Δύο επιστολές σε διεθνή μέσα (Guardian και Huffington Post), έστειλε η μητέρα του Ζακ, Ελένη Κωστοπούλου, αναζητώντας δικαιοσύνη εκτός συνόρων, και διεθνοποιώντας την υπόθεση της ατιμωρησίας στη δολοφονία του γιου της.

Επίσης έστειλε το παράπονο της σε σχετική ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και περιμένει την απάντηση των ευρωπαϊκών θεσμών.

Οι επιστολές

Το avgi.gr δημοσιεύει τις δύο επιστολές της μητέρας του Ζακ:

Επιστολή στην Huffington Post:

«Στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη δεν αποδίδεται πάντα

Η δίκη για τη δολοφονία του γιου μου Ζακ Κωστόπουλου ολοκληρώθηκε στις 11 Μαΐου 2022,3 χρόνια και 8 μήνες μετά τον θάνατό του. Κατά τη διάρκεια της δίκης, η οικογένειά μου και εγώ και πολλοί φίλοι και υποστηρικτές του Ζακ καθόμασταν στις θέσεις μας ή σταθήκαμε έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου περιμένοντας να αποδοθεί δικαιοσύνη. Η διαδικασία ήταν μια οδυνηρή εμπειρία. Ψέματα, προσβολές, απειλές, αλαζονεία, περιφρόνηση, βλέμματα μίσους, ειρωνικά γέλια. Το θύμα έγινε ο κατηγορούμενος και ο κατηγορούμενος έγινε τα θύματα. Ακόμη και η Διεθνής Αμνηστία και η Εγκληματολογική Αρχιτεκτονική κρίθηκαν αναξιόπιστες και μη αντικειμενικές από τους συνηγόρους υπεράσπισης.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 2018 ο Ζακ ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από έναν ιδιοκτήτη κοσμηματοπωλείου και έναν κτηματομεσίτη. Σύμφωνα με τον καταστηματάρχη, είχε αφήσει το κατάστημά του αφύλακτο και ξεκλείδωτο για να αγοράσει μια εφημερίδα. Ο γιος μου μπήκε στο μαγαζί του ψάχνοντας για καταφύγιο καθώς προηγουμένως τον είχαν δει να τρέχει και να καλεί σε βοήθεια. Δεν ανακαλύφθηκε ποτέ ποιος ή τι τον είχε τρομάξει. Η αστυνομία δεν αναζήτησε τους μάρτυρες που είχαν δει και μιλήσει μαζί του πριν μπουν στο μαγαζί. Ισχυρίστηκαν ότι δεν ήταν σε θέση να τους εντοπίσουν.

Όταν ο κοσμηματοπώλης είδε τον Ζακ στο μαγαζί του, ισχυρίστηκε ότι τον πήρε για ληστή. Ένας αυτόπτης μάρτυρας κατέθεσε ότι ο ιδιοκτήτης είχε μιλήσει με τον γιο μου πριν τον κλειδώσει στο κατάστημα. Αντί να καλέσει την αστυνομία, αυτό που έκανε ήταν να αρχίσει να πετάει αντικείμενα στις βιτρίνες των καταστημάτων, να τα σπάει και να χτυπάει τον Ζακ. Στο μεταξύ ο Ζακ προσπαθούσε απεγνωσμένα να βγει. Όταν βρήκε ένα άνοιγμα στα σπασμένα γυαλιά στο κάτω μέρος του παραθύρου προσπάθησε να περάσει μέσα από αυτό για να βγει.

Σε εκείνο το σημείο ο κτηματομεσίτης που γευμάτιζε απέναντι ήρθε να βοηθήσει. Και οι δύο κλώτσησαν τον γιο μου βίαια στο κεφάλι του, αναγκάζοντάς το κεφάλι του  να συντριβεί στο πεζοδρόμιο και στα σπασμένα γυαλιά πολλές φορές. Και οι δύο εξαπέλυσαν τέτοια οργή και μίσος στον Ζακ, που παρόλο που το συγκεντρωμένο πλήθος τους φώναζε να σταματήσουν δεν άκουγαν. Στη συγγνώμη τους ο κοσμηματοπώλης είπε ότι προστάτευε το κατάστημά του και ο κτηματομεσίτης τους ανθρώπους που είχαν συγκεντρωθεί και απλά παρακολουθούσαν.

Τότε έφτασαν οι εννέα αστυνομικοί  και οι δύο άνδρες έπρεπε να σταματήσουν τις θανατηφόρες πράξεις τους. Τώρα η αστυνομία θα αναλάμβανε. Ο Ζακ αιμορραγούσε, έχανε την ισορροπία του και άγγιζε το λαιμό του και με τα δύο χέρια που σήμαινε ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Το πρόσωπό του ήταν καλυμμένο με αίμα, τα δάχτυλά του ήταν κομμένα. Όταν βρισκόταν στο πεζοδρόμιο ένας διασώστης προσπάθησε να τοποθετήσει έναν επίδεσμο γύρω από το κεφάλι του. Ο Ζακ δεν μπορούσε να δει ποιος ήταν, μάλλον ένιωσε να απειλείται ξανά κι έτσι άρπαξε ένα μικρό κομμάτι γυαλί και έκανε μια προσπάθεια να τρέξει.

Ένας αστυνομικός τον κλώτσησε πισώπλατα και έπεσε ξανά κάτω. Ένας άλλος πάτησε δυνατά στον μηρό του, στο λαιμό του. Έσυραν το σώμα του στο πεζοδρόμιο και έδεσαν τους καρπούς του. Τότε ο Ζακ ήταν μισός νεκρός. Δεν μπορούσε να κινηθεί, ήταν ανίσχυρος.

Οι αστυνομικοί ισχυρίστηκαν ότι ήταν επικίνδυνος, τσακωνόταν, αντιστεκόταν. Εννέα ένοπλοι αξιωματικοί εναντίον ενός μικρού σωματικού, τραυματισμένου νεαρού άνδρα που είχε κακοποιηθεί, που αιμορραγούσε, που δεν μπορούσε να αναπνεύσει , ο οποίος πάλευε να μείνει ζωντανός.

Το πρόσωπο του Ζακ έγινε μπλε, αλλά κανένας από τους αξιωματικούς δεν είχε την ευπρέπεια να τον λύση από τα δεσμά του ώστε οι παραϊατρικοί που μόλις έφτασαν να τον βοηθήσουν να παραμείνει ζωντανός. Όσο για τον διασώστη και το παραϊατρικό προσωπικό ισχυρίστηκαν ότι το ψαλίδι τους δεν μπορούσε να κόψει τα δεσμά του. Έτσι, ο Ζακ έφτασε στο νοσοκομείο ήδη νεκρός και δεν έγιναν προσπάθειες να κρατηθεί στη ζωή.

Ένας μάρτυρας σε ένα κοντινό καφέ κατέθεσε ότι οι αστυνομικοί έκαναν ρατσιστικά σχόλια για τον Ζακ αμέσως μετά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Στον απόηχο του θανάτου του Ζακ, η αστυνομία έκανε πολύ λίγα για να συλλέξει αποδεικτικά στοιχεία για τη δίκη. Δεν κατάσχεσαν βίντεο από τα κοντινά καταστήματα, δεν έψαχναν για μάρτυρες -υπήρχαν περίπου 50 άτομα στον τόπο του εγκλήματος-, δεν ζήτησαν τα τηλεφωνικά αρχεία του ιδιοκτήτη ή του πράκτορα Οποιαδήποτε αιτήματα που έκαναν οι δικηγόροι της οικογένειάς μας είχαν αρνητικό αποτέλεσμα απάντηση.

Στο δικαστήριο όλοι οι αστυνομικοί που βρίσκονταν στο σημείο έκαναν πανομοιότυπες καταθέσεις, κάλυπταν ο ένας τις πράξεις του άλλου, ενώ οι ανώτεροί τους έλεγαν επανειλημμένα δημόσια ότι οι αστυνομικοί έκαναν τα πάντα σωστά και ακολούθησαν την αστυνομική διαδικασία. Το τμήμα εσωτερικών υποθέσεων τους έχει κρίνει ένοχους και τους έχει προτείνει πρόστιμα. Ωστόσο, δεν έχουν υποστεί καμία συνέπεια.

Η ετυμηγορία της δίκης έκρινε τον κοσμηματοπώλη και τον πράκτορα ένοχους και τους καταδίκασε σε 10 χρόνια φυλάκισης. Οι αστυνομικοί αθωώθηκαν. Οι κριτές και οι ένορκοι είδαν τα πλάνα από βίντεο που τράβηξαν οι παρευρισκόμενοι εκείνη την ημέρα. Όλες οι ενέργειές τους φαίνονται καθαρά στις κασέτες. Οι δικαστές και οι ένορκοι άκουσαν τρεις ιατροδικαστές να λένε ότι όλα τα χτυπήματα που υπέστη ο Ζακ συνέβαλαν στον θάνατό του. Άκουσαν περίπου 40 μάρτυρες να περιγράφουν τι συνέβη εκείνη την ημέρα. Ο Ζακ ξυλοκοπήθηκε ανελέητα από τους δύο πολίτες.

Χρειαζόταν την αστυνομία για να τον προστατεύσει και να τον βοηθήσει. Αντίθετα, συνέχισαν τα βασανιστήρια του και την απελπισία του που τον οδήγησαν στο θάνατο. Γιατί ο γιος μου στερήθηκε το δικαίωμά του στην ιατρική φροντίδα; Γιατί οι αστυνομικοί έδειξαν αδιαφορία για τη ζωή του; Γιατί αντιμετωπίστηκε σαν η ζωή του να ήταν μικρότερης αξίας από τους κυβερνητικούς υπαλλήλους που εμείς, οι πολίτες πληρώνουμε για να μας προστατεύσουν;

Δεν πρόκειται για τη μοναδική περίπτωση αστυνομικής βίας στην Ελλάδα. Πολλές τέτοιες περιπτώσεις έχουν αναφερθεί, αλλά οι αξιωματικοί σχεδόν ποτέ δεν κατηγορούνται για τις πράξεις τους. Προστατεύονται από τους ανωτέρους τους και τις ανώτερες αρχές τους. Εν τω μεταξύ, νέοι άνδρες και γυναίκες, φοιτητές και συνταξιούχοι έχουν χάσει την υγεία και τη ζωή τους εξαιτίας των βίαιων πράξεών τους. Η Ελλάδα έχει τιμωρηθεί από την ΕΕ για τέτοιες ενέργειες, αλλά εσωτερικά δεν έχει ληφθεί κανένα μέτρο για να σταματήσει αυτό το φαινόμενο.

Το πιο απογοητευτικό είναι ότι η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική χώρα όπου οι πολίτες είναι ελεύθεροι και η ζωή τους έχει αξία. Ή μήπως δεν είναι;

Ο γιος μου ήταν ένας ευγενικός, ταπεινός, στοργικός, γενναίος άνθρωπος, μαχητής. Ήταν ακτιβιστής. Αφιέρωσε τη ζωή του στην υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων, της ισότητας για όλους, της ελευθερίας του να εκφράζεσαι. Οι δολοφόνοι του το ήξεραν αυτό.

Λέγεται ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή. Στην περίπτωση του Ζακ ήταν επίσης κουφή και ανίκανη να επικεντρωθεί σε όλα τα άτομα που ευθύνονται για το θάνατό του. Τώρα εναπόκειται στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να αναλάβει δράση και να αναιρέσει αυτή την αδικία. Για τον Ζακ, για την οικογένειά του, για τους αμέτρητους φίλους του, για την ελληνική κοινωνία, για το ανθρώπινο γένος».

Επιστολή προς την εφημερίδα Guardian

«My son Zak was 33 years old, an activist, an antifascist, a journalist, a performer. All his short life he fought against injustice, discrimination, prejudice and stigma. He envisioned a world which included every human being, a world free of hatred and suppression.

On September 2018,he was murdered by two individuals and four police officers who beat, kicked, injured and caused him to have a heart attack. He died in front of the police officers who did nothing to save him. These actions were recorded on cameras by onlookers and were broadcasted on TV and the internet. The picture spoke for itself.

The case went to court more than three years after Zak’s death. The police officers were acquitted – a common practice in Greece since police officers are protected by the justice system and never suffer any consequences.

The other two accused individuals were sentenced to 10 years in prison. In court they never expressed any regrets for their actions. The older of the two because of a law that exists for people over 75 will serve his sentence at home. .The other individual went to prison for two months and now he is free again because he claimed that he has financial and health issues. The judges allowed him to go home until the case is retried in about a year.

What kind of justice is this? How can it be considered as justice? How can the minister of justice convince  me and my family that the right message was sent to the Greek society and to potential murderers?

It pains me to live in a country where corruption has penetrated even the justice system and even though I believe that there are decent and uncorrupted justice workers the bottom line is that after almost five long years no one has really paid for my son’s untimely and cruel death».