Τον Σεπτέμβριο του 2010 κατάλαβα ότι ήμουν σε μαύρη λίστα της κυβέρνησης των ΗΠΑ.  Μαζί με δύο συνεργάτες μου, πήγαμε στο Αμερικανικό Προξενείο στην Αθήνα για να ανανεώσουμε τη δημοσιογραφική μας βίζα. Τη χρησιμοποιούσαμε όλη τη δεκαετία του 2000, ταξιδεύοντας στις ΗΠΑ για τις ανάγκες της εβδομαδιαίας εκπομπής «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα».

Η εκπομπή παρουσίαζε μεγάλα ρεπορτάζ και ντοκιμαντέρ γυρισμένα σε όλες τις χώρες του κόσμου, είχε υψηλή θεαματικότητα και είχε βραβευθεί 4 φορές ως η καλύτερη ενημερωτική εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης.

Οι δύο συνεργάτες μου πήραν αμέσως τη δημοσιογραφική βίζα. Εμένα μου είπαν να περιμένω, αλλά η αναμονή κράτησε λίγο παραπάνω: στα έντεκα χρόνια που πέρασαν, παρά τα διαβήματα διεθνών οργανώσεων για την ελευθερία του τύπου, όπως οι Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα, δεν πήρα καμία απάντηση. Σε δύσκολη θέση να δώσουν μια εξήγηση, οι Αμερικανοί πρεσβευτές στην Αθήνα και τις Βρυξέλλες, που γνώριζαν το έργο μου ως δημοσιογράφου και σκηνοθέτη ντοκιμαντέρ, πρότειναν παλιότερα να αιτηθώ μια απλή τουριστική βίζα. Η απάντηση ήταν η ίδια: αναμείνατε στο ακουστικό σας.

Είχα ελπίσει ότι η εκλογή μου στο Ευρωκοινοβούλιο θα άλλαζε τα πράγματα. Το καλοκαίρι του 2017 κλήθηκα να μιλήσω, ως ευρωβουλευτής, στο People’s Summit στο Σικάγο. Ζήτησα ξανά βίζα,  καμία απάντηση. Τον Δεκέμβριο του 2017 ήμουν μέλος της επίσημης αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου που θα ταξίδευε στις ΗΠΑ για επαφές με Αμερικανούς βουλευτές και γερουσιαστές. Τζίφος.

Δεν έχω κανένα τρομοκρατικό σκελετό στη ντουλάπα μου. Έχω κάνει δεκάδες εκπομπές εναντίον της τρομοκρατίας. Το ντοκιμαντέρ μου «Η αληθινή ιστορία της 17ης Νοέμβρη», ένα από τα ντοκιμαντέρ με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση στην Ελλάδα, είναι αφιερωμένο στις οικογένειες των θυμάτων της ελληνικής τρομοκρατικής οργάνωσης.

Η τελευταία μου ταινία («Πεθαίνοντας στο Γέλιο») αναφέρεται ακριβώς στον πραγματικό κίνδυνο της ισλαμικής τρομοκρατίας, για τον οποίο διοργάνωσα μια ημερίδα και στο Ευρωκοινοβούλιο, στη μνήμη της ομάδας σύνταξης του Charlie Hebdo, η οποία παρουσιάζεται στο ντοκιμαντέρ λίγο πριν  δολοφονηθεί  βάρβαρα από τους τζιχαντιστές.

Ποιο είναι το παρασκήνιο;

Το 2004 την άνοιξη, έμαθα ότι η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα διαμαρτυρόταν για τις εκπομπές και τα ντοκιμαντέρ μου που παρουσιάζονταν στην δημόσια τηλεόραση. Για την ακρίβεια πρώην πρωθυπουργός είχε τηλεφωνήσει σε κυβερνητικό παράγοντα της ΝΔ, λέγοντας ότι κορυφαίοι διπλωμάτες στην αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας, ήταν δυσαρεστημένοι με κάποιες εκπομπές μου και έλεγαν : «πως θέλετε να βοηθήσουμε στο σχέδιο Ανάν (ήταν ακριβώς εκείνη η περίοδος-ΣΣ) αν η ΕΡΤ προβάλλει τέτοιο stuff;» 

Δεν τους είχε αρέσει  καθόλου ένα ντοκιμαντέρ ένα χρόνο μετά την εισβολή στο Ιράκ, που είχε τίτλο «24+1 ψέματα για να πουλήσετε έναν πόλεμο». Φυσικά συνέχισα να κάνω κανονικά τη δουλειά μου, παρουσιάζοντας ένα ακόμη «ενοχλητικό» ντοκιμαντέρ: οι «Whistleblowers» στηρίζονταν σε μαρτυρίες και ντοκουμέντα για την παταγώδη αποτυχία της CIA να εμποδίσει την 11η του Σεπτέμβρη και τα ψέμματα που οδήγησαν στην εισβολή στο Ιράκ.

Διαβάστε επίσης: O πρώην πράκτορας της CIA Τζον Κυριακού για την απόρριψη βίζας στον Στέλιο Κούλογλου

Aποδείχθηκε άλλωστε ότι η εισβολή στο Ιράκ είναι μεγαλύτερο φιάσκο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής μετά το Βιετνάμ. Και επίσης, πιο σημαντικό από τα λάθη ή τα ψέματα των πολιτικών, υπολογίζεται ότι προκάλεσε το θάνατο περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων και ακόμη περισσότερες ανθρώπινες τραγωδίες. Όσο για το Ισλαμικό Κράτος- Φρανκενστάιν που η αμερικανική βαρβαρότητα γέννησε στο Ιράκ, το πληρώνουμε ακόμη στην Ευρώπη: στο Παρίσι γίνεται, αυτές τις μέρες, η δίκη για τις δολοφονικές επιθέσεις των ισλαμιστών το 2015.

Αντιδράσεις προκάλεσε μια ακόμη ταινία μου, η «Απολογία  ενός οικονομικού δολοφόνου», που απέσπασε 2 διεθνή βραβεία και προβλήθηκε σε κινηματογράφους στην Νέα Υόρκη και το Λος Αντζελες.  Σε μια συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της δημόσιας τηλεόρασης το 2008, σύμφωνα με τα επίσημα πρακτικά, συζητήθηκαν «τα προβλήματα τα οποία είχε δημιουργήσει παλιότερα η εκπομπή στον (πρωθυπουργό) κ. Σημίτη, όταν διαπραγματευόταν σοβαρά θέματα στις ΗΠΑ». Ένα μήνα αργότερα με απέλυσαν από την δημόσια τηλεόραση (επανήλθα το 2010, όταν ζήτησα και τη βίζα).

Πρόσφατα  είχα την τρίτη άρνηση, παρότι και πάλι μέλος επίσημης αντιπροσωπείας του Ευρωκοινοβουλίου για τον ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη. Ο ΟΗΕ θεωρείται ένα είδος διεθνούς εδάφους, έχουν πάει εκεί εχθροί των ΗΠΑ, διαβόητοι δικτάτορες αλλά και αντιαμερικανοί επαναστάτες όπως ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα. Απ ότι φαίνεται με θεωρούν ιδιαίτερα επικίνδυνο. Έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι μήπως σκότωσα τον Τζων Κένεντι και παρακαλώ την αμερικανική κυβέρνηση να το διευκρινίσει το συντομότερο.