«Εάν ο κάβος του Μαΐου περάσει, το κοντέρ του πολιτικού χρόνου μετρά ξανά από την αρχή…»: Μπορεί να είναι και η προβολή της, πολιτικής, επιθυμίας στην πραγματικότητα – είναι, όμως, η εκτίμηση υψηλόβαθμου κυβερνητικού στελέχους που σε, γενικές γραμμές, αποτυπώνει και τον βασικό σχεδιασμό του Μαξίμου στην τρέχουσα δύσκολη φάση της διαπραγμάτευσης.

Παρά τα ανοιχτά, θερμά μέτωπα με τους δανειστές το πρωθυπουργικό επιτελείο ποντάρει στο κλείσιμο, είτε λίγο αργότερα, είτε λίγο νωρίτερα, της αξιολόγησης, δεν συζητά – παρά τις τακτικές διαπραγματευτικές κινήσεις – οποιαδήποτε εκδοχή επανάληψης του περσινού εθνικού θρίλερ και σε καμία περίπτωση δεν βλέπει, και κυρίως δεν θέλει εκλογές.

Αντιθέτως, βλέπει την επικείμενη – έστω και υψηλού τιμήματος – συμφωνία με τους δανειστές ως τον κόμβο της υπέρβασης και της «επανεκκίνησης» του πολιτικού χρόνου, με συγκεκριμένο οδικό χάρτη και ορίζοντα εξάντλησης της τετραετίας.

Ο ανασχηματισμός και η «διεύρυνση»

Αυτός ο οδικός χάρτης προβλέπει ανασχηματισμό, παράλληλη και «διακριτική» πολιτική διεύρυνση της κυβέρνησης και κινήσεις, σε θεσμικό και κοινωνικό μέτωπο, με αριστερό πρόσημο που θα στοχεύουν στην αντιστάθμιση του πολιτικού κόστους από τα επώδυνα μέτρα σε ασφαλιστικό και φορολογικό.

«Εάν κλείσει η αξιολόγηση θα έχει περάσει και το 70% με 80% των μέτρων του Μνημονίου», επαναλαμβάνουν σταθερά οι κυβερνητικοί επιτελείς, θεωρώντας ότι μετά τον Ιούνιο έχουν μπροστά τους «καθαρό δρόμο» για την ανάκαμψη της οικονομίας αλλά και για την πολιτική ανάνηψη.

Σ’ αυτή την ανάνηψη η κλιμάκωση της μάχης με τη διαπλοκή παραμένει το πρώτο θεσμικό όπλο, με το τέλος Ιουλίου να υποδεικνύεται ως το ορόσημο του τελικού «ξεκαθαρίσματος» του τοπίου στην τηλεοπτική αρένα και στην αναμέτρηση με τους καναλάρχες. Έως τότε αναμένεται – με βάση τουλάχιστον τον ισχύοντα κυβερνητικό σχεδιασμό – να έχουν κατακυρωθεί οι νέες τηλεοπτικές άδειες και να έχουν οριοθετηθεί οι κανόνες του παιχνιδιού προς όλες τις πλευρές.

Η συζήτηση για το χρέος 

Η ταχύτερη δυνατή έναρξη της συζήτησης για το χρέος είναι το έτερο, βασικό όπλο του κυβερνητικού σχεδιασμού όχι μόνον για να δοθεί η αναγκαία ανάσα μιας πολιτικής νίκης μετά από ενάμισι χρόνο άνισης μάχης με τους δανειστές, αλλά κυρίως για να αρχίσει η πραγματική αναστροφή του κλίματος στην οικονομία.

Το οικονομικό και πρωθυπουργικό επιτελείο είναι πεπεισμένο ότι μια – ήπια έστω, αλλά ουσιαστική – ελάφρυνση του χρέους θα είναι η αφετηρία της ανάκτησης της εμπιστοσύνης των αγορών, της αναστροφής του επενδυτικού κλίματος και, σε μεσοπρόθεσμο χρόνο, των πρώτων θετικών μηνυμάτων στο μέτωπο της απασχόλησης.

Σ’ αυτόν τον σχεδιασμό, τη δική τους ιδιαίτερη θέση έχουν δύο ακόμη παράγοντες: Οι εξελίξεις που εκτιμάται ότι θα δρομολογηθούν στην Ευρώπη αμέσως μετά τις 23 Ιουνίου και το δημοψήφισμα για το Brexit, αλλά και το γεγονός ότι οι μήνες μετά τον Ιούλιο είναι σχετικά ήπιοι σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις αποπληρωμών ελληνικού χρέους και, εκ των πραγμάτων, χαλαρώνουν τον κλοιό των πιέσεων από την πλευρά των δανειστών.

«Η επόμενη ισχυρή ταμειακή πίεση δεν θα προκύψει πριν από το πρώτο τρίμηνο του 2017», λέει παράγοντας κοντά στη διαπραγμάτευση, με την επισήμανση ότι έως τότε τα δεδομένα σε Ελλάδα αλλά και Ευρώπη μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικά από τα σημερινά.

Το βρετανικό δημοψήφισμα

Όπως σημειώνουν, δε, κυβερνητικοί παράγοντες, το δημοψήφισμα στη Βρετανία, είτε οδηγήσει στην παραμονή της χώρας στην Ε.Ε., είτε στην έξοδό της, γίνεται καταλύτης για την πορεία της Ευρώπης το επόμενο διάστημα. Και τούτο διότι, ακόμη και στην περίπτωση της παραμονής, η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού και οι τριγμοί που προκαλεί ενεργοποιούν ήδη ζυμώσεις και συζητήσεις για τον πολιτικό μετασχηματισμό της Ευρώπης – έναν μετασχηματισμό, στον οποίο η θέση της Ελλάδας δεν μπορεί να θεωρηθεί εκ προοιμίου αδύναμη.

Πρόκειται, βεβαίως, για την ανάγνωση των δεδομένων και των επικείμενων εξελίξεων με βάση το «καλό σενάριο». Είναι, ωστόσο, το σενάριο με το οποίο έχει επιλέξει να κινηθεί η κυβέρνηση σ’ αυτή τη φάση και ο ρεαλισμός του θα κριθεί και από το περιεχόμενο της τελικής συμφωνίας με τους δανειστές…