Καλησπέρα,
 

γράφω με αφορμή το άρθρο της Ελένης Παπαϊωάννου.
 
Ονομάζομαι Χρήστος Δαλγκαλής, είμαι κάτοικος εξωτερικού  εδώ και 3 χρόνια  (αρχικά λογω σπουδών, και μετέπειτα εργασίας).
 
Αρχικά θα ήθελα να συμφωνήσω με την Ελένη. Κανένας που βγήκε στο εξωτερικό δεν βρήκε δουλειά «στρωμένη». Βρήκε δουλειά κάνοντας αίτηση χωρίς την βοήθεια «γνωστού», γονέα, ή ακόμα και πολιτικού. Εφόσον πέρασε από αυτήν την διαδικασια αξιοκρατικά, μπήκε σε ένα σύστημα που του επιτρέπει να νοικιάζει ένα σπιτι με συγκατοικο, και να κάνει μια αξιοπρεπή ζωή χωρίς πολυτέλειες, δουλεύοντας σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική του και ανταγωνίζεται άτομα που προέρχονται (και από άποψη γλώσσας αλλά και συστήματος) από αυτην.
 
Προσωπικά πάντα προσπαθώ να γυρίζω στην Ελλάδα για διακοπές είτε αυτές είναι Χριστουγεννων, Πάσχα, Καλοκαιριού με οποία επιβάρυνση αυτό σημαίνει  (τα εισιτήρια αυτές τις περιόδους μπορεί να κοστίζουν περισσότερο και από υπεραντλαντικό ταξίδι), ξοδεύοντας τις αποταμιεύσεις μου στην Ελλάδα. Για να προλάβω αυτούς που θα πουν ότι έχω σταματήσει να προσφέρω στην χώρα μου.
 
Επιτρέψτε μου να τοποθετηθώ στο θέμα των εκλογών παραθέτοντας μια πρόσφατη εμπειρία. Σαν κάτοικος Σκωτίας πρόσφατα ψήφισα για την Ανεξαρτησία τον Σεπτέμβρη που πέρασε. Το σύστημα εδώ σου επιτρέπει να ψηφίζεις ταχυδρομικά! Ακόμα και αν βρίσκεσα στην ίδια χώρα/πόλη που κατέχεις το εκλογικό δικαίωμα.
 
Πιστεύω στην Ελλαδα του 2015, πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και να εφαρμόζουμε μερικές από αυτές τις διευκολυνσεις/ «πολυτέλειες». Όχι μόνο για τους κατοίκους εξωτερικού αλλά και για τους Έλληνες του εσωτερικού που μπορεί να κατοικούν σε πόλη διαφορετική από αυτή που ασκούν το εκλογικό τους δικαιώμα.
 
Για να προλάβω αυτούς που θα πουν «καταργείται το ιδιωτικό/προσωπικό δικαίωμα ψήφου». Αυτά τα συστήματα χρησιμοποιουνται ήδη κάπου σε «κάποια» χώρα. Ειναι δοκιμασμένα και βοηθούν στην μαζική συμμετοχή των ψηφοφόρων  (δείτε ποσοστά συμμετοχής ψηφοφόρων στις τελευταίες εκλογές περί ανεξαρτησίας της Σκωτίας) .
 
Με εκτίμηση,
 
Χρήστος Δαλγκαλής