Το θέμα ετέθη από τον Παύλο Πολάκη, με το γνωστό ύφος Πολάκη – ήτοι, με όση δόση τοξικότητας μπορεί αυτό να εκλύει εκτός και εντός ΣΥΡΙΖΑ.

Ετέθη όμως. Και βάζει στο τερέν της νέας κομματικής εσωστρέφειας ένα παλιό, όσο και διαρκές, «φάντασμα» για τον ΣΥΡΙΖΑ – την μεσαία τάξη.

«Τις εκλογές τις χάσαμε γιατί μετά που βγήκαμε από τα μνημόνια, δεν ανακουφίσαμε στρώματα που είχαν σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος», είπε ο Παύλος Πολάκης σε διαδικτυακή, κομματική εκδήλωση. « Εμείς πηδ… στους φόρους και το ασφαλιστικό το ανώτερο 20% των μεσαίων στρωμάτων, το οποίο έχει μεγάλη κοινωνική αναγνωρισιμότητα, και από εκεί χάσαμε. Εμείς στηρίξαμε τη φτώχεια και πήραμε 32%. Επειδή γ@… με τους μεσαίους πήραν οι άλλοι 40%».

Κατά τους «53» και τους ριζοσπάστες ο λόγος Πολάκη είναι ο ορισμός της επιφανειακής και πολωτικής ρητορικής που αποκήρυξαν μέσα από την πλατφόρμα της «Ομπρέλας». Οπως και του «τοξικού κλίματος» που «διχάζει τις προσυνεδριακές συζητήσεις».

Κατά τους προεδρικούς, απλώς επαναφέρει την ατζέντα στην πολιτική της ουσία – ανοίγει, με 18 μήνες καθυστέρηση, την συζήτηση για τα αίτια της εκλογικής ήττας. «Εάν είναι να ξαναπιάσουμε την αριστερή μελαγχολία, ας μελαγχολήσουμε τουλάχιστον μιλώντας για την ουσία και όχι για την διαδικασία», λέει χαρακτηριστικά στέλεχος της ομάδας.

Κατά τους πιο αποστασιοποιημένους του κομματικού προσωπικού, μπορεί να είναι και κάτι ακόμη: η άτυπη ρελάνς των προεδρικών στην θύελλα των ρευμάτων, τάσεων και αποσχίσεων που σαρώνει τις τελευταίες μέρες τον ΣΥΡΙΖΑ – μετά ή άνευ ομπρέλας.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι σε Κουμουνδούρου και πέριξ που είδαν την χθεσινή βολή για την υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης να στοχεύει ευθέως στην πλευρά του Ευκλείδη Τσακαλώτου και της «Ομπρέλας» – της νέας πρωτοβουλίας που ενώνει κι επισήμως τους «53» με το ιστορικό μπλοκ του Νίκου Βούτση, του Πάνου Σκουρλέτη και του Νίκου Φίλη.

Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που και ο Παύλος Πολάκης και ο σκληρός προεδρικός πυρήνας χρεώνει στον πρώην υπουργό Οικονομικών ότι η «ταξική επιλογή» της υπερφορολόγησης της μεσαίας τάξης και η επιμονή του στην δημιουργία του “μαξιλαριού” των 37 δις έπαιξε καίριο ρόλο στην εκλογική ήττα του 2019.

Όπως δεν είναι νέο και το ότι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, στο συγκεκριμένο θέμα, έχει στηρίξει επανειλημμένα τον Ευκλείδη Τσακαλώτο στα κομματικά όργανα, ορίζοντας το δημοσιονομικό «μαξιλάρι» ως κεντρική και ορθή επιλογή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Το στοιχείο ωστόσο που καταγράφεται είναι πως το θέμα επανέρχεται τώρα – εν είδει και μηνύματος για το που μπορεί, ή και που πρέπει, να κατευθυνθεί ο προσυνεδριακός διάλογος.

Από εκεί και πέρα, στην προεδρική ομάδα δεν σχεδιάζονται ηχηρές κινήσεις. Εχουν προγραμματίσει πανελλαδική διαδικτυακή σύσκεψη την Κυριακή, αλλά δεν προτίθενται – προσώρας τουλάχιστον – να κατεβάσουν κείμενο θέσεων και διαλόγου. Λένε ότι τους καλύπτει η κεντρική απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου, ότι ενσωματώνει όλες τις βασικές θέσεις τους υπέρ της προοδευτικής διακυβέρνησης, της διεύρυνσης και του μετασχηματισμού του κόμματος, και πως εκείνο που προέχει τώρα δεν είναι ο «ανταγωνισμός κειμένων». Αντιθέτως προέχει, όπως λένε, να προχωρήσουν και να υλοποιηθούν συλλογικές, κεντρικές αποφάσεις που «για αντικειμενικούς και υποκειμενικούς λόγους» έμειναν πίσω.

Στο δια ταύτα όμως, τίποτα δεν δείχνει να προχωρά και τίποτα δεν απαντάται ακόμη – είτε υποκειμενικά, είτε αντικειμενικά –από τον «όλον ΣΥΡΙΖΑ». Ούτε ως προς το ύφος, ούτε ως προς την ουσία – είτε πρόκειται για το μοντέλο αντιπολίτευσης και διακυβέρνησης, είτε πρόκειται για τις πολιτικές συμμαχίες ή τις κομματικές γειώσεις με την μεσαία τάξη. Η οποία παρεμπιπτόντως, και με βάση τις δημοσκοπήσεις που έχουν στα χέρια τους και στην Κουμουνδούρου, παραμένει ένας από τους πιο δυναμικούς πυλώνες του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου…