Ο πόλεμος και η φωτιά μαίνονται… Αφού κατέστρεψαν τη χώρα, αφού εξαθλίωσαν τον κόσμο και έβαλαν βαθιά το χεράκι τους για να ξεπουληθούμε ολοσχερώς, τώρα θα μας κάψουνε και ζωντανούς, αρκεί να ρίξουν την κυβέρνηση και να μη χάσουν την εξουσία – που όλοι είδαμε για ποιο λόγο ακριβώς λυσσάνε να την έχουν.

Δύο κόμματα τα οποία κυβέρνησαν εναλλάξ επί 40 χρόνια και διαμόρφωσαν το πολιτικό τοπίο εντός της χώρας, αλλά και τις διεθνείς σχέσεις της, ευλόγως απέκτησαν συμμαχίες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό πάρα πολύ περισσότερες από ένα κόμμα που το 2012 στις εθνικές εκλογές μάλλον με ανακούφιση ανακάλυψε ότι από το 4% στο τσακ δεν βρέθηκε να κυβερνάει.

Με βάση κι αυτό το σκεπτικό, δεν μπορεί να μην προβληματιστεί κανείς για την αντιμετώπιση της νέας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ από τους Εταίρους, που παγκοσμίως κατηγορήθηκε ως φασιστική και εν τέλει ως πραξικόπημα από 150 εκατομμύρια ανθρώπους στα ολονύχτια της προσυμφωνίας, εκτός φυσικά του ότι είχε την ταυτότητα μιας αριστερής κυβέρνησης, και με βασικό της σύμμαχο κυρίως τους Podemos​… και μερικούς διάσπαρτους από δω και από εκεί κοινωνιολόγους, φιλοσόφους και οικονομολόγους και άντε μία συνεργασία που ο Θεός ξέρει πως πρόλαβε να κάνει με τη Ρωσία.

Προσπάθησαν λοιπόν να ρίξουν την κυβέρνηση, είναι εντελώς ξεκάθαρο, δημιουργώντας της αδιέξοδα ως προς τις ανοιχτές προγραμματικές θέσεις της, έτσι ώστε να μην κάνει πραγματικότητα τους στόχους της, που σε σχέση με την ΕΕ ήταν πρώτα από όλα η αναδιάρθρωση του χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο, μία συμφωνία έντιμη και επωφελή, με στόχο την ανάπτυξη της οικονομίας.

Όλη αυτή την περίοδο της κυβερνητικής προσπάθειας δεν υπήρξε ίχνος συμπαράστασης αλλά κινδυνολογία και τρομοκρατία από την αντιπολίτευση ή στην καλύτερη περίπτωση απαξίωση για την αποτελεσματικότητά της.

Τα υπόλοιπα τα είδαμε. Τους καλούς και τους κακούς μπάτσους, όπως και το μαστίγιο και το καρότο, που ακόμα καλά κρατεί…

Μετά από όλα αυτά, όταν ανοίγει σήμερα πλέον κάποιος την τηλεόραση και ακούει τις δηλώσεις των δανειστών, του ΔΝΤ ή του προέδρου της ΕΚΤ, μοιάζει να ακούει τους ίδιους τους πολιτικούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και της φουντωντής ποταμίσιας ουράς τους. 
Τα μαγείρεψαν από δω, τα μαγείρεψαν από κει, και βγήκαν από πάνω. Με τις διαπλοκές τους κατάφεραν να σπείρουν τον πανικό και να βολέψουν την ΕΕ να φτιάξει την χειρότερη -αδύνατη- συμφωνία για τη χώρα μας, για να γίνει η ίδια αυτή συμφωνία η ταφόπλακα για τη νέα αυτή κυβέρνηση.

Κι αν δεν είναι έτσι, εκτός των άλλων, ας μας εξηγήσει κάποιος, γιατί από χτες το ΔΝΤ ξαφνικά ουρλιάζει ότι το χρέος μας πρέπει να αναδιαρθωρθεί; Περίμεναν να γίνει η συμφωνία, να περάσει και από τη βουλή, για να το δηλώσουν ξεκάθαρα και να το βάλουν στο τραπέζι, και να ξεκαθαρίσουν ότι για να συμμετέχουν στο πρόγραμμα, πρέπει πρώτα να γίνει αυτή η αλλαγή;

Μα αυτό δεν ήθελε και ο Τσίπρας; Αναδιάρθρωση του χρέους δεν ήθελε; Γιατί επί πέντε μήνες δεν το λέγανε; Περιμένανε να έχουν στο χέρι την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για το δηλώσουν;

Δυστυχώς όλα αυτά τα παράλογα, που δεν βγάζουν νόημα, κάνουν πολλούς να υποψιαστούν την συμμετοχή των προηγούμενων κομμάτων εξουσίας σε αυτή την λαίλαπα του 3ου μνημονίου -αφήστε το πρώτο και το δεύτερο- . Έτσι ακούγεται και έτσι συζητιέται.

Εκβιασμός και πραξικόπημα, ναι, αλλά όχι μόνο από τους έξω.

Σε αυτή τη δεινή κατάσταση, και με έναν ΣΥΡΙΖΑ προ της διάλυσης, συν ενδεχόμενες εκλογές από Σεπτέμβρη – Οκτώβρη, ας αναλογιστεί κανείς, με τι τέρας τα έβαλε ο Τσίπρας, ίδιο με την Λερναία Ύδρα.

Πριν τη συμφωνία, είχαμε την αίσθηση ότι ζητάμε από έναν πρωθυπουργό να αναδειχτεί σε …νέο Ηρακλή που θα φέρει εις πέρας σε χρόνο ντετέ τους άθλους του. Σήμερα, παρόλο που καλώς διατηρούν κάποιοι τις επιφυλάξεις τους, ανοίγοντας τα κανάλια και ακούγοντας όλους αυτούς από την Ευρώπη έως την Αμερική, το ίδιο έρχεται στο νου μας.

Το εγχείρημα είναι πάνω από δύσκολο. Είναι αδύνατον. Το ζήτημα είναι, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με όσους πραγματικούς οραματιστές διαθέτει, θέλει να επιδιώξει το αδύνατο, πριν γίνει αδιανόητο, διότι ήδη έχει ξεκινήσει να διαμορφώνεται ως τέτοιο…

Οι του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι γενικώς, ας πράξουν πλέον μόνο με αυταπάρνηση και αυτοθυσία, ξεκινώντας από τους ίδιους τους μισθούς τους, και με πάρα πολύ δουλειά, ξεκινώντας από την πάταξη της διαφθοράς και τη δικαιοσύνη, αλλιώς…

Ξέρετε, υπάρχει ένας λαός εδώ κάτω, που θυσιάζεται, και που υποστήριξε -με τον πιστόλι στον κρόταφο και με κλειστές τις τράπεζες- με ένα γεναίο ΟΧΙ την κυβέρνηση αυτή, για να φέρει μια λογική συμφωνία. Γι’ αυτούς και μόνο, να θυμήσουμε ένα έργο βασισμένο στη βιογραφία της βασίλισσας Μαργκό, που όταν κατάλαβε πως κινδυνεύει άμεσα η ζωή της και η χώρα της, φώναξε: «Τώρα θα δείτε τι σημαίνει υποκρισία!». Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Πηγή: afigisizois.wordpress.com