Η τεχνική συμφωνία (SLA) που επικύρωσε σήμερα το Eurogroup μπορεί να αποτελέσει και το turning point, το μεγάλο σημείο καμπής, στις εν Ελλάδι πολιτικές εξελίξεις. Δεν είναι η fast track τρίτη αξιολόγηση, ούτε οι διακηρύξεις περί τις πιο ομαλής διαπραγμάτευσης της μνημονιακής περιόδου που διαμορφώνουν αυτόν τον κόμβο. Είναι το γεγονός ότι αυτό το SLA καθαρίζει τον δρόμο στο αφήγημα της εξόδου από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του 2018.

Ads

Τα πολυνομοσχέδια που θα έρθουν στη Βουλή πριν και μετά τα Χριστούγεννα προς εφαρμογή της τεχνικής συμφωνίας δεν περιέχουν νέα δημοσιονομικά μέτρα και περικοπές. Τα προαπαιτούμενα που περιλαμβάνουν θα είναι, πλην λίγων περιφερειακών εκκρεμοτήτων, και τα τελευταία προαπαιτούμενα που θα κληθεί να ψηφίσει το ελληνικό κοινοβούλιο. Και η τέταρτη αξιολόγηση που θα ακολουθήσει δεν αφορά μέτρα και πολιτικές – στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν εντελώς διαφορετικό κύκλο διαπραγμάτευσης, κυρίως μεταξύ των δανειστών, που ενσωματώνει την συνολική αποτίμηση του προγράμματος και την συζήτηση για το χρέος. Κοινώς, ο κύκλος της «τιμωρίας» κλείνει και, υπό προϋποθέσεις, ο κύκλος των προσδοκιών ανοίγει.

Το «ξέφωτο» του Μαξίμου

Όλα αυτά αξιολογούνται στο Μαξίμου και διακρίνεται ήδη η αξιοποίησή τους απέναντι σε μια αντιπολίτευση με πολεμικές προθέσεις. Οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί για το επόμενο διάστημα – πιθανότατα με ένα επικοινωνιακό μπαράζ – περιλαμβάνουν ακριβώς την ανάδειξη του «τελευταίου κάβου» και το, ορατό πλέον, «φως» της μνημονιακής εξόδου.

Ads

«Τελειώσαμε με το βουνό, βλέπουμε ξέφωτο και ήδη αρχίζουμε να διορθώνουμε αδικίες», είναι το ενδεικτικό σχόλιο κυβερνητικού στελέχους. Το οποίο υποδεικνύει ως πρώτα βήματα στην αποκατάσταση των αδικιών την παγίωση του κοινωνικού μερίσματος, την αύξηση του προϋπολογισμού των οικογενειακών επιδομάτων, αλλά και την επαναφορά του πρώτου προνομίου αποζημιώσεων στους εργαζομένους σε περίπτωση πτώχευσης μιας επιχείρησης.

Στην κυβέρνηση και στο Μαξίμου ωστόσο γνωρίζουν επίσης ότι το «ξέφωτο» μπορεί να είναι τόσο κοντά όσο και μακριά. Όπως γνωρίζουν ότι ακόμη κι η έξοδος από το Μνημόνιο μπορεί να μην σημαίνει τίποτα εάν δεν έχει απτό οικονομικό αποτύπωμα σε μια υπερφορολογημένη κοινωνία, εάν δεν δώσει ουσιαστική προοπτική ανάταξης στη μεσαία τάξη, εάν επίσης δεν διασφαλίσει ισορροπίες δικαίου σε πεδία υψηλού ρίσκου όπως οι πλειστηριασμοί.

Σ΄αυτά τα μέτωπα θα κριθεί το «αφήγημα» της εξόδου κι αυτά τα μέτωπα, μαζί με τα περιθώρια ευελιξίας που θα αφήσουν οι δανειστές, θα καθορίσουν και τις πιθανότητες της πολιτικής, μεταμνημονιακής ανατροπής στην οποία ποντάρει η κυβέρνηση.

Η στροφή του Κυριάκου

Στην άλλη όχθη, εκείνη της αντιπολίτευσης το κεντρικό αφήγημα πάσχει και αλλάζει. Η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνουν όλο και πιο καθαρά ότι μετατοπίζουν την αντιπολιτευτική τους ατζέντα από την οικονομία στα «περιφερειακά» ζητήματα, στοχεύοντας πλέον αφ’ ενός στην κυβερνητική συνοχή και αφ’ ετέρου στο «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο «στόχος Καμμένος» είναι το όχημα της τακτικής αυτής, με όλα τα μηνύματα να δείχνουν κλιμάκωση της πολεμικής κατά του υπουργού Αμυνας – μια κλιμάκωση, με αιχμή την επίμαχη πώληση βλημάτων στην Σαουδική Αραβία, αλλά και με παράπλευρη εκμετάλλευση της ευρύτερης πολιτικής αμηχανίας που προκαλεί πάντοτε σε ικανή μερίδα στελεχών και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ.

«Ο Τσίπρας έχει υποτιμήσει την τοξικότητα του Καμμένου», λέει χαρακτηριστικά γαλάζιο στέλεχος, ενώ την ίδια ώρα οι πληροφορίες από την Πειραιώς αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να υποβληθεί ακόμη και αίτημα για εξεταστική επιτροπή για το θέμα της Σαουδικής Αραβίας.

Πρόκειται για μια τακτική συντήρησης του θέματος στον «αφρό» – μια τακτική, που αποδίδει κάποιους επικοινωνιακούς «πόντους», συνεπικουρούμενη και από τις φήμες περί φυγόκεντρων τάσεων και «ευάλωτων βουλευτών» στις τάξεις των ΑΝΕΛ.

Είναι όμως μία τακτική από την οποία εξακολουθεί να λείπει το κεντρικό αφήγημα και η προγραμματική πρόταση. Κοινώς, για μια ακόμη φορά, ισχύει το «it’s all economy stupid». Κι όσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης  δεν παρουσιάζει αξιόπιστη και ουσιαστική εναλλακτική στην οικονομία, ο Τσίπρας δικαιούται να ελπίζει και να «ποντάρει» στην μεγάλη, μεταμνημονιακή ανατροπή…