Όλοι συμφωνούν ότι μία από τις σοβαρότερες παθογένειες της δομής του ελληνικού κράτους είναι ο ασφυκτικός εναγκαλισμός των δομών και των υπηρεσιών της δημόσιας διοίκησης, με το κόμμα, τον υπουργό, τον κομματάρχη και τα υπόγεια ρεύματα της έννοιας πολιτικό όφελος.

Διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους οι μεταρρυθμιστές και σωτήρες του παρόντος και του μέλλοντος μας, ότι μεταρρυθμίζουν και μας μεταρρυθμίζουνε στα πρότυπα μία σύγχρονης και ευνομούμενης πολιτείας.

Μετάνιωσαν για τον παλιό τους εαυτό, και μεταλλάχθηκαν σε ακέραιους υπερασπιστές του δημόσιου αγαθού της ισηγορίας και της ανεπηρέαστης λειτουργίας του Δημοσίου από το κόμμα.

Όλα αυτά σε επίπεδο εξαγγελιών και ρητορικά διατυπωμένων δημόσιων δεσμεύσεων. Ένα ακόμη γράμμα κενό περιεχομένου.

Μπορεί κάποιος να μας εξηγήσει σε ποια ανάγκη υπακούει η σπουδή των υπηρεσιών του υπουργείου Οικονομικών και του Γενικού Λογιστηρίου, να κοστολογήσει σε λίγες ώρες, το οικονομικό πρόγραμμα που κατέθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ του προηγούμενου Σαββάτου;

Δεν επιθυμώ να μπω στην ουσία και τους αριθμούς. Αυτό είναι μία άλλη συζήτηση που δεν πιστεύω ότι έχει να κάνε με στατιστικές και αριθμούς. Ταυτίζεται με την πολιτική βούληση και την αποφασιστικότητα των Ελλήνων να αποτινάξουν το ζυγό του μονόδρομου και του αδιεξόδου.

Το κεντρικό δίλλημα δεν είναι 13 ή 23 δις. Αλλά αν δικαιούμαστε να αγωνιστούμε για μία άλλη Ελλάδα με ελπίδα για τις γενιές που κινδυνεύουν να χαθούν.
Θέλω να αναπαραστήσω όμως τις εικόνες που πρέπει να εκτυλίχθηκαν στο υπουργείο Οικονομικών και στο Μέγαρο Μαξίμου.

Είχε προηγηθεί η απέλπιδα προσπάθεια των υπογείων του Μαξίμου (βοήθησε και ο πρώτος όροφος από ότι μαθαίνουμε) να μην ακουστεί η οικονομική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Παρ’ όλα αυτά ακούστηκε, μεταδόθηκε και από ότι δείχνει η πρώτη δημοσκοπική αποτύπωση του Σκαϊ, φαίνεται να έπεισε ή τουλάχιστον να λειτούργησε ως σπόρος συζήτησης προς την κατεύθυνση να υπάρξουν και άμεσες παρεμβάσεις για την σύγχρονη ελληνική τραγωδία της ανθρωπιστικής κρίσης.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν, μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο ΚΡΑΤΟΣ στην υπηρεσία του Κόμματος. Παίρνουν τα σύρματα φωτιά και οι εντολές δείχνουν να μην αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Το υπουργείο Οικονομικών και ο αδέκαστος τεχνοκράτης Γκίκας Χαρδούβελης, μεταβάλλονται σε γραφείο τύπου και υφιστάμενη υπηρεσία της κυρίας Ασημακοπούλου.

Ψήγματα της επαγγελματικής τεχνικής και επάρκειας του Θοδωρή Ρουσόπουλου, από τις παρακαταθήκες που άφησε στις τεχνικές προπαγάνδας, θα αρκούσαν για να αποφύγουν οι σημερινοί εγκέφαλοι του Μαξίμου την χοντροκομμένη έκθεση του υπουργείου Οικονομικών και του ίδιου του Γκίκα Χαρδούβελη.

Πως είναι δυνατόν, στην μεταρρυθμισμένη Ελλάδα του Αντώνη Σαμαρά, τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας, να χρειάζονται μήνες και μήνες για να καταλήξουν σε μία τελική ρύθμιση για τα ληξιπρόθεσμα και τις οφειλές εκατομμυρίων πολιτών και μέσα σε λίγες ώρες, οι ίδιοι άκαμπτοι και αναποτελεσματικοί τεχνοκράτες ή υπηρεσιακοί παράγοντες, να αποφαίνονται με περισπούδαστο ύφος και στυλ, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το πώς:  οι για όλα τα άλλα, μείζονος ή ελάσσονος σημασίας θέματα, οι μανδαρίνοι των υπουργείων, κωλυσιεργούν συστηματικά κατά των συμφερόντων της δοκιμαζόμενης κοινωνίας και της ασθενικής οικονομίας, στην τεκμηρίωση της αποδόμησης των οικονομικών προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, λειτούργησαν ως ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ και ΜΠΑΤΜΑΝ.

Η Μόνη εξήγηση που ίσως να ευσταθεί  είναι ότι στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, (που θα ήταν καλό να μεταφερθεί πλέον στην Οδό Ζαλοκώστα και να λειτουργεί επίσημα ως γραφείο τύπου του πρωθυπουργού), είναι ότι αν νοιώθεις ότι οφείλεις περισσότερα στο κόμμα παρά στο κράτος, τους πολίτες και το δημόσιο συμφέρον, δεν διστάζεις να θέσεις το κράτος στην υπηρεσία του κόμματος. Ότι συνέβαινε στην Ελλάδα του 50 του 60 του 80 και συνεχίζεται με κτηνώδη συνέπεια και στην Ελλάδα του 2014. 

* Στη φωτογραφία ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους