Μήνυση εναντίον του εποπτεύοντος εισαγγελέα, του διευθυντή και του αρχιφύλακα των φυλακών Νιγρίτας υπέβαλε ο Χριστόδουλος Ξηρός, που βρίσκεται σε καθεστώς απομόνωσης.

Στο κείμενο της μήνυσής του, σύμφωνα με το Βήμα, κάνει λόγο για «απάνθρωπη» καθημερινότητα, σημειώνοντας: «Ευρίσκομαι σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης από τον Ιανουάριο του έτους 2015 από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μου. Το καθεστώς αυτό εντάθηκε μετά από επίθεση που δέχτηκα από ποινικό κρατούμενο στις φυλακές τύπου Γ’. Η άμεση απομόνωση, που παρουσιάστηκε σε εμένα ως δήθεν μονόδρομος, καθότι κρίθηκε απαραίτητη για τη δική μου ασφάλεια, μου επέφερε πλήρη στέρηση της επικοινωνίας μου με άλλα άτομα.

Το γεγονός ότι προαυλιζόμουν μόνος καθημερινά χωρίς την παραμικρή επικοινωνία με άλλα άτομα, δεδομένου ότι ακόμη και το φαγητό μου το άφηναν έξω από την πόρτα του κελιού μου επέφεραν σοβαρές ψυχικές διαταραχές, με αποτέλεσμα να παρουσιάσω φοβίες για τη ζωή μου, άρνηση να φάω ή να πιω οτιδήποτε μου παρεχόταν στη φυλακή με τον ως άνω βάναυσο και εξευτελιστικό τρόπο».

Επισημαίνει στη συνέχεια το θέμα της απόστασης από την Αθήνα για τη μη επικοινωνία τους με οικείους και με τους συνηγόρους. Ειδικά τονίζει ότι η επιλογή των φυλακών της Νιγρίτας έγινε για να βρίσκεται κοντά στους συγγενείς του που διαμένουν έξω από τη Θεσσαλονίκη, αλλά αλλά και πάλι έχει εμπόδια τα οποία του δημιουργεί, όπως αναφέρει ο διευθυντής των φυλακών: «μου απαγορευόταν ακόμη και η τηλεφωνική επικοινωνία για κάποιες ημέρες, με άφησαν μία εβδομάδα δίχως ρεύμα μέσα στο κελί μου, ενώ με το πρόσχημα ότι ήταν χαλασμένες οι τηλεφωνικές συσκευές επικοινωνίας στην αίθουσα επισκεπτηρίων, μου απαγόρευσαν να δω τον αδερφό μου και λοιπούς συγγενείς μου που ήρθαν να με επισκεφθούν. Ακόμη και στο συνήγορό μου, που με επισκέφθηκε για να προετοιμαστούμε για την επερχόμενη δίκη μου, δημιουργήθηκαν κατ’ εντολή του ως άνω διευθυντή και δεύτερου μηνυόμενου, προβλήματα στο επισκεπτήριο και στην επικοινωνία μου με αυτόν».

Όπως αναφέρει, όλα αυτά του έχουν προκαλέσει ψυχολογικά προβλήματα: «Εξακολουθώ να υπόκειμαι ψυχολογικά βασανιστήρια, όπως ξαφνικό άναμμα του φωτισμού του κελιού μου την ώρα που κοιμάμαι, με σκοπό τον εκφοβισμό μου, εσκεμμένος αποκλεισμός μου σε οπτικοακουστικά υλικά, με σκοπό τη δημιουργία απόλυτης δυσχέρειας να έρθω σε επαφή με άλλους ανθρώπους και να καμφθεί το ηθικό μου, απότομη και απαξιωτική συμπεριφορά των σωφρονιστικών υπαλλήλων απέναντί μου».