Την παραίτησή του από το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη υπέβαλε το απόγευμα της Δευτέρας, μέσω επιστολής του, ο περιφερειακός συντονιστής νοτίου τομέα Αθήνας του κόμματος, Παναγιώτης Σαμαράς. 

Ads

Η επιστολή του Παναγιώτη Σαμαρά γράφει τα ακόλουθα:

Φίλες και Φίλοι.

«Το θανάσιμο τρίλημμα είναι: να σώσεις το τομάρι σου, την υστεροφημία σου, ή την ψυχή σου», Δημήτρης Χορόσκελης, σύγχρονος Σαλονικιός συγγραφέας.

Ads

Έτσι και η ενασχόληση κάποιου με την πολιτική, έχει κατά περίπτωση τρεις διαφορετικές αιτίες. Για άλλους είναι υστερόβουλη και οδηγεί στην εκπλήρωση καθαρά προσωπικών επιδιώξεων.

Για άλλους είναι ο απώτατος σκοπός να καταχωρηθούν στην ιστορία ως ευεργέτες. Και για άλλους, είναι μια αντίδραση σε όλα αυτά που μας κάνουν να αισθανόμαστε ανυπεράσπιστοι απέναντι στη δυστυχία που μας περιτριγυρίζει. Κατατάσσω τη δική μου περίπτωση ανάμεσα στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, όχι γιατί προσδοκώ να γίνω άγαλμα η να πάω στον παράδεισο, απλά γιατί στέκομαι μόνος μου χωρίς να χρειάζομαι βοήθεια για να ζήσω την οικογένεια μου.

Το Ποτάμι το είδα να εμφανίζεται μέσα σε μια πολιτική ξέρα, η καλύτερα μέσα σε ένανπολιτικό βάλτο. Ο Σταύρος με ενέπνευσε, και όλη η προσπάθεια από την εκδήλωση του Νομισματοκοπείου ένα Κυριακάτικο πρωινό μύριζε ευχάριστα ερασιτεχνισμό! 

Η εμπλοκή μου είχε σα σκοπό να βάλω πλάτη για να έρθει μια αλλαγή στην πολιτική της χώρας. Εθελοντής είμαι σταθερά από εικοσαετίας, οπότε μου ήρθε αρκετά φυσικά να συμμετέχω. Στην πορεία δέχθηκα σφοδρή επίθεση από κάποιους άλλους εθελοντές, αλλά τις απέδωσα στην ανθρώπινη φύση και σφίγγοντας τα δόντια κατάφερα να μεταπείσω ακόμη και τους πιο σκληρούς επικριτές μου, όπως δηλώνουν οι ίδιοι.

Την ενασχόληση μου με το Ποτάμι θα την αξιολογούσα με θετικό πρόσημο αν εξασφάλιζα ορισμένες συνθήκες. Μία αντικειμενική αξιολόγηση της δουλειάς μου αλλά και των εθελοντών που τρέχουνε. Μία ξεκάθαρη πολιτική για τα θέματα της καθημερινότητας με την οποία να συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό. Μία διάφανη και δημοκρατική διαδικασία αποφάσεων, θεωρώντας πάντα ότι ένα νέο κίνημα πρέπει να είναι τελικά αρχηγικό στην αρχή της ζωής του. Γενικά αν αισθανόμουν γεμάτος από αυτή την εμπλοκή μου, θα έδινα ακόμη περισσότερο χρόνο σε αυτήν.

Δυστυχώς όμως, τελευταία μόνο προβληματισμός μου μένει από όσα βλέπω.

Ενδεικτικά αναφέρω:

  • Καθολική απαξίωση της Πανελλήνιας Επιτροπής
  • Καμία ουσιαστική αξιολόγηση της συνεισφοράς του κάθε στελέχους και έλλειψη ηθικής επιβράβευσης των τοπικών συντονιστών/ εθελοντών.
  • Απαράδεκτες οργανωτικές οδηγίες που παραπέμπουν σε δομές άσχετες με ένα δημοκρατικό πολιτικό κίνημα.
  • Ορισμός πολιτικών υπευθύνων που είναι τεκμηριωμένα άσχετοι με τον τομέα που υποτίθεται ότι παρακολουθούν. Ασάφεια σχετικά με την πατρότητα κεντρικών πολιτικών θέσεων (Δε βγήκαν από την ΕΔΤ, δε συζητήθηκαν στην Πανελλήνια Επιτροπή, ποιος τις υπαγόρευσε;)
  • Ολιγωρία στο ξεκαθάρισμα του κινήματος από πρόσωπα που ενεργούν προφανώς υστερόβουλα με σκοπό την ανέλιξη τους, πρόσωπα που έχουν ήδη στηλιτευτεί από τα ΜΜΕ.
  • Προώθηση παλαιών πολιτικών προσώπων αντί να διερευνηθεί η βάση του κινήματος για φερέλπιδες νέους εθελοντές.
  • Ανάθεση κεντρικών συντονιστικών θέσεων σε πρόσωπα που δεν έχουν να παρουσιάσουν εμπειρία με αντίστοιχες διοικητικές ικανότητες, και μάλιστα με απευθείας διορισμό στη θέση τους.
  • Αναπαραγωγή φημών, συκοφαντιών και απαξίωση προσώπων που θεωρούνται επικίνδυνα (πρόσφατα άκουσα ότι είναι αδύνατον να βρεθώ υποψήφιος σε λίστα βουλευτών επειδή έχω υποτίθεται νομικές εκκρεμότητες)
  • Απόκρυψη παραιτήσεων στελεχών μας και γενική παρουσία παλαμάκηδων.
  • Αδιαφανής διαδικασία επιλογής αποσπασμένων δημοσίων υπαλλήλων για να εργαστούν στο Ποτάμι.

Έφτασα με λίγα λόγια να μετανιώνω για την ώρα που μπλέχτηκα με το Ποτάμι. Κεντρικότατο στέλεχος, όταν ζήτησα δημοκρατική νομιμοποίηση στο επερχόμενο οργανωτικό σχήμα μου έγραψε εν ολίγοις ότι, θέλω να γίνω «μεσίτης στις γνώμες των εθελοντών»! Αυτές οι πρακτικές βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με όσα δήλωνε το Ποτάμι όταν ξεκίνησα να το στηρίζω. Ένα πολιτικό κόμμα/κίνημα που δεν τηρεί στην εσωτερική του λειτουργία όσα ευαγγελίζεται σε σχέση με τις αρχές της δημοκρατίας και της αξιοκρατίας , δεν με πείθει.

Αν πίστευα ότι ο Λυκούδης είναι η λύση θα είχα μείνει στη ΔΗΜΑΡ όταν επέλεξε να φύγει από την τότε κυβέρνηση επ’ ευκαιρία της ΕΡΤ. Σε καμία περίπτωση δεν αισθάνομαι ότι υπάρχει κάποιος άλλος πολιτικός φορέας που με εκφράζει καλύτερα, να είστε σίγουροι γι αυτό. Απλά, μετά από πολλά χρόνια συμμετοχής στα κοινά , αποφάσισα να μην ξαναεπιλέξω μεβάση «το μη χείρον βέλτιστον».

Δεν έχει σημασία μόνο το τι κάνει κανείς, αλλά και πως το κάνει. Κατά τη γνώμη μου, πολιτική με ψέματα, συκοφαντίες και κλίκες δε διαφοροποιείται από τα παλαιά κόμματα και περισσεύει στον τόπο.

Το μεγάλο κέρδος μου είναι ότι γνώρισα πολλούς καλούς Έλληνες μέσα στο Ποτάμι. Περισσότερους από όσους χρειάζονται για την Εθνική Ελλάδος που λέει κι ο Σταύρος! Όχι τόσο γιατί προσδοκώ σε κάποια περαιτέρω συνεργασία μαζί τους, αλλά κυρίως γιατί διαπιστώνω ότι η κρίση αξιών που μας περιβάλλει δεν έχει ισοπεδώσει τα πάντα ακόμη!

Έτσι λοιπόν σας χαιρετώ με χαμόγελο! Παραιτούμαι από τη θέση του περιφερειακού συντονιστή Νότιου Τομέα Αθήνας, από μέλος της Πανελλήνιας, από Συντονιστής Α’ τουν τομέα Εργασίας της Επιτροπής Διά Ταύτα και από εθελοντής του Ποταμιού.

Καλό κουράγιο,

Παναγιώτης Σαμαράς