Διόδους απεμπλοκής στα εργασιακά και γραμμή αποτροπής πιθανών παγίδων στο κρίσιμο ζήτημα των πρωτογενών πλεονασμάτων αναζητά η κυβέρνηση στην διαπραγμάτευση για τη β’ αξιολόγηση – μια διαπραγμάτευση που, για μια ακόμη φορά, αποδεικνύεται ναρκοθετημένη.

Ads

Ο μαραθώνιος των συναντήσεων του Hilton συνεχίζεται από το πρωί και πιθανότατα θα παραταθεί και αύριο, ωστόσο είναι απίθανο να υπάρξει συνολική συμφωνία εντός των επόμενων 24ώρων καθώς το ΔΝΤ επιμένει σε σκληρή και άκαμπτη στάση στο μέτωπο των εργασιακών, με πρώτο το κεφάλαιο των ομαδικών απολύσεων.

Σενάρια και για δεύτερο Eurogroup

Ως εκ τούτου, το πιθανότερο σενάριο είναι οι διαβουλεύσεις να συνεχιστούν εξ αποστάσεως και μέσω τηλεδιασκέψεων το επόμενο δεκαήμερο. Στόχος παραμένει πάντοτε η πολιτική συμφωνία – πακέτο για αξιολόγησης, χρέος και πλεονάσματα στο  Εurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, όμως το βαθύ χάσμα στα εργασιακά έχει πυροδοτήσει στο παρασκήνιο σενάρια ακόμη και για δεύτερο, έκτακτο Eurogroup περί τις 10 Ιανουαρίου.

Ads

Στην παρούσα φάση το πιο κρίσιμο και ακανθώδες θέμα είναι η απαίτηση του ΔΝΤ για πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, με πλήρη κατάργηση της προέγκρισης τους. Εδώ, η γραμμή άμυνας της ελληνικής πλευράς διαμορφώνεται στην προσπάθεια να διασωθεί η προέγκριση μέσω της μετάθεσής της από το υπουργείο Εργασίας σε ανεξάρτητη αρχή (ΟΜΕΔ). Καθοριστικό ρόλο στην τελική φόρμουλα θα παίξει η στάση της ευρωπαϊκής πλευράς των πιστωτών, που στο χθεσινό ραντεβού με την υπουργό Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου τάχθηκε μεν υπέρ της αύξησης του ορίου των ομαδικών απολύσεων από το 5% στο 10%, αλλά έδειξε να κινείται πιο ήπια από το Ταμείο στο θέμα της προέγκρισης.

Οι συλλογικές διαπραγματεύσεις

Οι ευρωπαίοι δανειστές δείχνουν επίσης, σύμφωνα με πηγές κοντά στη διαπραγμάτευση, πιο δεκτικοί και στο αίτημα της ελληνικής πλευράς για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων με πιθανή έναρξη ισχύος όμως τον επόμενο χρόνο και όχι πριν από το δεύτερο εξάμηνο του 2017.

Βασική πηγή ανησυχίας ωστόσο για την κυβέρνηση αποτελεί μια πιθανή πρόταση συμβιβασμού στο θέμα των ομαδικών απολύσεων που θα συνοδεύεται από περαιτέρω μέτρα ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας, με ο,τιδήποτε συνεπάγεται αυτό σε μία περίοδο όπου ήδη 6 στις 10 προσλήψεις γίνονται με συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης.

«Γραμμή Σόιμπλε» στα πλεονάσματα

Ακόμη πιο μεγάλος είναι ο προβληματισμός στο οικονομικό επιτελείο για πιθανές «νάρκες» και στο – μείζον για την κυβέρνηση – μέτωπο των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Στην παράλληλη συζήτηση που γίνεται για τους στόχους της λιτότητας η πρώτη πρόταση που φέρνουν στο τραπέζι οι δανειστές – κι εδώ «κρύβεται» η γραμμή Σόιμπλε και όχι εκείνη του ΔΝΤ – απέχει μακράν από τη θέση της Ελλάδας και του Ταμείου για πλεονάσματα της τάξης τυ 2% ή και 1,5% μετά το 2018.

Συγκεκριμένα, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι προτείνεται απλώς μικρότερο διάστημα διατήρησης των πλεονασμάτων στο 3,5% – ήτοι, διατήρησή τους έως το 2021 ή το 2023 αντί της δεκαετίας που προβλέπει το Μνημόνιο. Κυβερνητικές πηγές θεωρούν ότι το εν λόγω σενάριο αποτελεί απλώς την αφετηρία της διαπραγμάτευσης, είναι ωστόσο ενδεικτική της δυσκολίας που θα έχει το εγχείρημα της συμφωνίας για παράλληλη μείωση των στόχων για τα πλεονάσματα και ελάφρυνση του χρέους.

Οι ίδιες πηγές, δε, επισημαίνουν ότι εάν οι στόχοι για τα πλεονάσματα δεν μειωθούν ο οποιοσδήποτε συμβιβασμός μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου θα συνεπάγεται αυτομάτως και αίτημα του Ταμείου για νέα μέτρα προκειμένου να αντισταθμιστεί το δημοσιονομικό αποτέλεσμα και να κριθεί το χρέος βιώσιμο…