Υπερψηφίστηκε το τελικό κείμενο με ευρεία πλειοψηφία από την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά η «Αριστερή Πλατφόρμα αποφάσισε να βάλει προς ψήφιση τέσσερις από τις οκτώ προτάσεις της που είχε καταθέσει το Σάββατο στην Επιτροπή, και ειδικότερα τις προτάσεις για συλλογικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων, επανάκτηση δημοσίων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, η επιδίωξη κυβέρνηση αριστεράς και η αντιπαράθεση με ΔΝΤ και Γερμανία η οποία όπως ανέφερε στο κείμενό της θα πρέπει να είναι «σφοδρή» και να μη ζητηθεί καμία στήριξη.

Ads

 
Τελικά από την πλειοψηφία υπερψηφίστηκε μόνο η πρόταση για την επανάκτηση δημοσίων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, ενώ οι υπόλοιπες καταψηφίστηκαν. Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο: 

Στη συνεδρίαση της Κ.Ε. καλούμαστε να αποτιμήσουμε την περίοδο από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ως σήμερα και να καταλήξουμε σε κατευθυντήριες αποφάσεις για το αμέσως επόμενο διάστημα.
 
Χρειάζεται να τονίσουμε πως βρισκόμαστε σε οριακή στιγμή. Η κυβέρνηση, η οικονομική ολιγαρχία και το μιντιακό σύστημα έχουν κηρύξει «πόλεμο» στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με στόχο τόσο τον ίδιο, αλλά ακόμη περισσότερο το κοινωνικό κίνημα, τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Είναι μια μάχη ηγεμονίας σε όλα τα επίπεδα και με όλα τα μέσα. Θέλουν την κοινωνία γονατισμένη και υπάκουη, να λειτουργεί κατ’ εντολή της τρόικας και της τρικομματικής κυβέρνησης των μνημονίων της πιο βάρβαρης και αντικοινωνικής λιτότητας.
 
Είναι η στιγμή να ξεδιπλώσουμε όλες τις αρετές μας, να προσανατολιστούμε επίμονα στην ανάπτυξη κοινωνικών αγώνων αντίστασης, να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη, να ξεπεράσουμε ανεπάρκειες και αδυναμίες, να συμβάλουμε να συγκροτηθεί ένα ευρύ πολιτικό ρεύμα ανατροπής και ριζικής αλλαγής.
 
1. Τον Νοέμβρη και παρά τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις η τρικομματική κυβέρνηση «πέτυχε» να ψηφισθεί το μνημόνιο Νο 3 με μόλις 153 ψήφους υπέρ.
 
Με βάση αυτό το γεγονός επιχειρεί να αλλάξει την ατζέντα με στόχο την εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων βάρβαρης λιτότητας και τη διατήρηση της κυβερνητικής συνοχής.
 
Βασικά σημεία αυτής της πολιτικής τακτικής είναι:
 
Επίδειξη πυγμής όσον αφορά στα μέτρα και επιτάχυνση της υλοποίησης τους. Η κυβέρνηση δεν παίρνει τίποτε πίσω όσο λογικό και αν φαίνεται (π.χ. φόρος στο πετρέλαιο), ταχύτατα αυξάνει την φορολόγηση , άμεσα εφαρμόζει τις περικοπές μισθών και συντάξεων, προωθεί με τη μέθοδο fast truck τις ιδιωτικοποιήσεις και τη μεταφορά της δημόσιας περιουσίας στο ΤΑΙΠΕΔ κ.α.  Υποβαθμίζει πλήρως το Κοινοβούλιο, κυβερνώντας με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, αρνούμενη τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, λαμβάνοντας όλα τα μέτρα σιδηράς πειθαρχίας των κοινοβουλευτικών ομάδων που τη στηρίζουν.
 
 Επιτίθεται με μανία σε όποια κοινωνική ομάδα μπαίνει σε αγωνιστική διαδικασία  χρησιμοποιώντας ακραία μέτρα (πολιτική επιστράτευση, άρνηση οιουδήποτε διαλόγου, καταστολή κ.λ.π.) και επικοινωνιακά επιδιώκει τον κοινωνικό αυτοματισμό, ενώ παράλληλα διευρύνει τις παροχές στην ελληνική ολιγαρχία, τους τραπεζίτες και τους καναλάρχες με πλούσια δώρα (αναδρομική προκαταβολή 10% στα συγχρηματοδοτούμενα έργα, δάνεια, συμβάσεις παραχώρησης κ.λ.π.)
 
Αναπτύσσει εμφυλιοπολεμική στρατηγική έντασης με πρόσχημα την παραβατικότητα και τη βία που η ίδια πυροδοτεί με σχεδιασμένες επιχειρήσεις σε υπό κατάληψη χώρους και μετά αξιοποιεί επικοινωνιακά, με στόχο μικροκομματικά οφέλη, απόλυτα καταδικαστέες τρομοκρατικές ενέργειες, στοχοποιόντας τις δυνάμεις της Αριστεράς που έχουν σταθερό μέτωπο απέναντι στην τρομοκρατία, είτε αυτή ασκείται από το κράτος, είτε από αυτόκλητους «σωτήρες».   
 
Συγκαλύπτει τις ακραίες πολιτικές και ποινικές ευθύνες των κυβερνητικών συμμάχων της και συγχρόνως αφήνει στο απυρόβλητο τη διαπλοκή, τη διαφθορά και την φοροδιαφυγή. Η διαχείριση της λίστας Λάγκάρντ είναι το κορυφαίο αλλά όχι το μόνο παράδειγμα.
 
Εξαπολύει επικοινωνιακή επίθεση «μαύρης προπαγάνδας» με τη συγκρότηση επικοινωνιακού κέντρου που προσπαθεί να εφεύρει γεγονότα, να εξευτελίσει ή διαστρεβλώσει δηλώσεις και δράσεις ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτική είναι και η στοχοποίηση προσώπων, η αποσπασματική και χαλκευμένη διαστρέβλωση δηλώσεων και η συνεχής προσπάθεια ανάδειξης πολυγλωσσίας, με στρατηγική στόχευση να καταδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι ακατάλληλος να κυβερνήσει.
 
Εμφανίζει τον πρωθυπουργό του μνημονίου ως τον «αφοσιωμένο» και «ακάματο» ηγέτη με πυγμή, σταθερότητα και διεθνείς αναφορές που προσπαθεί και μπορεί να δώσει διέξοδο, που πέτυχε την καταβολή των δόσεων και μπορεί να εμπνεύσει σιγουριά και αισιοδοξία.
 
Οι ηγεσίες των δύο άλλων κομμάτων της συμπολίτευσης (ΠΑΣΟΚ και Δημ.Αρ.) είναι απολύτως συνδεδεμένες στο άρμα της ΝΔ. Οι επικοινωνιακές διαφοροποιήσεις είναι «για τα μάτια του κόσμου» και για εσωτερική κατανάλωση μια και κάθε φορά ακολουθούν – με ή χωρίς συζήτηση – τις κυβερνητικές επιλογές.
 
2.            Παρά τις ενέσεις αισιοδοξίας από το τρίγωνο κυβέρνηση – τραπεζίτες – καναλάρχες η κοινωνία και η οικονομία βρίσκονται σε αδιέξοδο. Η ύφεση συνεχίζεται, η παραγωγή αποδιαρθρώνεται, η διοικητική μηχανή, πλην της κατασταλτικής, αργεί, η ανεργία συνεχίζει την ανοδική της πορεία, επιχειρήσεις κλείνουν, μισθοί και συντάξεις μειώνονται διαρκώς, χαράτσια και όλο και νέοι φόροι προκαλούν απελπισία στο λαό χωρίς να αυξάνουν τα δημόσια έσοδα ακριβώς λόγω της αδυναμίας της τεράστιας πλειοψηφίας των πολιτών να αντεπεξέλθει, η διάλυση της Υγείας και της Παιδείας ως δημόσιο αγαθό θεωρείται δεδομένη.
 
Αυτή η πραγματικότητα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της κυβέρνησης. Συγχρόνως η αναποτελεσματικότητα των μέτρων όσον αφορά στους διακηρυγμένους στόχους τους (αύξηση και μη βιωσιμότητα του χρέους, χρηματοδοτικό κενό κ.λ.π.) προοιωνίζουν και νέα μέτρα. Μέτρα οριζόντια, μέτρα ταπείνωσης του λαού, μέτρα απώλειας κυριαρχίας. Η κυβέρνηση βεβαίως θα προσπαθήσει να απορροφήσει και να αποπροσανατολίσει την κοινωνική αγανάκτηση, να «συνηθίσει» την κοινωνία στη φτώχεια, στην έλλειψη δικαιωμάτων, στην υποταγή.
 
 
Σύντομος απολογισμός δράσης
 
3.            Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ  πορεύτηκε την προηγούμενη περίοδο  με κριτήριο και στόχο να αναδείξει τα πραγματικά προβλήματα, τις αιτίες που έφεραν την χώρα σ΄ αυτή τη κατάσταση,  να προβάλλει τις θέσεις του ,να τονίσει την ανάγκη απαλλαγής της χώρας και του λαού από μια πολιτική που καταστρέφει τη χώρα και χρεοκοπεί το λαό  και από μια επικίνδυνη κυβέρνηση η οποία έχει σαν στόχο να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών και της ολιγαρχίας της χώρας. Η προσπάθεια αυτή  συνοδεύτηκε από μια  επιτυχή διαδικασία ανασυγκρότησης και μαζικοποίησης του πολιτικού μας φορέα με τομή την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.
 
Δώσαμε μάχη για να μην ψηφιστεί το μνημόνιο Νο 3, συμβάλαμε στην ανάπτυξη του κινήματος αντίστασης, αναδείξαμε τον αντικοινωνικό και αναποτελεσματικό του χαρακτήρα.
 
Συμβάλαμε στην ανάπτυξη δομών αντίστασης και αλληλεγγύης. Αναδείξαμε την συγκάλυψη του σκανδάλου της λίστας Λαγκάρντ αλλά και τα ουσιαστικά στοιχεία που συγκροτούν τον τρόπο λειτουργίας και επιβολής ενός σάπιου και διαπλεκόμενου πολιτικού συστήματος.
 
Πήραμε καθαρή θέση πάνω στα φαινόμενα τρομοκρατικής βίας και δείξαμε τις κυβερνητικές ευθύνες αλλά και τις κυβερνητικές επιδιώξεις.
 
Οι συναντήσεις με ηγέτες χωρών τις Λατινικής Αμερικής, με παράγοντες κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, μας έδωσε τη δυνατότητα να διεθνοποιήσουμε εμείς και με τη δική μας οπτική το ζήτημα της Ελλάδας των μνημονίων, να προβάλλουμε αδιαμεσολάβητα τις θέσεις μας, να αποκτήσουμε άμεσες εμπειρίες και γνώσεις, ώστε να σπάσει μπροστά στην κοινωνία η εικόνα δήθεν μη αποδοχής και απομόνωσης που προσπαθεί να οικοδομήσει για το ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ο πολιτικός αντίπαλος. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται να αποτιμήσουμε αναλυτικότερα τα αποτελέσματα των συναντήσεων και να σχεδιάσουμε ακόμη καλύτερα τις διεθνείς μας επαφές.
 
Στη διαχείριση της κατάστασης δεν έλειψαν λάθη και αδυναμίες, προϊόντα λειψών εμπειριών και ωρίμανσης του χώρου στην πορεία του προς την διακυβέρνηση. Να μιλήσουμε με τολμηρό τρόπο γι’ αυτές με στόχο να τις αντιμετωπίσουμε και να τις υπερβούμε, να οικοδομήσουμε ακόμη περισσότερο σχέσεις συντροφικότητας και εμπιστοσύνης σε ένα εγχείρημα που έχει πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά, αλλά επιδιώκει στην πράξη και μπορεί να καταφέρει τη μεγάλη ανατροπή στη ζωή του τόπου και να οδηγήσει σε βαθιές αλλαγές στην Ευρώπη.
 
Η συγκρότηση των πολιτικών οργάνων και η τακτική και έκτακτη λειτουργία τους διήρκεσε πολύ περισσότερο χρόνο από ό,τι έπρεπε. Αποτέλεσμα είναι να μην έχει εμπεδωθεί ως αυτόματη λειτουργία η σχέση πολιτικού κέντρου – Τμημάτων επεξεργασίας – οργανώσεων. Ακόμη λειτουργούμε με τον παλιό τρόπο και τις παλιές συνήθειες του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα στην πρακτική δράση. Επικοινωνιακά δεν ήταν λίγες οι φορές που αμυνόμαστε αν και έχουμε ισχυρά χαρτιά επίθεσης. Δεν αποφύγαμε, παρά τις προσπάθειες, εκφωνήσεις που έδιναν την ευκαιρία στον αντίπαλο να στοχοποιήσει καταρχήν πρόσωπα αλλά στην ουσία το χώρο. Παρότι έχουμε ικανό σε αριθμό και γνώσεις προσωπικό, προετοιμασίας και επεξεργασίας πολιτικής μέσω των Τμημάτων και των ΕΚΚΕ το παραγόμενο αποτέλεσμα δεν είναι ικανοποιητικό και – με εξαιρέσεις – ο συντονισμός κοινοβουλευτικής ομάδας – λειτουργία ΕΚΚΕ-Τμημάτων – Οργάνωση δεν έχει επιτευχθεί. Αντίστοιχα, ανεπαρκώς προετοιμασμένες ήταν οι διεθνείς επαφές. Εκτίμησή μας είναι πως ενώ το αποτέλεσμα είναι θετικό, εσωτερικά αλλά και μέσα στις οργανώσεις, δεν αναδείξαμε επαρκώς τη σημασία τους και τα στρατηγικά ζητήματα των διεθνών σχέσεων. Η Αριστερά, και ιδιαίτερα μια κυβέρνηση της Αριστεράς, πρέπει να αξιοποιεί προς όφελος δικό της και της κοινωνίας τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις που δημιουργεί η κρίση, τις ρωγμές δηλαδή στο σύστημα κυριαρχίας, κατανοώντας, χωρίς να υποτάσσεται – το αντίθετο – ότι κάνει πολιτική σε ένα διεθνές εχθρικό νεοφιλελεύθερο περιβάλλον, το οποίο με τη σειρά του βρίσκεται στο μέσον μιας παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που αναδιατάσσει συνεχώς και βάζει σε δοκιμασία συμμαχίες και πολιτικές. Σαφώς δεν περιμένουμε λύσεις από τα κέντρα του νεοφιλελευθερισμού αλλά είναι προς δικό μας όφελος να γνωρίζουμε και να αξιοποιούμε ρωγμές.
 
Το ζήτημα της αποτελεσματικής διεύθυνσης και της δημοκρατικής λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, της συνειδητής πειθαρχίας και της ενιαίας δημόσιας εκφώνησης, παρά τα βήματα που έχουν γίνει, είναι μπροστά μας και δεν αφορά μόνο τον ίδιο το φορέα, δεν αφορά μόνο τους στόχους μας, αλλά την ίδια την κοινωνική και πολιτική εξέλιξη. Σε κάθε περίπτωση η ανάπτυξη και εμβάθυνση των συλλογικών και συμμετοχικών λειτουργιών του φορέα σε όλα τα επίπεδα συνιστά το πιο ισχυρό θεμέλιο για να πετύχουμε μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική αντεπίθεση , που είναι αναγκαίο να πραγματοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο διάστημα.
 
 Το γεγονός ότι δεν αναπτύχθηκαν κοινωνικοί αγώνες, αντίστοιχοι των προβλημάτων, το προηγούμενο δίμηνο δεν πρέπει να μας ξενίζει ούτε να δημιουργεί την εκτίμηση ότι το πολιτικό σύστημα είναι ακλόνητο. Όλα δείχνουν πως με τη δική μας συμβολή μπαίνουμε σε μια νέα φάση κοινωνικής κινητικότητας και αντίστασης.
 
Σε σχέση με τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.
 
Ολοκληρώνεται με σχετικά γρήγορους ρυθμούς η συγκρότηση του ενιαίου φορέα. Έως τις 15 Φεβρουαρίου όλες οι Οργανώσεις θα έχουν συγκροτήσει – εκλέξει Γραμματείες και αντίστοιχα θα έχουν συγκροτηθεί οι Προσωρινές Ν.Ε. με βάση την εγκύκλιο της Γραμματείας.
 
Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει 439 Οργανώσεις και 60 Ν.Ε. Έχει ιδιαίτερη σημασία, ειδικά στην Περιφέρεια, να επιμείνουμε στη λειτουργία των Οργανώσεων και να μην ακολουθούμε διαδικασίες καθ’ οικονομία (π.χ. Νομαρχιακές Συνελεύσεις) που διευκολύνουν μόνο τα στελέχη ενώ την ίδια ώρα χάνεται ο αναντικατάστατος ρόλος της Οργάνωσης και του μέλους.
 
Περιληπτικά αυτή τη στιγμή οι Οργανώσεις είναι:
 
Εδαφικού χαρακτήρα: 380, Εργασιακού Χώρου: 54, Ομοιοεπαγγελματικές: 5.
 
Επιπλέον έχει ολοκληρωθεί η συγκρότηση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Κάθε μέλος της έχει συγκεκριμένο τομέα ευθύνης, ενώ συγκροτήθηκε και η άτυπη καθημερινή δ/νση που λειτουργεί κανονικά.
 
Τέλος έχουν συγκροτηθεί 24 τμήματα επεξεργασίας πολιτικής τα οποία λειτουργούν με διαφορετικές ταχύτητες κάτι που άμεσα πρέπει να βελτιωθεί .
 
Συγχρόνως, στο πλαίσιο του Οργανωτικού Γραφείου συγκροτείται Τεχνική Γραμματεία με ευθύνη την τεχνική οργανωτική υποστήριξη, την βοήθεια στον καθορισμό ομιλητών/τριων σε εκδηλώσεις, τη διαμόρφωση αρχείου κλπ.
 
Χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι δεν υπάρχει ενιαία αντίληψη περί της μεταβατικής περιόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Έτσι υπάρχουν περιπτώσεις όπου εκδηλώνονται μια ανυπόμονη προσπάθεια λειτουργίας ως ένα κόμμα και περιπτώσεις που ανθίστανται υπέρ του συμμαχικού χαρακτήρα. Χρειάζεται για άλλη μια φορά να τονίσουμε πως σ’ αυτή τη φάση, αλλά και πάντοτε, η επιδίωξη είναι η συναίνεση, συναίνεση που δε βλάπτει τη δημοκρατική έκφραση, την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα στη δράση.
 
 
 
4.   Η ΝΈΑ ΚΑΤΆΣΤΑΣΗ ΒΆΖΕΙ ΝΈΑ ΚΑΘΉΚΟΝΤΑ.
 
Βρισκόμαστε σε μια φάση της πολιτικής εξέλιξης όπου απαιτείται μεγάλη προσπάθεια και σημαντικές αλλαγές στο συνολικό τρόπο παρέμβασης και δουλειάς μας. Εκείνο που πρέπει να τονιστεί είναι η ανάγκη  να ανέβει στο πιο ψηλό επίπεδο  η συνολική πολιτική και ιδεολογική μας παρέμβαση ,να υπάρχει σταθερός προσανατολισμός στα λαϊκά προβλήματα ,να  γίνει καθαρή και πειστική η εναλλακτική μας πρόταση  για το τι θα αλλάξει στη ζωή των ανθρώπων και πώς. Αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα  ώστε να συσπειρωθεί η πλειοψηφία του λαού  σε έναν στόχο που αξίζει να παλέψει ,παρά τις μεγάλες δυσκολίες  γι αυτόν. Επίσης κρίσιμο ζήτημα είναι  να ταυτιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στο μυαλό του κόσμου με μια δύναμη που δεν έχει σχέση με το σημερινό σάπιο πολιτικό σύστημα, ώστε να καταγράφονται με σαφήνεια οι διακριτοί και αντιθετικοί πόλοι στο πολιτικό σύστημα.
 
Ο στόχος για ανάληψη της κυβέρνησης  από την Αριστερά  θα προωθείται ακόμη καλύτερα όσο εξασφαλίζονται  παράλληλα ορισμένες σημαντικές προϋποθέσεις:
 
– Η δημιουργία ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος ανατροπής και  ριζικής αλλαγής ,που θα δημιουργεί μια μεγάλη δυναμική από τα κάτω.
 
-Η  ύπαρξη  ενός σαφούς προγράμματος μεγάλων στόχων και προτεραιοτήτων που θα αποτελεί  το πλαίσιο πάλης  όσο γίνεται περισσότερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Σε αυτό το πλαίσιο δεν χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα για να πάρουμε την κυβέρνηση και ένα πρόγραμμα αφού πάρουμε την κυβέρνηση, αλλά ένα ενιαίο πρόγραμμα με άμεσους, μεσο και μακροπρόθεσμους στόχους, που θα αποδεικνύει την ενότητα λόγων και έργων, συγχρόνως ριζοσπαστικό, ρεαλιστικό και οραματικό.
 
-Η  αγωνιστική αναγέννηση  του κοινωνικού κινήματος  με αντιμνημονιακούς  τουλάχιστον στόχους αλλά  και με αιτήματα  που θα επαναφέρουν  την διαπραγματευτική ισχύ  και παρέμβαση των  συνδικάτων και κινημάτων και θα αποκαθιστούν τα συλλογικά  και κοινωνικά  δικαιώματα και ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης
 
-Η δημιουργία μιας σταθερής και πλατειάς συμμαχίας  των εργαζομένων με τα μεσαία στρώματα των πόλεων και της περιφέρειας ,του επιστημονικού δυναμικού και της νεολαίας
 
-Η κατάκτηση  θέσεων μέσα στους θεσμούς της κοινωνίας των πολιτών  και η επίτευξη ηγεμονίας  των θέσεων μας.
 
-Η ισχυροποίηση του πολιτικού μας υποκειμένου  το οποίο πρέπει να κατακτά την δυνατότητα  πολιτικής συσπείρωσης και κινητοποίησης μεγάλου τμήματος των εργαζομένων και του λαού.
 
-Η καταξίωση στα μάτια της κοινωνίας μιας  ηγετικής  ομάδας αποφασισμένης, ικανής   και έτοιμης να κυβερνήσει.
 
-Η  ικανότητά μας να διαμορφώνουμε συμμαχίες με τις άλλες  δυνάμεις της αριστεράς, αλλά  κυρίως η ικανότητά μας να εμπνέουμε και να μας ενισχύει και υπερασπίζει ο κόσμος της Αριστεράς  αλλά και ευρύτερα κοινωνικές δυνάμεις  που ανεξάρτητα με το βαθμό συμφωνίας τους με όσα προτείνουμε, επιθυμούν την ακύρωση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών  και μια προοδευτική διέξοδο στη χώρα.
 
Η  στρατηγική μας  με βάση τους πιο πάνω άξονες απαιτεί τη μέγιστη σαφήνεια των επιλογών μας. Επιμένουμε πως η ριζοσπαστική Αριστερά αντιμετωπίζει το ζήτημα της διακυβέρνησης όχι σαν αυτοσκοπό αλλά σαν το μέσο για να  ανακοπεί η καταστροφική πορεία και να προχωρήσει  η χώρα σε έναν εναλλακτικό δρόμο  απεξάρτησης από τα μνημόνια και τις αντιλαϊκές πολιτικές και σε μια άλλου τύπου  ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με μεγάλες προοδευτικές διαρθρωτικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα  που θα διευρύνουν την δημοκρατία. Η καταστροφή που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία και κοινωνία  πείθουν  ότι   η εναλλακτική μας πρόταση, θα ξεκινήσει  από μια σαθρή  οικονομική και κοινωνική βάση και ότι  οι συγκρούσεις που απαιτούνται  ακόμη και για ελάσσονες  προοδευτικές μεταρρυθμίσεις  θα είναι μεγάλες . Γνωρίζουμε ότι η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί πολύ μεγάλες αλλαγές, ότι έχουν  αποδιαρθρωθεί οι κοινωνικές συμμαχίες του αστικού συστήματος εξουσίας, ότι  έχει αλλάξει η πολιτική συμπεριφορά του κόσμου  και ότι ο ριζοσπαστισμός, τα σαφή μέτωπα πάλης, η ειλικρίνεια και η μαχητικότητα είναι αρετές που δεν απομακρύνουν αλλά φέρνουν πιο κοντά την αριστερά στη διακυβέρνηση. Η Αριστερά έχει λόγο σαφή και ριζοσπαστικό, δεν εξαρτά την στάση της από την αποδοχή της από το σύστημα ,αλλά  έχει  ανάγκη  να  παίρνει υπ όψη της τις λαϊκές ανάγκες και τη λαϊκή βούληση.
 
Το επόμενο εξάμηνο  είναι ιδιαίτερα κρίσιμο ,όσον αφορά το προς τα πού θα κινηθούν τα πράγματα. Η ανησυχία της κυβέρνησης και διεθνών κέντρων για κοινωνική έκρηξη στην Ελλάδα, η προφανής αδυναμία να ληφθούν πρόσθετα μέτρα  περικοπών  οδηγούν στο συμπέρασμα ότι θα  υπάρξει αδιαλλαξία στην εφαρμογή των μέτρων που έχουν ψηφιστεί  και θα οξυνθεί ο αυταρχισμός  και οι αντιδημοκρατικές συμπεριφορές. Σε αυτή  την λογική πρέπει να αναμένουμε συνέχιση της στρατηγικής της έντασης  και μια τεχνητή πόλωση που θα κλιμακώσει  η κυβέρνηση  με βάση τα θέματα της βίας και της τρομοκρατίας ώστε να σπάσει τις αντικειμενικές πολώσεις πάνω στα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα .
 
Η πραγματικότητα είναι  ότι  παρά τις αναλυτικές παρεμβάσεις μας  αυτό που έχει μείνει  στον κόσμο, με όλα τα αρνητικά φίλτρα  των ΜΜΕ, είναι η αντίθεσή μας και μερικοί  γενικοί άξονες της εναλλακτικής μας πρότασης. Χωρίς καμία καθυστέρηση πρέπει να αρχίσει η εξειδικευμένη παρουσίαση των θέσεών μας στους κρίσιμους τομείς  (γενική οικονομική πολιτική, ανάπτυξη και οικονομική ανασυγκρότηση, πολιτικό σύστημα -δημοκρατία, μορφές αναδιανομής-φορολογία, αξιοποίηση πλουτοπαραγωγικών πηγών, σύστημα κοινωνικής προστασίας, εργασία και  συλλογικά δικαιώματα κ.α.
 
Η παρουσίαση αυτή  πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής δουλειάς ,να συνοδεύεται  με μορφές διαλόγου  με την κοινωνία κατά θέμα ,και ιδιαίτερα το αναπτυξιακό πρόβλημα πρέπει να  εξεταστεί και σε επίπεδο περιφερειών .
 
Η δουλειά αυτή πρέπει να συνδυαστεί με μια  κλιμάκωση της ιδεολογικής μας παρέμβασης με στόχο να  φανούν ευκρινώς οι διαφορές μας με τον νεοφιλελευθερισμό  πάνω στο  νέο μοντέλο ανάπτυξης που προτείνουμε,  στο  νέο ρόλο του δημόσιου τομέα σε αντιπαράθεση με τις  ιδιωτικοποιήσεις, στην καθολικότητα της κοινωνικής προστασίας κλπ.
 
Δεν είμαστε της άποψης ότι εντός μνημονίων μπορούν να υπάρχουν ικανοποιητικές αλλαγές, αλλά ωστόσο  δεν πρέπει να  περνάμε  και τη λογική ότι μέχρι να γίνουν οι επιθυμητές αλλαγές στο κεντρικό επίπεδο δεν κάνουμε τίποτε. Τα θέματα της ανεργίας και των απολύσεων , των χαρατσιών ,της φτώχειας, της θέρμανσης, της παροχής ενέργειας, των συντάξεων πείνας ,της παροχής φαρμάκων και υγειονομικής περίθαλψης, των συλλογικών συμβάσεων  είναι θέματα που απαιτούν προτάσεις και δράσεις στο σήμερα. Ειδικά οι δυνάμεις μας στη νεολαία πρέπει να προσανατολιστούν στα ζητήματα της ανεργίας ,της κατάρτισης, της επισφάλειας, της αντιμετώπισης  της απαξίωσης  και της μετανάστευσης των νέων επιστημόνων κλπ.
 
Το βάρος των προβλημάτων αντικειμενικά πλέον δημιουργεί κοινωνική κινητικότητα. Οι κινητοποιήσεις στα ΜΜΜ, στην Υγεία, στους Ναυτεργάτες, στα Ναυπηγεία, στους Τραπεζοϋπάλληλους, στους αγρότες, τους δημοσίους υπαλλήλους κλπ. διαμορφώνουν την πραγματική ατζέντα. Εμείς χρειάζεται να στηρίξουμε πολιτικά αυτούς τους αγώνες και συγχρόνως να συμβάλλουμε με τις δυνάμεις μας στο συνδικαλιστικό κίνημα και στο κίνημα γενικότερα, να συντονισθούν σ’ ένα ενιαίο κίνημα που θα απαιτεί συλλογικές συμβάσεις, θα αντιτίθεται στις απολύσεις, τις  ιδιωτικοποιήσεις κλπ, θα επιδιώκει αλλαγή και πολιτική ανατροπή. Η πίεση προς τις ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να είναι διαρκής αλλά όταν δεν αποδίδει επιθυμούμε και επιδιώκουμε να υπάρχει ένας κοινός συντονισμός Ε.Κ., ομοσπονδιών και σωματείων που θα προχωρά το κίνημα.
 
Πιο συγκεκριμένα, στο αμέσως επόμενο διάστημα χρειάζεται να επικεντρωθούμε:
 
Στη συμβολή μας στην ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων ιδιαίτερα πάνω στα ζητήματα «φωτιά» όπως:

–       Αγροτικό κίνημα και διεκδικήσεις
 
–       ΕΓΣΣΕ – Συλλογικές συμβάσεις – Απολύσεις
 
–       Άνεργοι – Ανασφάλιστοι – Υγεία
 
–       Φόροι – Χαράτσια – Πετρέλαιο θέρμανσης
 
–       Ιδιωτικοποιήσεις
 
 
Οι Οργανώσεις και τα αντίστοιχα Τμήματα να εκπονήσουν πρόγραμμα άμεσων παρεμβάσεων με συμμετοχή του Προέδρου, της κοινοβουλευτικής ομάδας και άλλων στελεχών.
 
Η πορεία προς το συνέδριο της ΓΣΕΕ να σημαδευτεί από μία ολοκληρωτική στροφή προς την πολιτική και συνδικαλιστική δράση στους χώρους δουλειάς. Ήδη έχει γίνει συζήτηση και υπάρχει απόφαση της Γραμματείας. Ο συντονισμός σε επίπεδο ΕΚ, Ομοσπονδιών και Πρωτοβάθμιων Σωματείων, πέραν των άλλων θα δημιουργήσει ισχυρό αντίβαρο στην παθητική στάση των ηγεσιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Ακόμα περισσότερο ο συντονισμός ανάμεσα σε φορείς του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με άλλα αγωνιζόμενα στρώματα και κινήματα (αγρότες, μικρομεσαίοι κλπ.) θα δρομολογήσει την παλλαϊκότητα της αντίστασης ενάντια στη μνημονιακή πολιτική και θα ανοίξει το δρόμο της ελπίδας διαμορφώνοντας στην πράξη το μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα αλλαγής. Άμεσο ζήτημα είναι η άρση της πολιτικής επιστράτευσης και η απαίτηση επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων.
Η αντίσταση και πάλη ενάντια στο Μνημόνιο είναι συγχρόνως πάλη υπεράσπισης των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, πάλη για τη δημοκρατία. Συνδέεται άρρηκτα με την απαίτηση ριζικών δημοκρατικών αλλαγών και την ακύρωση των μνημονιακών δεσμεύσεων και της βάρβαρης πολιτικής λιτότητας.

Μέσα στον επόμενο μήνα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα οργανώσει ειδική εκδήλωση στην Αθήνα με θέμα: «Δημοκρατία – Αλληλεγγύη – Κοινωνική Δικαιοσύνη, η απάντηση της Αριστεράς στην πολιτική της έντασης».
 
Χρειαζόμαστε παραπέρα ανάπτυξη των δομών αλληλεγγύης αλλά και επικοινωνία της δουλειάς που έχει κάνει και κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Η Ελλάδα είναι χώρα στα πρόθυρα, αν δε βρίσκεται ήδη, ανθρωπιστικής κρίσης. Σε αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται να ενεργοποιηθούν και διεθνείς οργανισμοί ιδιαίτερα για τις κατηγορίες πληθυσμού που έχουν πραγματικά εξαθλιωθεί (άστεγοι, ανασφάλιστοι, μετανάστες κλπ.).

Χρειαζόμαστε ένα συνεκτικό προγραμματικό πλαίσιο άμεσων ενεργειών μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, αντίστοιχο με αυτό που εκφωνήσαμε και ισχύει ανάμεσα στις 2 εκλογές του 2012 και στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη. Αυτό που σταματά την καταστροφή και δείχνει τη συνολική κατεύθυνση (πχ. – Επαναφορά συλλογικών συμβάσεων και της υποχρεωτικότητας τους, του δικαίου των απολύσεων και μετενέργειας- αύξηση του κατώτερου μισθού-αύξηση του αφορολόγητου ορίου, μείωση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, κατάργηση των χαρατσιών, περιουσιολόγιο, αύξηση της φορολόγησης του πλούτου – μέτρα προστασίας των δανειοληπτών – ιεράρχηση των δαπανών σε σχέση με τα έσοδα (άνεργοι, Υγεία, Παιδεία) – Μέτρα δημοκρατίας και κοινωνικής συνοχής κλπ). Ήδη τα Τμήματα και οι ΕΚΚΕ εργάζονται σ’ αυτή την κατεύθυνση ώστε και συνεκτικό να είναι και ρεαλιστικό και να απαντά στο ερώτημα «τι, πότε, ποιοι».

Χρειάζεται να μιλήσουμε εκτενέστερα και πιο συγκεκριμένα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Αυτό είναι και το κύριο έργο της Μόνιμης Επιτροπής Προγράμματος σε σύνδεση με τα Τμήματα και τις Οργανώσεις. Η συζήτηση πρέπει να επεκταθεί στις Οργανώσεις, κατά Περιφέρεια, με την ίδια την κοινωνία.

Άμεσα να οργανώσουμε 4 μεγάλες παρεμβάσεις μέσα αλλά και κυρίως έξω από την Βουλή που θα αφορούν:

α) Αλλαγές στο πολιτικό σύστημα
 
β) Ο κοινωνικός χαρακτήρας του κράτους – ιδιωτικοποιήσεις
 
γ) Εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα
 
δ) Φορολογικό σύστημα
 
 
Να περάσουμε στην επίθεση:
 
–       Να δείξουμε για ακόμη μία φορά πως για να σταματήσει η καταστροφή χρειάζεται:
 
 
1.    Να υψώσουμε την ασπίδα κοινωνικής προστασίας που θα αποσοβήσει την ανθρωπιστική καταστροφή. Να μην υπάρχει πολίτης χωρίς το αναγκαίο για την επιβίωσή του ελάχιστο εισόδημα, χωρίς περίθαλψη και κοινωνική προστασία, χωρίς πρόσβαση στα βασικά αγαθά. Να μην υπάρχει παιδί που πεινάει, να μην υπάρχει νοικοκυριό που χάνει το σπίτι του, να μην υπάρχει άνεργος χωρίς επίδομα ανεργίας.
 
 
2.    Να ακυρώσουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους στη Βουλή όπου ψηφίστηκαν και να τα αντικαταστήσουμε με ένα εθνικό σχέδιο οικονομικής και κοινωνικής ανόρθωσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, με ενίσχυση επιλεγμένων βιομηχανικών τομέων και της επιστημονικής αγροτικής καλλιέργειας, σχέδιο που θα εντάσσει ταυτόχρονα στο πλαίσιό του την κοινωνικά δίκαιη δημοσιονομική εξισορρόπηση και την πολιτιστική αναγέννηση της χώρας. Η υλοποίηση του σχεδίου αυτού θα επουλώνει τα τραύματα που έχουν δεχθεί οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα και θα αποκαθιστά σταδιακά τους όρους ασφαλούς εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης με τους ανάλογους μισθούς και συντάξεις.
 
 
3.    Να επαναδιαπραγματευτούμε τις δανειακές συμβάσεις με βασικό δεδομένο ότι το ζήτημα του δημοσίου χρέους συνιστά πανευρωπαϊκό και όχι στενά ελληνικό πρόβλημα. Με πρόσθετο δεδομένο το ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουμε ποτέ το να μετατραπεί η χώρα σε αποικία χρέους, στόχος της επαναδιαπραγμάτευσης οφείλει να είναι η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του ενώ εκείνο που απομένει οφείλει να αποπληρωθεί, μετά από μια περίοδο χάριτος, με δικαιότερους όρους και μέσω μιας ρήτρας που θα συνδέει τον ρυθμό αποπληρωμής με τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας. Ενδέχεται να διατυπωθούν κατά τη διαπραγμάτευση απειλές, ίσως και εκβιασμοί, περί διακοπής της χρηματοδότησης, περί εξόδου από το ευρώ, ίσως και άλλα. Αλλά, όπως ήθελε να συμπυκνώσει το σύνθημα που χρησιμοποιήσαμε «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για μας είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, και όχι η υπαγωγή σε υποχρεώσεις που άλλοι ανέλαβαν υποθηκεύοντας τη χώρα. Κατά συνέπεια, δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο τέτοιων απειλών ή εκβιασμών με όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε ακόμη και με τη χειρότερη έκβαση. Είμαστε βέβαιοι ότι σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει ανεπιφύλακτα.
 
 
Συνολικά επιμένουμε  και στα 16 σημεία των προγραμματικών στόχων της διακήρυξης ακριβώς γιατί δείχνουν και τα συγκεκριμένα μέτρα και μέσα και την συνολική κατεύθυνση.

–       Να δείξουμε πως ενώ η κοινωνία καταστρέφεται η κυβέρνηση φροντίζει τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών
 
–       Να δείξουμε το ρόλο μεγάλης μερίδας ΜΜΕ που απλά διαστρεβλώνουν και λένε ψέματα. Σ’ αυτή την κατεύθυνση, πέρα από άλλα μέτρα, η Γραμματεία να καθορίσει συγκεκριμένη τακτική απέναντι τους.
 
Σχετικά με τις εμφανίσεις στελεχών του Κόμματος στα ΜΜΕ χρειάζεται να επιμείνουμε στα εξής:
 
α) Το Γραφείο Τύπου είναι αυτό που συντονίζει και αξιοποιεί τις παρεμβάσεις τόσο του Προέδρου όσο και όλων των στελεχών του Κόμματος.
 
β) Οι ατομικά προσκεκλημένοι σύντροφοι/σσες σε τηλεοπτικές συζητήσεις ή δελτία ειδήσεων πανελλαδικής εμβέλειας ενημερώνουν και συνεννοούνται εκ των προτέρων με το Γραφείο Τύπου.
 
γ) Για λόγους ισότητας κανένα στέλεχος του Κόμματος, πλην του εκπροσώπου τύπου, δεν μπορεί να εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές πανελλαδικής εμβέλειας πάνω από 2 φορές την βδομάδα, εκτός αν συντρέχει σπουδαίος έκτακτος λόγος (πολύ εξειδικευμένο θέμα, έκτακτο γεγονός κ.λ.π.).
 
Συγχρόνως να φροντίσουμε:
 
α) Τον κοινό δημόσιο λόγο μας. Ενδυνάμωση της τεκμηρίωσης, παρακολούθηση της τακτικής των άλλων, πολιτικός σχεδιασμός. Μην ξεχνάμε την περιφέρεια και τα ΜΜΕ της (Βουλευτές, Γραμματείς κλπ)
 
β) Την καλύτερη προετοιμασία με συσκέψεις παλαιότερων και νεότερων στελεχών, ώστε ν’ αποφεύγονται μονομερείς μη συνεννοημένες εκφωνήσεις και προτάσεις.
 
γ) Υλικό στις οργανώσεις για περιοδείες και εξορμήσεις
 
δ) Αξιοποίηση των επεξεργασιών των Τμημάτων. (Κοινή λίστα τεκμηρίωσης, ενημέρωσης, non paper, βουλευτών, γραμματείας, Κ.Ε. και γραμματέων Ν.Ε.)
 
Άμεσα να ξεκινήσει κύκλος ανοιχτών συνελεύσεων, περιοδειών και εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα με κεντρικό στόχο να καταδειχτεί πως η ελπίδα είναι μπροστά μας, στην αντίσταση, στην αλληλεγγύη, την ενότητα, την κυβέρνηση της Αριστεράς.
 
Θεωρούμε πως τα παραπάνω είναι ένα επαρκές πλαίσιο για τη δράση των Οργανώσεων, των Τμημάτων, της κοινοβουλευτικής ομάδας. Σε οργανωτικό επίπεδο, ως τέλη Φεβρουαρίου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η φάση συγκρότησης των οργανώσεων και των προσωρινών Ν.Ε., να υπάρχει ρόλος για κάθε μέλος, Τμήματα και πυρήνες δουλειάς, συγκεκριμένο πρόγραμμα. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία θα ολοκληρωθεί και ο καταμερισμός δουλειάς των μελών της ΚΕ. Ήδη πέρα από τη Γραμματεία της ΚΕ και τους βουλευτές υπάρχουν σύντροφοι με ευθύνη σε Οργανώσεις και Τμήματα. Στόχος μας είναι κάθε μέλος της ΚΕ να έχει συγκεκριμένο τομέα ευθύνης και θα το επιτύχουμε.
 
Μπροστά μας είναι δύο μεγάλα ζητήματα:
 

• Η συγκρότηση Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ,  ζήτημα με το οποίο θα ασχοληθεί άμεσα η Γραμματεία.
• Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.

Στην Γραμματεία καταλήξαμε στο εξής. Συγκροτούμε τις 2 απαραίτητες επιτροπές (Θέσεων και Καταστατικού). Όποια μέλη της ΚΕ επιθυμούν και μπορούν να συμμετάσχουν, να το δηλώσουν και να δοθεί στην Γραμματεία η εντολή για την οριστική συγκρότηση. Οι 2 επιτροπές να έχουν ολοκληρώσει την πρώτη φάση του έργου τους έως τις 20 Μάρτη. Με προσανατολισμό το Συνέδριο να γίνει πριν το καλοκαίρι, αλλά και με το μυαλό στις πολιτικές εξελίξεις και την πολιτική και κοινωνική μας δράση, στη συνεδρίαση της ΚΕ τον Μάρτιο να ορίσουμε με ακρίβεια τις διαδικασίες και την ημερομηνία του Συνεδρίου. Αντίστοιχα, θα λειτουργήσουμε για τις Νομαρχιακές Συνδιασκέψεις και την εκλογή – συγκρότηση Ν.Ε.