«Ελλάδα εναντίον Ευρώπης – Το δημοκρατικό σοκ» είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος της εφημερίδας Liberation, που αφιερώνει 9 σελίδες της σε έναν διάλογο για το κατά πόσον βρισκόμαστε εμπρός στη διαπίστωση μιας καταφανούς «άρνησης της Δημοκρατίας από την Ευρώπη» με αφορμή το ελληνικό ζήτημα.

Το δημοσίευμα συνοδεύεται από σκίτσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που μοιάζει να βρίσκεται μέσα σε βαθύ μπλε κάλυμμα κονσέρβας, που όμως στην περιοχή της Ελλάδας έχει αρχίσει να τυλίγεται γύρω από το κλειδί της κονσέρβας, αφήνοντας να φανούν τα γήινα χρώματα της χώρας.

Το θέμα που τίθεται υπό μορφή «στρογγυλής τραπέζης» διατυπώνεται ως εξής: «Ψήφος Ελλήνων κατά ευρωπαϊκών κανόνων, νομιμότητα της κάλπης κατά αυτής των Συνθηκών: Οι περιοριστικές δεσμεύσεις (εξαναγκασμοί) που επιβάλλονται στην Αθήνα σημαίνουν άρνηση της Δημοκρατίας;».

Στο κύριο άρθρο του αφιερώματος που επιγράφεται «Ηλιθιότητα», ο διευθυντής της Liberation Λωράν Ζοφρέν, αφού αναγνωρίσει ότι τόσο η Ευρώπη όσο και η Ελλάδα έχουν τα επιχειρήματά τους, εκτιμά ότι λείπει ένα βασικό, αυτό της ευφυΐας. «Όλοι αναγνωρίζουν ότι η αντιμετώπιση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα από την Ένωση και τους πιστωτές, ήταν ηλιθιωδώς βάναυση» γράφει ο Ζοφρέν και καταλήγει σημειώνοντας ότι«εάν θέλουμε το λίκνο της Δημοκρατίας να παραμείνει Δημοκρατία, είναι καιρός να κάνουμε τις απαραίτητες υποχωρήσεις, βοηθώντας την κυβέρνηση Τσίπρα, ώστε να βοηθηθεί και ο ίδιος».

Η δημοσιογράφος Μαρία Μαλαγαρδή, από την πλευρά της υποστηρίζει πως υφίσταται «άρνηση της Δημοκρατίας από την Ευρώπη» και υπογραμμίζει πως το κυρίαρχο αίσθημα στην Ελλάδα είναι ότι η χώρα έχει «ματώσει» από την ΕΕ. Τονίζει επίσης ότι πολλές δίκες θα μπορούσαν να φέρουν στην επιφάνεια το γεγονός ότι σε πολλές υποθέσεις διαφθοράς στην Ελλάδα, εμπλέκονται γερμανικές επιχειρήσεις, όπως η Siemens ή η Ferrostaal.

Από την άλλη πλευρά ο ανταποκριτής της εφημερίδας στις Βρυξέλλες, Ζαν Κατρεμέρ, ο οποίος στην αρχή της κρίσης είχε φιλελληνικές τοποθετήσεις για να ανακρούσει πρύμναν ξαφνικά λίγο αργότερα, υποστηρίζει πως δεν τίθεται ζήτημα αμφισβήτησης της δημοκρατικής Ευρώπης. Στα επιχειρήματά του χρησιμοποιεί και δηλώσεις του Ζαν-Κλώντ Γιούνκερ, όπως εκείνη του περασμένου Ιανουαρίου (28-01) στη «Φιγκαρό»: «Δεν μπορεί να υπάρξει θέμα δημοκρατικής επιλογής ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες». Ο ίδιος εκτιμά ότι «η ελληνική υπόθεση ίσως επιτρέψει και στους άλλους πολιτικούς ηγέτες να καταλάβουν ότι η μόνη υπόσχεση που μπορούν να δίνουν στους εκλογείς τους είναι ότι θα προσπαθήσουν να πείσουν τους εταίρους για αλλαγή πολιτικής και μόνο…».

Την άποψή τους καταθέτουν επίσης άλλες πέντε προσωπικότητες γνωστές στη γαλλική κοινωνία: η φιλόσοφος Σάντρα Λοζιέ, ο ερευνητής Μιχαήλ Βακαλούλης, η πολιτικός από το Μέτωπο της Αριστεράς Κλεμαντίν Οτέν, ο οικονομολόγος Ραούλ Σαμπονιάρο και ο διευθυντής του «Ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ» Ιβ Μπερτοτσίνι.

Η αναφορά στη συγκεκριμένη συζήτηση καλύπτει έξι εσωτερικές σελίδες και, μεταξύ άλλων, αναγνωρίζεται ότι «οι πολιτικές λιτότητας από το 2009 έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο», ότι «το φάρμακο σκότωσε τελικά τον ασθενή αντί να τον θεραπεύσει» ή ακόμα ότι «στην Ελλάδα αντιπαρατίθενται δύο δυνάμεις σε μέγεθος τσουνάμι: το τεράστιο χρέος και η κρίση βραχυπρόθεσμης έλλειψης ρευστότητας».

Το ενδιαφέρον, πάντως, των προσκεκλημένων της «Λιμπερασιόν» για την κρίση των σχέσεων Ελλάδας – Ευρώπης, συνοψίζεται σε χαρακτηριστικό τίτλο του αφιερώματος, που δεν είναι άλλος από τον: «Η Ελλάδα είναι ένα σύμβολο που αφορά όλους μας».