Τα δεδομένα στον δήμο Πειραιά έχουν αλλάξει ριζικά μετά την υποψηφιότητα του αντιπροέδρου του Ολυμπιακού Γιάννη Μώραλη και τη στήριξη –κατ’ άλλους απόλυτη καθοδήγηση- του προέδρου της ομάδας Βαγγέλη Μαρινάκη. Το παζλ όσων στηρίζουν την «ερυθρόλευκη» δημοτική παράταξη έρχεται να συμπληρώσει ο πρώην αντιπρόεδρος της ομάδας, Π. Κόκκαλης καθώς και πρώην δημοτικοί σύμβουλοι και αντιδήμαρχοι επί Π. Φασούλα και του νυν δημάρχου Β. Μιχαλολιάκου.

Ο τελευταίος ενεπλάκη στην κόντρα του Β. Μαρινάκη με τον ιδιοκτήτη του ΟΠΑΠ, Δ. Μελισσανίδη. Ωστόσο, αυτό είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου ως προς τους λόγους που ώθησαν τον Μαρινάκη στην απόφαση να παίξει «μπάλα» και αυτοδιοικητικά. Της Κατρίν Αλαμάνου
 
Είναι κοινό μυστικό, ότι ο Γιάννης Μώραλης, αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού και πρόεδρος της Super League, αποτέλεσε επιλογή του Βαγγέλη Μαρινάκη εξαρχής. Παρόλο που πριν ανακοινωθεί η υποψηφιότητα Μώραλη, «φούντωναν» τα σενάρια ότι υποψήφιος δήμαρχος θα ήταν ο Μαρινάκης, ουσιαστικά εξαρχής προόριζε τον επί 20 χρόνια «υπάλληλο» στη διοίκηση της ομάδας για αυτή τη θέση, καθώς ο ίδιος θα μπορούσε να κινεί τα νήματα, σε περίπτωση εκλογικής νίκης, και χωρίς να κατέχει επισήμως το αξίωμα του δημάρχου.

Εξάλλου, το προφίλ που έχει χτίσει ο Γιάννης Μώραλης, αποτέλεσε έναν λόγο παραπάνω: Προσεκτικός στις δηλώσεις του, διπλωματικός,  πρόεδρος της οργανωτικής αρχής ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, και με ένα οικογενειακό υπόβαθρο με πολιτικές προσλαμβάνουσες (γιος του Πέτρου Μώραλη, πρώην υφυπουργού και πρώην μέλους του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠαΣοΚ). Δεν είχε κανέναν λόγο, λοιπόν, να «εκτεθεί» ο Μαρινάκης.

Η παράταξη του νυν δημάρχου Πειραιά, από την άλλη, φυλλορροεί, με πρώην αντιδημάρχους του να προσχωρούν στο στρατόπεδο Μαρινάκημεταξύ τους και ο Γιάννης Μελάς, πρώτος σε σταυρούς στις εκλογές του 2010. Αμφίβολη θεωρείται και η στήριξη της ΝΔ στην υποψηφιότητα του Β. Μιχαλολιάκου μακροπρόθεσμα, καθώς η γαλάζια παράταξη φαίνεται πως επιχειρεί να κρατήσει αποστάσεις, με το βλέμμα ίσως στον δεύτερο γύρο, ιδιαίτερα σε περίπτωση «μονομαχίας» Δρίτσα – Μώραλη, κατά την οποία ενδέχεται να προτιμήσει τον Γ. Μώραλη. Άλλωστε, εντείνεται η φημολογία ότι συνεργάτες του υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου θα στηρίξουν την υποψηφιότητα Μώραλη με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. 
 
Επιπλέον, σύμφωνα με πληροφορίες, στο συνδυασμό Μώραλη θα συμμετάσχουν και πρώην δημοτικοί σύμβουλοι επί θητείας Παναγιώτη Φασούλα, ο οποίος υπήρξε και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.  Στήριξη στην υποψηφιότητα του αντιπροέδρου του Ολυμπιακού έχει παράσχει και ο πρόεδρος της Νέας Ελλάδας Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος έχει κάνει γνωστή την πρόθεσή του να προτείνει στην «Ελιά» να τον υποστηρίξει.

Πέραν των πολιτικών συμμαχιών, ο Γιάννης Μώραλης έχει και τη στήριξη του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος την εξέφρασε κατά τη θεία λειτουργία την Κυριακή των Βαΐων. Βέβαια, είναι οι γνωστές οι προηγουμένως πολύ καλές σχέσεις του Πειραιώς Σεραφείμ με τον Β. Μιχαλολιάκο. «Κακές» γλώσσες αναφέρουν ότι στη μεταστροφή του μητροπολίτη έπαιξε ρόλο η οικονομική ενίσχυση του προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός στα συσσίτια της πειραϊκής εκκλησίας.
 
Κορυφή του παγόβουνου η κόντρα με τον Μελισσανίδη
 
Η κόντρα του Βαγγέλη Μαρινάκη με τον Δημήτρη Μελισσανίδη προβάλλεται συχνά ως ο κύριος λόγος που ώθησε τον πρώτο να εμπλακεί στα της αυτοδιοίκησης στον Πειραιά.  Η ιδιότητα του Μελισσανίδη ως προέδρου της ΑΕΚ και ιδιοκτήτη του ΟΠΑΠ,  καθώς και οι καταγγελίες περί ευνοϊκής οικονομικής μεταχείρισης της ομάδας του εν συγκρίσει με άλλες ομάδες της Γ’ Εθνικής, αποτέλεσαν όντως κόκκινο πανί για τον Μαρινάκη. Το γεγονός ότι ο επιχειρηματίας της Emma Delta δώρισε το ποσό των 50.000 ευρώ στον δήμο για το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και ο συνακόλουθος χαρακτήρισμός του από τον Β. Μιχαλολιάκο ως «φωτεινό παράδειγμα», ήταν, κατά τα φαινόμενα, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
 
Είναι όμως απλώς «ποδοσφαρικός» ο ανταγωνισμός των δύο επιχειρηματιών; Γνώστες των τεκταινόμενων στον Πειραιά έχουν έντονες αμφιβολίες περί αυτού. Το ζήτημα του «ελέγχου» των εξελίξεων στο πεδίο της ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) φαίνεται ότι αποτελεί σημείο – κλειδί. Σημειωτέον ότι ο εκάστοτε δήμαρχος Πειραιά είναι αυτόματα και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΛΠ.

Το φαινόμενο Μπερλουσκόνι στον… Πειραιά

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι κέρδισε στις ιταλικές εκλογές του 1994, εκμεταλλευόμενος τη φθορά του παραδοσιακού τότε πολιτικού συστήματος με τα σκάνδαλα των παλαιότερων πολιτικών και πατώντας γερά πάνω στην τεράστια οικονομική του δύναμη. Ήταν ιδιοκτήτης μεγάλων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών ενώ είχε ήδη στην κατοχή του από το 1986 την ποδοσφαιρική ομάδα Μίλαν. Το «Forza Italia» εξάλλου ήταν σύνθημα της Εθνική Ιταλίας, ενώ το καλοκαίρι  του 1994 διεξαγόταν το Μουντιάλ στις ΗΠΑ.  Παρόλ’ αυτά, αν δεν είχε φθαρεί σε τόσο βαθμό το πολιτικό σύστημα στην Ιταλία, κανείς δεν ξέρει αν θα είχε ο Καβαλιέρε την ευκαιρία να αναδυθεί στην πολιτική εξουσία.

Αυτό που συνέβη ουσιαστικα στην Ιταλία το 1993, ήταν ότι μια οικονομική εξουσία άρχισε να εκτοπίζει την πολιτική εξουσία και  να καθορίζει, όχι πια εμμέσως, την πολιτική ζωή της χώρας.
 
Μένει να δούμε αν, σε μικρότερη κλίμακα στην Ελλάδα, θα έχουμε να κάνουμε με μια αναβίωση του «Μπερλουσκονισμού», αυτή τη φορά αλά Πειραϊκά.