Στη Συγγρού μετρούν «δεκανίκια» και στο Μαξίμου «προθύμους». Οι γαλάζιοι διαβάζουν «ήττα Τσίπρα» στη μάχη για την απλή αναλογική, «φυγομαχία» στην κόντρα για την Εξεταστική, και βλέπουν έναν πρωθυπουργό «πολιτικά απομονωμένο με μοναδικά στηρίγματα τον Καμμένο και τον Λεβέντη».

Στην κυβέρνηση απαντούν ξαναμετρώντας ψήφους. Και λένε ότι οι 96 που συγκέντρωσαν Μητσοτάκης και «πρόθυμοι» – δηλαδή, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ – στην ψηφοφορία για την Εξεταστική δεν πιάνουν «ούτε το ένα τρίτο της Βουλής». Οπερ, καταποντίστηκαν εκείνοι που μιλούσαν για «βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ» όταν η απλή αναλογική έπαιρνε το «ναι» 179 βουλευτών.

Eίναι το μοντέλο πάνω στο οποίο χτίζεται – και θα συνεχιστεί – η πολιτική αντιπαράθεση ενός υπόκωφου καλοκαιριού. Με τη ΝΔ να ποντάρει στο μέτωπο του «όχι σε όλα» προς απομόνωση και αποκαθήλωση Τσίπρα και με την κυβέρνηση να επενδύει στην αποκάλυψη του νεο-συντηρητικού τόξου που εξακολουθεί να απεργάζεται την «αριστερή παρένθεση».

Το Μνημόνιο δειχνει τα δόντια του

Είναι όμως και το αφήγημα που αρχίζει να ανησυχεί τα πιο προβληματισμένα από τα κυβερνητικά στελέχη. Τα οποία κρίνουν ότι η ανάδειξη του τακτικισμού και των ευθυνών του παλιού πολιτικού συστήματος δεν αρκεί πλέον για να κερδηθεί η μεγάλη μάχη κόντρα στο μνημονιακό κοινωνικό έλλειμμα. «Μετά από 15 μήνες διακυβέρνησης, όποιοι κι εάν έχουν τις ευθύνες για τα συντρίμια, ο κοσμος δικαιούται να μας ζητάει αποτελέσματα», λέει χαρακτηριστικά ένα από τα εν λόγω προβληματισμένα στελέχη.

Εξ ου και η χθεσινή παρέμβαση Τσίπρα και οι –περιορισμένες έστω – εξαγγελίες του για ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, εξ ου και η επίσπευση των διαδικασιών για ενεργοποίηση του αναπτυξιακού νόμου από τον υπουργό Οικονομίας Γιώργο Σταθάκη. Καθώς επίσης και ο σχεδιασμός του οικονομικού επιτελείου για «κόφτη» δαπανών σε όλα τα υπουργεία προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το Κοινωνικο Εισόδημα Αλληλεγγύης.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός βεβαίως στην ομιλία του στο Κυβερνητικό Συμβούλιο Κοινωνικής Πολιτικής δεν παρέλειψε να δείξει και πάλι τους έχοντες την ευθύνη: «Το παλιό πολιτικό κατεστημένο», είπε, «οι δυνάμεις, που για χρόνια κυβέρνησαν το τόπο, αφού σπατάλησαν σε Ολυμπιάδες, χρηματιστηριακές φούσκες, εξοπλιστικές μίζες και σκάνδαλα φοροδιαφυγής τα οφέλη της εποχής της ανάπτυξης, άφησαν μια κοινωνική πλειοψηφία απροστάτευτη, στη δίνη μιας πρωτοφανούς  κρίσης». 

Δεν παρέλειψε, όμως, και να αναγνωρίσει ότι τα επιπλέον 823 εκατομμύρια που μπήκαν το 2016 στον κοινωνικό προϋπολογισμό «δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τις μεγάλες κοινωνικές ανάγκες».

Το στοίχημα της υπέρβασης

Πέραν της όποιας επικοινωνιακής διαχείρισης, άλλωστε, τόσο στο Μαξίμου όσο και στην αντιπροεδρία της κυβέρνησης αναγνωρίζεται πως το στοίχημα της αριστερής διακυβέρνησης θα κριθεί εν τέλει στην κοινωνία, και όχι στους σχεδιασμούς της Συγγρού. Και δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλέξης Τσίπρας στην χθεσινή του ομιλία έβαλε σε πρώτο πλάνο την «προστασία της εργασίας», εν όψει της νέας διαπραγμάτευσης του φθινοπώρου με τους πιστωτές και εν μέσω μιας αποχαλινωμένης πλέον  ιδιωτικής αγοράς εργασίας.

Κατά τους αισιόδοξους του κυβερνητικού επιτελείου το κοινωνικό και εργασιακό στοίχημα μπορεί ακόμη να κερδηθεί, με δεδομένο ότι το τρίτο Μνημόνιο είναι άκρως εμπροσθοβαρές και «όλα τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα βρίσκονται ήδη πισω μας».

Η μάχη όμως μοιάζει εξαιρετικά δύσκολη: Η ανεργία παραμένει στο 26%, έως το τέλος του έτους πρέπει να πληρωθούν – από τους άνεργους και μη πολίτες – φόροι 26,2 δις ευρώ, και η καθαρή αξία των μισθών, μα βάση τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, έχει πέσει στα 58,8 δις από τα 83 δις του 2008.

Πρόκειται, προφανώς, για αριθμούς που η πολιτική τους υπέρβαση προϋποθέτει πολύ περισσότερα από την ανάδειξη των «ενόχων» που τους δημιούργησαν…