H μήνυση – μανιφέστο του Αντώνη Σαμαρά για το σκάνδαλο Novartis μάλλον δεν ενόχλησε την κυβέρνηση.

H σύσταση, άλλωστε, του Μαξίμου προς τον πρώην πρωθυπουργό «να μηνύσει το παρελθόν του» και η σκωπτική επισήμανση του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου ότι «ο κ. Σαμαράς παρέλειψε να μηνύσει και το FBI» αποτυπώνουν περισσότερο πολιτική ικανοποίηση παρά προβληματισμό.

Είναι μια ικανοποίηση ευεξήγητη, δοθέντος ότι ο χώρος που τάραξε περισσότερο η νέα παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού ήταν και πάλι εκείνος της Νέας Δημοκρατίας. Η ακροδεξιά ρητορική στο περιεχόμενο της μήνυσης, η αρχηγική εμφάνιση του ίδιου του Αντώνη Σαμαρά και η δήλωση του με την οποία έχρισε εαυτόν εγγυητή και φρουρό της «αστικής Δημοκρατίας» τροφοδότησαν εκ νέου τον προβληματισμό εντός των μετριοπαθών – και κυρίως των καραμανλικών – στελεχών εντός ΝΔ για το ποιός ηγείται εν τέλει της παράταξης.

Πόσο μάλλον, αφού ταυτόχρονα με την κατάθεση της μήνυσης ο αντιπρόεδρος του κόμματος – και επίσης εμπλεκόμενος στην δικογραφία της Novartis – Αδωνις Γεωργιάδης υποδείκνυε σε άπαντα τα γαλάζια στελέχη άμεση «αποστήθηση» της μήνυσης Σαμαρά εν είδει… ιστορικού κειμένου και δημοκρατικής παρακαταθήκης: «Για το τριήμερο που έρχεται συστήνω να βρείτε, να διαβάσετε και να αποστηθίσετε την μήνυση που κατέθεσε ο @samaras_antonis . Αποτελεί πλέον Ιστορικό Κείμενο υπερασπίσεως της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας έναντι μίας αδίστακτης, οργανωμένης Συμμορίας», έγραψε στο twitter ο Αδωνις Γεωργιάδης. Και λίγη ώρα αργότερα, από το βήμα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, ο πρόεδρος του κόμματος Κυριάκος Μητσοτάκης υιοθετούσε για μια ακόμη φορά πλήρως και την ρητορική και το «δόγμα» Σαμαρά – Γεωργιάδη δηλώνοντας για το σκάνδαλο Novartis: «Πρόκειται για μία άθλια σκευωρία που έχει μόνο έναν σκοπό να προστατεύσει τους δικούς της ανθρώπους και να πλήξει τους πολιτικούς της αντιπάλους».

Η «σταλινική σκευωρία» κατά της… αστικής Δημοκρατίας

Για πολλά μετριοπαθή στελέχη της ΝΔ η ταύτιση αυτή, και η νέα  παρέμβαση Σαμαρά, εγείρει ζητήματα σε δύο επίπεδα, θεσμικό και πολιτικό. Θεσμικά, επισημαίνεται πως όταν, για πρώτη φορά, ένας πρώην πρωθυπουργός μηνύει εν ενεργεία πρωθυπουργό – και δη μεταξύ άλλων για… σύσταση συμμορίας – οφείλει, αν μη τι άλλο, να τεκμηριωνει νομικά και πολιτικά τις κατηγορίες. Αντ’ αυτής της τεκμηρίωσης, οι 56 σελίδες της μήνυσης και οι δηλώσεις Σαμαρά παραπέμπουν σε… αντικομμουνιστικό μανιφέστο άλλων καιρών – «παραλληρηματικό», το χαρακτήρισε το Μαξίμου – , με θεωρίες περί «σκευωρίας σταλινικής εμπνεύσεως» και διακηρύξεις του τύπου «δεν θα αφήσω τον κ. Τσίπρα να επιβάλλει καθεστώς Μαδούρο στην Ελλάδα» και «δεν θα επιτρέψω να ανατραπεί η αστική Δημοκρατία». Πολιτικά, τόσο η υπερδεξιά ρητορική, όσο και η ηγετική εμφάνιση του πρώην πρωθυπουργού θέτουν και πάλι ιδεολογικό και ταυτοτικό ζήτημα για την συντηρητική παράταξη.

Η αγωνία του Κυριάκου

Ολα αυτά βεβαίως δεν εκφράστηκαν δημόσια στην σημερινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, καθ’ ότι η διαγραφή Αντώναρου έχει εκπέμψει «γενικό απαγορευτικό» από την ηγεσία του κόμματος και έχει αποσπάσει, κατά τις πλήροφορίες, δέσμευση για  μορατόριουμ από την πλευρά Καραμανλή.

Ηταν όμως ενδεικτική η αγωνία του Κυριάκου Μητσοτάκη όταν απευθυνόμενος στους βουλευτές της ΝΔ είπε: «Απαιτώ απόλυτη συστράτευση από όλους, δε θα λύσουμε τις προσωπικές διαφωνίες την ώρα που η παράταξη δέχεται έναν άθλιο πόλεμο λάσπης». Οπως ενδεικτικές ήταν και οι παρεμβάσεις του Νικήτα Κακλαμάνη και του Βαγγέλη Μεϊμαράκη που ανέλαβαν, εξ ονόματος όλων όπως είπαν και της «ενότητας» επίσης, να δηλώσουν πως τα όσα είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλύπτουν όλους τους βουλευτές. Παρασκηνιακά ωστόσο τα μέτωπα και οι λογαριασμοί παραμένουν ανοιχτοί. Και παραμένει απρόβλεπτη η τελική τους έκβαση, αναλόγως και των επόμενων ευρημάτων που θα προκύψουν στην πορεία της δικαστικής διερεύνησης του σκανδάλου Novartis…