Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος αναζητά σε Παρίσι και Βρυξέλλες την στήριξη των συμμάχων για – έναν ακόμη – επώδυνο πλην «έντιμο» συμβιβασμό, ο Μάριο Ντράγκι ζητά το ελάχιστο των εγγυήσεων που θα του επιτρέψει να δώσει την ώθηση της ποσοτικής χαλάρωσης στην Αθήνα, κι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε καθορίζει την επόμενη πράξη του ελληνικού δράματος με όρους και χρόνους προεκλογικής Γερμανίας.

Εάν δεν είναι η πολλοστή επανάληψη του έργου που έχει εξουθενώσει την ελληνική οικονομία κι έχει οδηγήσει σε βαθιά πολιτική κόπωση την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι απλώς η – προαναγγελθείσα – τελική και βασανιστική φάση της διαπραγμάτευσης για την δεύτερη αξιολόγηση.

Ο «κόφτης» και το αφορολόγητο

Σ’ αυτή τη φάση, που ξεκινά με τη σημερινή συνεδρίαση του EuroWorkingGroup, η κυβέρνηση μπαίνει έτοιμη για μια καίρια υπαναχώρηση και δεσμευμένη σε μια, εξίσου καίρια, διεκδίκηση: Η υπαναχώρηση αφορά την λήψη, περιορισμένων έστω, πρόσθετων μέτρων μετά το 2018 και ουσιαστικά επικεντρώνεται στη μείωση του αφορολόγητου.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Γιώργος Χουλιαράκης συζητούν ήδη στις επαφές που έχουν στην Ευρώπη το ενδεχόμενο να γίνει αποδεκτή η πρόβλεψη για μείωση του αφορολόγητου ορίου, εάν και εφόσον αυτό χρειαστεί για την διατήρηση πλεονασμάτων της τάξης του 3,5% – μια πρόβλεψη που, με βάση τουλάχιστον το ελληνικό σχέδιο, θα ενταχθεί στην επέκταση του δημοσιονομικού «κόφτη» χωρίς να υπάρξει προληπτική νομοθέτηση.

Τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος

Η διεκδίκηση, και ουσιαστικά η προϋπόθεση που επιχειρεί να βάλει η ελληνική πλευρά για να αποδεχθεί αυτή τη μείωση του αφορολόγητου, είναι μια καθαρή δέσμευση από τους δανειστές για το πλαίσιο των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος που θα ληφθούν επίσης μετά το 2018.

Το πλαίσιο αυτό αποτελεί προαπαιτούμενο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να εντάξει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, όπως με πολύ καθαρό τρόπο έχουν κάνει σαφές στελέχη της ΕΚΤ.

Το μήνυμα Ντράγκι

Ο τελευταίος εξ αυτών ήταν το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της κεντρικής τράπεζας Μπενουά Κερέ, ενώ οι πληροφορίες από τη Φραγκφούρτη αναφέρουν πως και ο ίδιος ο Μάριο Ντράγκι έχει «αρμοδίως» καταστήσει σαφές ότι η ΕΚΤ θα κινηθεί μεν ανεξάρτητα από το ΔΝΤ, αλλά δεν μπορεί να συντάξει έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους εάν δεν είναι προσδιορισμένοι οι βασικοί άξονες των μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσής του.

Ο εν λόγω προσδιορισμός όμως είναι κι εκείνος που, μέχρι στιγμής, συναντά το μεγάλο, προεκλογικό «όχι» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, και αυτή την άρνηση επιχειρεί να κάμψει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος μέσα από τις συμμαχίες με Παρίσι και Βρυξέλλες.

Οι «σύμμαχοι» και ο… Σόιμπλε

Το σχέδιο συμβιβασμού συζητήθηκε στη χθεσινή συνάντηση του υπουργού Οικονομικών με τον γάλλο ομόλογό του Μισέλ Σαπέν και θα τεθεί και σήμερα στο ραντεβού του με τον Πιερ Μοσκοβισί, ενώ τόσο η στήριξη της Γαλλίας στο Eurogroup όσο και εκείνη της Κομισιόν στο κλαμπ των δανειστών θεωρούνται δεδομένες.

Οι εκτιμήσεις, ωστόσο, για το εάν – και το πότε – μπορεί να αποδώσει η «επιχείρηση πειθούς» του Σόιμπλε διίστανται. Κατά κάποιες ευρωπαϊκές πηγές οι πιθανότητες να συμφωνηθούν, έστω και «σιωπηρά», τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος εξανεμίζονται όσο η Γερμανία μπαίνει όλο και πιο βαθιά σε προεκλογική περίοδο.

Στον αντίποδα, για τους πιο αισιόδοξους παράγοντες της ελληνικής πλευράς, κυρίαρχη εκτίμηση παραμένει ότι η γενική και εκτεταμένη προεκλογική ρευστότητα στην Ευρώπη θα είναι εκείνη που θα οδηγήσει τελικά άπαντες στον «δρόμο της λογικής», όπως λέει χαρακτηριστικά κυβερνητική πηγή, και στο κλείσιμο της αξιολόγησης «μέσα στον Φεβρουάριο».

Το ποια εκ των δύο απόψεων θα δικαιωθεί δεν θα απαντηθεί στο σημερινό EuroWorkingGroup και, πιθανότατα, ούτε στο Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου. Κάθε καθυστέρηση όμως πέραν του Μαρτίου θέτει σε σοβαρό κίνδυνο το «χαρτί» της ποσοτικής χαλάρωσης και μαζί και το βασικό πολιτικό αφήγημα της κυβέρνησης. Με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για τον περαιτέρω στρατηγικό σχεδιασμό και τις πολιτικές εξελίξεις…