Η μάχη της διαπραγμάτευσης μπορεί να ήταν σκληρή κι επώδυνη για τον ΣΥΡΙΖΑ, η μάχη κόντρα στην κοινωνική απογοήτευση όμως μπορεί να αποδειχθεί ακόμη πιο δύσκολη. Και στο Μαξίμου μπορεί να διαβάζουν τις τελευταίες δημοσκοπήσεις ως νίκη κόντρα στους «#παραιτηθείτε» και ως μείωση της ψαλίδας με τη ΝΔ του Κυριάκου, γνωρίζουν όμως καλά ότι ο πραγματικός αντίπαλος βρίσκεται αλλού.

«Η μάχη των επόμενων μηνών δεν θα δοθεί ανάμεσα σ’ εμάς και τον Μητσοτάκη, ούτε με το παλιό πολιτικό σύστημα. Η μάχη θα δοθεί ανάμεσα στον μνημονιακό μας καταναγκασμό και την ελπίδα που – ακόμη – δεν καταφέραμε να δώσουμε στη κοινωνία», είναι η χαρακτηριστική διαπίστωση έμπειρου κυβερνητικού παράγοντα.

Σ’ αυτό το κάδρο, η αντεπίθεση ανάταξης που σχεδιάζει η κυβέρνηση θα βασιστεί σε δύο πολιτικά «εργαλεία» και σ΄ένα πρόσωπο: Στη συνταγματική αναθεώρηση, την αναπτυξιακή προοπτική και στον Αλέξη Τσίπρα.

Η συνταγματική ρελάνς

Στο μέτωπο του Συντάγματος και των μεγάλων θεσμικών αλλαγών, οι επιτελείς του Μαξίμου θεωρούν ότι η πρωτοβουλία αποδίδει ήδη, άλλαξε την επικοινωνιακή – «μνημονιακή και μίζερη» – ατζέντα και αναγκάζει τα κόμματα της αντιπολίτευσης να παίξουν, να μετρηθούν και να καταθέσουν προτάσεις σε ένα πεδίο προνομιακό για την κυβέρνηση.

Εξ ου και ειλημμένη απόφαση αποτελεί να παραμείνει ψηλά στην ατζέντα το θεσμικό ζήτημα, οι πληροφορίες φέρουν τον Αλέξη Τσίπρα έτοιμο να αναλάβει το επόμενο διάστημα πρωτοβουλία επικοινωνίας και με τους πολιτικούς αρχηγούς, ενώ κυβερνητικές πηγές δεν αποκλείουν «προοδευτικές εκπλήξεις» στις προτάσεις που θα αφορούν τόσο την Συνταγματική Αναθεώρηση όσο και τον εκλογικό νόμο. Μεταξύ αυτών μπορεί είναι και η, υπό συζήτηση, πρόταση για απ΄ ευθείας εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας – μια εκδοχή που άφησαν θετικά ανοιχτή χθες τόσο ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης όσο και ο συνταγματολόγος, υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος και που, παραπλεύρως, φέρνει σε δύσκολη θέση τη Νέα Δημοκρατία λόγω Κώστα Καραμανλή.

Η «δίκαιη ανάπτυξη»

Στο έτερο στοίχημα, εκείνο της αναπτυξιακής διεξόδου, η κυβέρνηση θα ρίξει όλα τα αποθέματα αισιοδοξίας που έχει στη συζήτηση αυτής της εβδομάδας στη Βουλή για τον αναπτυξιακό νόμο. Η άρνηση της Νέας Δημοκρατίας να τον ψηφίσει δίνει ένα ακόμη επιχείρημα στο Μαξίμου να καταλογίζει στείρα και καταστροφική τακτική στην αντιπολίτευση, ενώ επί της ουσίας στόχος είναι τα νέα αναπτυξιακά κίνητρα να αποδώσουν τους πρώτους καρπούς έως το φθινόπωρο, κυρίως μέσα από την επιτάχυνση της δημιουργίας νέων καινοτόμων επιχειρήσεων.

Και στα δύο μέτωπα – θεσμικό και οικονομικό – ο Αλέξης Τσίπρας θα παίξει κεντρικό ρόλο στην προσπάθεια να περάσει το θετικό μήνυμα στην κοινωνία. Ο πρωθυπουργός θα πυκνώσει τις δημόσιες παρεμβάσεις του το επόμενο διάστημα, τα αλλεπάλληλα προγραμματισμένα ταξίδια του στο εξωτερικό μέχρι τα μέσα Ιουλίου θα χρησιμοποιηθούν για να αναδείξουν την ενισχυμένη διεθνή εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό του και προς το – κατά Ρέντσι – «αριστερό ρεύμα Τσίπρα», ενώ εντός συνόρων η αντιπαράθεση του νέου – έστω και τραυματισμένου – πολιτικού προφίλ σε σχέση με το «αναξιόπιστο παλιό» θα διατηρηθεί σε πρώτο πλάνο.

Μια πρώτη τέτοια ευκαιρία θα είναι και η περίφημη συγκέντρωση των «#παραιτηθείτε» την Τετάρτη στο Σύνταγμα, στην οποία η κυβέρνηση, κατά τις πληροφορίες, σχεδιάζει να απαντήσει εμμέσως μεν, δυναμικά δε.

Ο εσωτερικός διχασμός

Ο δρόμος, ωστόσο, και στους δύο άξονες δεν είναι εύκολος. Η συνταγματική αναθεώρηση μπορεί να γοητεύει το Μαξίμου, δεν γοητεύει όμως εξίσου και σύσσωμο τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι «53» έστειλαν ήδη το μήνυμά τους με το «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε» και το άρθρο Κυρίτση στο communality.gr, ενώ ο εκλογικός νόμος και η απλή αναλογική διχάζουν πασοκογενείς και παραδοσιακούς αριστερούς εντός του κόμματος.

Ο αναπτυξιακός νόμος επίσης, είναι το πρώτο μη μνημονιακό νομοσχέδιο που περνά μετά από πολύν καιρό η κυβέρνηση – είναι όμως κι ένα εργαλείο αναγκαστικά προσαρμοσμένο στις εκπτώσεις της μνημονιακής λιτότητας. Με «κουμπαρά» μόλις 600 εκατομμυρίων τον χρόνο και με μια φτωχή υπόσχεση για 15.000 θέσεις εργασίας έως το 2022 θα πρέπει να γίνουν άλματα υπέρβασης της γραφειοκρατίας και εφευρετικότητας για να φέρει το προσδοκώμενο «θετικό σοκ» και να συγκινήσει πλατιά την κοινωνία.

Και το προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο Τσίπρα παραμένει ακόμη ισχυρό, όχι όμως πλέον και αδιάρρηκτο. Στην τελευταία δημοσκόπηση της Kappa Research εκείνο που προβλημάτισε περισσότερο τους επιτελείς του Μαξίμου δεν ήταν το μικρό προβάδισμα Μητσοτάκη στο κεφάλαιο του «καταλληλότερου πρωθυπουργού» (29,1% έναντι 28% του Τσίπρα).  Το στοιχείο που ανησυχεί πιο πολύ είναι το ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό, 39,7%, που συγκεντρώνει η τρίτη επιλογή, ο «κανένας».

«Πρέπει να νικήσουμε άμεσα τον «κανέναν» και το «τίποτα». Γιατί η ιστορία έχει δείξει ότι ένα επικίνδυνο «τίποτα» μπορεί εύκολα να ξεπηδήσει μέσα σε συνθήκες γενικευμένης απογοήτευσης», λέει με νόημα κυβερνητική πηγή…