Ο Ούντο Μπούλμαν είναι ο πρόεδρος της ευρωομάδας των Σοσιαλιστών και Σοσιαλδημοκρατών στην οποία ανήκει η Φώφη Γεννηματά, ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ο Ούντο Μπούλμαν είναι ο άνθρωπος που, την ώρα που η Φώφη Γεννηματά ζητά «εκλογές εδώ και τώρα» για να φύγει ο Τσίπρας, καλεί την ελληνική κεντροαριστερά να συγκλίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ για «να  ενώσουν τις δυνάμεις τους στην κατεύθυνση μιας προοδευτικής ιδέας». Και προσθέτει ότι «δεν βλέπει καμία βελτίωση για την Ελλάδα, εάν η διακυβέρνηση της χώρας αναληφθεί από τη Νέα Δημοκρατία».

Ο Σταύρος Θεοδωράκης, με πολιτική αφετηρία το λεγόμενο «μεταρρυθμιστικό κέντρο», είναι το πρόσωπο στο οποίο πόνταρε η Φώφη Γεννηματά για να αποτολμήσει το εγχείρημα της ανασύνθεσης και διεύρυνσης της κεκντροαριστεράς μέσα από το Κίνημα Αλλαγής. Ο Σταύρος Θοδωράκης, προερχόμενος από έναν πολιτικό χώρο σαφώς «δεξιότερο» από εκείνον  της προέδρου του Κινήματος, είναι το πρόσωπο που πρώτο δήλωσε ότι δεν βρήκε και τόσο καλή ιδέα το αίτημα για άμεσες εκλογές και την ταύτιση με την γραμμή της ΝΔ. Και χθες, στην κοινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και της ομάδας Πολιτικού Σχεδιασμού του Ποταμιού επιβεβαίωσε την θέση του αυτή.

Ο Γιάννης Ραγκούσης ήταν- κάποτε έστω – ΠΑΣΟΚ και ήταν ανθυποψήφιος της Φώφης Γεννηματά στην εκλογή της ηγεσίας του Κινήματος. Συγκέντρωσε πενιχρό ποσοστό αλλά ήταν, και πριν και μετά την εκλογή, συνεπής στην θέση του υπέρ του διαλόγου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γιάννης Ραγκούσης ήταν το πρόσωπο που, επειδή οργάνωσε μια εκδήλωση υπέρ αυτού του διαλόγου, δέχθηκε την δημόσια καταγγελία του – επίσης ΠΑΣΟΚ – Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου ότι εκτελεί «συμβόλαιο» με αντίκρυσμα την συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Και τούτο, άνευ ουδεμίας αντίδρασης από την ηγεσία του Κινήματος.

Δεν χρειάζονται πολλά περισσότερα – που υπάρχουν – για να γίνει αντιληπτό ότι το Κίνημα Αλλαγής έχει πρόβλημα. Και η Φώφη Γεννηματά δεν είναι πολιτικά αδαής, το γνωρίζει και η ίδια. Οπως γνωρίζει και που οδεύει η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και ότι, επίσης, το πρόβλημα του Κινήματος είναι δομικό – πρόβλημα συνοχής και αυτοπροσδιορισμού.

Σε ανύποπτο χρόνο, άλλωστε, ο Κώστας Σκανδαλίδης είχε παραδεχθεί πως το Κίνημα Αλλαγής είναι, ουσιαστικά, ένα άθροισμα σχημάτων, προσώπων και ιδεών. Και είχε πει πως η πολιτική ταυτότητα, και η ίδια η πολιτική του ύπαρξη του, θα κριθούν από το ποσοστό που θα πάρει στις εκλογές.

Εξ ου και η αμυντική επιλογή των «ίσων αποστάσεων» – μια επιλογή όμως πεπερασμένων αντοχών όταν ηγείσαι… σκόρπιων κυανόκρανων και όταν αντιμετωπίζεις συνθήκες σκληρής πολιτικής πόλωσης κι ακόμη πιο σκληρών πολιτικών διλημμάτων.

Οι πληροφορίες λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να θέτει αυτά τα διλήμματα – στον άξονα πάντοτε μεταξύ «προόδου» και «συντήρησης». Θα καταθέσει άμεσα το σχέδιο νόμου για την κατάτμηση της Β’ Αθήνας, θα το καταθέσει αυτόνομα προκειμένου να ακυρώσει το επιχείρημα ότι προσπαθεί να επαναφέρει εν κρυπτώ την απλή αναλογική, και επί της ουσίας θα καλέσει το Κίνημα Αλλαγής να ψηφίσει ή να καταψηφίσει μια πρόταση που είχε φέρει πριν από δύο χρόνια το ΠΑΣΟΚ.

Οι πληροφορίες αναφέρουν επίσης ότι ο Αλέξης Τσίπρας  θα ανοίξει το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης που η ίδια η Φώφη Γεννηματά είχε κινήσει πριν από έναν μήνα, θα ενισχύσει τους διαύλους του με τους ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες και θα έχει ανοιχτά ώτα – αν και όχι μεμονωμένες προσεγγίσεις – στα πρόσωπα εκείνα της κεντροαριστεράς που επιδιώκουν την όσμωση με την αριστερά.

‘Ετερες πληροφορίες, από τον κεντροαριστερό χώρο αυτές, λένε πως η θεωρία Δοξιάδη περί «οργανωμένου συριζαϊκού σχεδίου για την διάσπαση του ΚΙΝΑΛ» έχει θιασώτες και εντός των μάχιμων στελεχών του Κινήματος Αλλαγής. Και λένε ακόμη πως ορισμένα εξ αυτών των στελεχών έχουν δική τους προσωπική ατζέντα και σχέδιο εξόδου από το Κίνημα, είτε προεκλογικά, είτε μετεκλογικά.

Ενώπιον αυτών των προκλήσεων, οι «ίσες αποστάσεις» της Φώφης Γεννηματά απειλούνται με πρώιμο και εκ των έσω εκφυλισμό. Και μάλλον η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής θα κληθεί, πολύ πριν φθάσει στις κάλπες, να επιλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Οχι ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στην ΝΔ, σε πρώτο χρόνο τουλάχιστον. Η πρώτη επιλογή μπορεί και να είναι ανάμεσα στον Κωνσταντινόπουλο που κατηγορεί τον Βενιζέλο ως… αγαπημένο των συριαζαίων επειδή υπερψηφίζει την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, τον Σταύρο που καταγγέλει για το ίδιο θέμα τακτικισμούς και καπρίτισα υπό τον… φόβο της Εκκλησίας, τον Κρεμαστινό που ζητά πολλαπλό διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ ή (ξανά) τον Βενιζέλο που κηρύσσει ανένδοτο κατά του Τσίπρα αγκαζέ με τον Σαμαρά….