Είναι φανερό ότι η επικράτηση Τραμπ έδωσε αέρα στα πανιά των διάφορων ξενοφοβικών, ακροδεξιών κομμάτων στην Ευρώπη.

Ads

Αξιοσημείωτο είναι ότι με βάση πρόσφατη έρευνα του βρετανικού ινστιτούτου You Gov μεγάλα τμήματα ψηφοφόρων σε αρκετές χώρες στην Ευρώπη και  από όλο το πολιτικό φάσμα μετά το Brexit και τη νίκη του Τραμπ, εμφανίζονται δεκτικά σε ξενοφοβικά μηνύματα και «αυταρχικούς λαικισμούς».

Σε κάθε περίπτωση δημιουργείται μία τεράστια δεξαμενή πιθανότατων υποστηρικτών της Λεπέν, του Φάρατζ, του Βίλντερς και λοιπών ακροδεξιών αλλά ακόμα και των απανταχού…Αδόλφων.

Η διαφαινόμενη άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη δεν πηγάζει από αυτήν καθεαυτή την  ιδεολογική της ταυτότητα. Αν δεν είχε ήδη διαμορφωθεί  το κατάλληλο έδαφος από τις πολιτικές στον ευρωπαικό χώρο, η όποια ενίσχυσή της θα ήταν αμελητέα. Ομως το κατάλληλο έδαφος  ήδη υπάρχει. Εχει διαμορφωθεί από τις  πολιτικές της λιτότητας, το δόγμα Σόιμπλε,. Πολιτικές που ναρκοθετούν τις  ευρωπαικές κοινωνίες, διευρύνοντας τις ανισότητες, την περιθωριοποίηση σημαντικών τμημάτων, πολλαπλασιάζουν  την ανέχεια και την ανασφάλεια.

Ads

Σε αυτό ακριβώς το υπόβαθρο έρχεται και «κουμπώνει», όπως άλλωστε πάντα συμβαίνει,  η ξενοφοβία και ο ρατσισμός. Σε ένα παρόμοιο έδαφος στηρίχθηκε και η  επικράτηση του Τραμπ. Σε κάθε περίπτωση το δόγμα Σόιμπλε αποτελεί το δυνατό χαρτί της ακροδεξιάς. Είναι  η μήτρα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.

Είναι πιθανότατο στις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις να καταγραφεί μία δυναμική της ακροδεξιάς. Εξέλιξη που θα θέσει σε τροχιά αντιδραστικοποίησης την Ευρώπη. Βεβαίως η πορεία αυτή μπορεί να αντιστραφεί. Ομως οι κατάρες προς τους ακροδεξιούς δεν αρκούν. Η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών είναι ο απαραίτητος όρος για την ανακοπή αυτής της πορείας και της δημιουργίας συνθηκών για μία Ευρώπη της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλλαγή των συσχετισμών που περνά μέσα από την πολιτική αποδυνάμωση της ευρωπαικής Δεξιάς που πυρήνας της πολιτικής της είναι η λιτότητα. 

Αυταπατάται οικτρά όποιος πιστεύει ότι το συγκεκριμένο πολιτικό ρεύμα μπορεί να εγκαταλείψει την μονεταριστική πολιτική που αποτελεί και το DNA του. Αρα η λύση βρίσκεται στη  συγκρότηση ενός πραγματικού προοδευτικού πόλου. Η ευρωπαική Αριστερά πρέπει και μπορεί να ενθαρρύνει τις διεργασίες προς προοδευτική κατεύθυνση που γίνονται τόσο στους Ευρωπαίους Πράσινους όσο και στους  Ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες. Το κρίσιμο σημείο είναι η στάση της ευρωπαικής σοσιαλδημοκρατίας. Αν το συγκεκριμένο πολιτικό ρεύμα συνεχίσει να στηρίζει πολιτικές τύπου Σόιμπλε ή αν απαγκιστρωθεί από αυτές κινούμενο προς τα αριστερά. Το παράδειγμα της Πορτογαλίας μπορεί να γενικευθεί.