Ένα τηλεφώνημα της Κριστίν Λαγκάρντ προς τον Αλέξη Τσίπρα την παραμονή του τελευταίου Eurogroup φέρεται να ήταν και το σήμα που γείωσε τις προσδοκίες για «καθαρή λύση» στο θέμα του χρέους στις 22 Μαίου.

Εάν η επικεφαλής του ΔΝΤ παραμένει ο τελικός κομιστής των μηνυμάτων των δανειστών, τότε η σημερινή της συνέντευξη στην Handelsblatt μπορεί να είναι το νέο σήμα για το τι αναμένει την Ελλάδα και στο Eurogroup και της 15ης Ιουνίου: Μια πρόταση συμβιβασμού – όπως τουλάχιστον την χαρακτηρίζει η Handelsblatt – που θα δίνει προεκλογικό χρόνο στον Βόλγκανγκ Σόιμπλε και την Ανγκελα Μέρκελ, θα κρατά το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα χωρίς χρηματοδότηση και θα μεταθέτει τις αποφάσεις για το χρέος σε μεταγενέστερο, και πιθανώς πιο βολικό για την Γερμανία, χρόνο.

Λαγκάρντ: Μπορούμε να δώσουμε περισσότερο χρόνο

«Εάν οι δανειστές δεν έχουν ακόμα φτάσει στο σημείο να σεβαστούν τις εκθέσεις μας και να τις αποδεχτούν, εάν χρειάζονται περισσότερο χρόνο, μπορούμε να το λάβουμε υπόψη μας και να τους τον δώσουμε» δηλώνει η Κριστίν Λαγκάρντ στην γερμανική εφημερίδα προσθέτοντας: «Μπορεί να υπάρξει ένα πρόγραμμα σύμφωνα με το οποίο οι χρηματικές καταβολές να γίνουν όταν θα έχουν καταστεί σαφή τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους από τους δανειστές».

Στην πραγματικότητα η Κριστίν Λαγκάρντ επιβεβαιώνει ότι το βασικό σενάριο που παραμένει στο τραπέζι είναι εκείνο που παρουσίασαν στο προηγούμενο Eurogroup, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Πολ Τόμσεν ενδεχομένως με κάποιες μικρές βελτιώσεις. Και αναγνωρίζει, για πρώτη φορά η ίδια, ότι το ΔΝΤ είναι διατεθειμένο να κάνει προεκλογικό «σέρβις» στο Βερολίνο αποδεχόμενο παραμονή στο πρόγραμμα χωρίς χρηματοδότηση και χωρίς άμεσο προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος.

Η έμμεση απειλή της πιστωτικής ασφυξίας

Δεν πρόκειται σαφώς για την εξέλιξη που επιδιώκει η ελληνική πλευρά, πρόκειται όμως για την εκδοχή που συγκεντρώνει πλέον τις υψηλότερες πιθανότητες να προταθεί ως λύση take it or leave it στo Εurogroup της άλλης εβδομάδας. Και μπορεί αυτή τη φορά να μην έχει ευθέως εκβιαστική μορφή, ο τελεσιγραφικός της χαρακτήρας όμως είναι ήδη σαφής καθώς μια ενδεχόμενη μη αποδοχή της εμπεριέχει εμφανώς – για μια ακόμη φορά – την απειλή της πιστωτικής ασφυξίας.

«Είναι μια δυνατότητα για συμφωνία», λέει χαρακτηριστικά επ’ αυτού η Κριστίν Λαγκάρντ, ενώ η Handelsblatt σημειώνει με νόημα ότι η αποδοχή της πρότασης από την ελληνική πλευρά θα δώσει το «πράσινο φως» για την εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου. Και η πρόταση και η έμμεση απειλή αποτιμώνται ήδη στο Μαξίμου που έχει αποκλείσει μεν την επιλογή της ρήξης, αλλά χρειάζεται οπωσδήποτε ένα ισχυρό πολιτικό αντιστάθμισμα για να δικαιολογήσει την αποδοχή μιας συμφωνίας που δεν περιλαμβάνει τον λεγόμενο «καθαρό διάδρομο» για το χρέος.

Οι τρεις εκδοχές για το Eurogroup

Αυτό το αντιστάθμισμα σίγουρα δεν μπορεί να είναι μόνον μια αυξημένη δόση – έως και 10 δις ευρώ – την οποία υπαινίσσονται ήδη οι δανειστές. Αντιθέτως, θα μπορούσε να είναι μια πολιτική φόρμουλα που θα έδινε στον Μάριο Ντράγκι τη δυνατότητα να εντάει την Ελλάδα στην ποσοτική χαλάρωση – μια προοπτική όμως που κάθε άλλο παρά εύκολη δείχνει αυτή τη στιγμή παρά τις συνεχιζόμενες διαμεσολαβητικές προσπάθειες από Γαλλία και Κομισιόν.

Ως τρίτο σενάριο ανάμεσα σ΄αυτές τις δύο εκδοχές προβάλλεται τα τελευταία 24ωρα από ορισμένες κυβερνητικές πηγές, η προοπτική εξόδου του ΔΝΤ από το πρόγραμμα, έστω και μετά τις γερμανικές εκλογές. Είναι ένα αφήγημα που, κατά τους υπέρμαχούς του, θα πίστωνε τη διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης με την «έξωση» του Ταμείου από την Ευρώπη και, ταυτόχρονα, θα άφηνε ανοιχτή και την υπόσχεση μη εφαρμογής των μέτρων των 4 δις ευρώ που ψηφίστηκαν κατ’ απαίτηση του ΔΝΤ.

Κατά τους πιο επιφυλακτικούς ωστόσο του κυβερνητικού επιτελείου πρόκειται για ένα αφήγημα που δεν εμπεριέχει πολιτική στρατηγική, δεν δίνει άμεση διέξοδο και, κυρίως, δεν περιλαμβάνει όραμα και σχεδιασμό ανάταξης της οικονομίας. Έναν σχεδιασμό, που η υλοποίησή του ή μη, θα κρίνει εν τέλει την επιτυχία των σημερινών επιλογών και της ίδιας της κυβέρνησης…