Με πρωταγωνιστή σε αρχαία ελληνική τραγωδία παρομοιάζει την Τετάρτη το γερμανικό περιοδικό Focus τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, αλλά ο συντάκτης του άρθρου παραδέχεται ότι «η χώρα χρειάζεται μια νέα αρχή που να δίνει ξανά τη ευκαιρία της αναγέννησης, ένα είδος restart».

Ads

Παράλληλα, το Focus αναλύει πέντε κινήσεις στις οποίες θα πρέπει να προβεί η ελληνική κυβέρνηση μέσα στους επόμενους έξι μήνες, με σκοπό την ανάταξη της οικονομίας.

Ολόκληρο το κείμενο 

Στη Wikipedia διαβάζουμε «η αρχαία ελληνική τραγωδία πραγματεύεται την μοιραία εμπλοκή του πρωταγωνιστή σε μια τέτοια αδιέξοδη κατάσταση, από την οποία παρά τις προσπάθειές του θα γίνει ένοχος».

Ads

Η καταστροφή πλησιάζει ολοένα και πιο ξεκάθαρα και παρά τις προσπάθειες των εμπλεκομένων προσώπων δεν μπορεί να αποφευχθεί. Ο τραγικός χαρακτήρας περιγράφεται με τον προσδιορισμό «αθώος ένοχος». Πόσο επίκαιρο είναι αυτό!

Ο υπουργός οικονομικών Γ. Βαρουφάκης είναι ο πρωταγωνιστής, για τον Αλέξη Τσίπρα δεν μιλά κανένας πια. Όπως όλα δείχνουν η Ελλάδα τρέχει με ταχύτητα προς το γκρεμό. Κι όμως η Ελλάδα μπορεί να βοηθηθεί. Η Ε.Ε. θέλει πάση θυσία να παραμείνει στο ευρώ. Το πρόβλημα είναι ότι στην κατάσταση αυτή όλοι μιλούν για λεφτά και κανένας για το μέλλον της χώρας. Το μέλλον δεν μπορεί να διαμορφωθεί με το πάτημα ενός κουμπιού.

Με τη λέξη «μεταρρύθμιση» μέχρι τώρα εννοείται το πρόγραμμα λιτότητας και η είσπραξη φόρων. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται όμως η Ελλάδα με τη υψηλή ανεργία, τις μειωμένες συντάξεις, τους μειωμένους μισθούς και την από μηνών φυγή κεφαλαίων θα ήταν ένας εντελώς νέος προσανατολισμός, ένα νέο ξεκίνημα του κράτους και της οικονομίας, μια νέα αρχή  που να δίνει ξανά τη ευκαιρία της αναγέννησης, ένα είδος restart.

H ασθενής Ελλάδα μπορεί μόνο να ιαθεί, εάν της δοθεί χρόνος μια δεκαετίας για να  διαμορφώσει αυτό το νέο ξεκίνημα.

Στους επόμενους έξι μήνες πρέπει να γίνουν τα εξής:

1) Η Ελλάδα χρειάζεται καταρχάς εξασφάλιση της ρευστότητας. Για ένα διάστημα μπορεί λοιπόν να παίρνει δάνεια έκτακτης ανάγκης από την ΕΚΤ.
2) Κατόπιν, χρειάζεται μια αναβολή όλων των καταβολών για εξόφληση κεφαλαίου και των τόκων.
3)  Χάρη στην ελάφρυνση του ελληνικού προϋπολογισμού μπορούν τα χρήματα να δοθούν εξ ημισείας για μακροπρόθεσμα / μελλοντικά projects και για προγράμματα δημιουργίας θέσεων εργασίας, ιδίως για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων.
4) Η ανάπτυξη τέτοιων μακροπρόθεσμων / μελλοντικών projects  θα μπορούσε να ξεκινήσει μια διεθνή διάσκεψη στην Αθήνα: τα καλύτερα μυαλά της Ευρώπης και της Ελλάδας θα επεξεργασθούν ένα πενταετές πρόγραμμα. Βοηθάμε την Ελλάδα στις μεταρρυθμίσεις, αντί να της επιβάλουμε ένα πρόγραμμα λιτότητας  του ΔΝΤ.
5) Η Γερμανία προσφέρει στην Ελλάδα επί πέντε χρόνια υποστήριξη για μια εκτεταμένη διοικητική μεταρρύθμιση (πρότυπο η επανένωση των Γερμανιών).
Προϋπόθεση είναι φυσικά ότι η Ελλάδα θέλει να συνεργαστεί. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα μπορούσε να επιτύχει περισσότερο από τη μέχρι ώρα  πολιτική του «ή το δέχεσαι ή πεθαίνεις».

Επιτυχημένα παραδείγματα υπάρχουν αρκετά από το παρελθόν. Για παράδειγμα η αναδιοργάνωση της Ουαλίας: στο μεγαλύτερο, κάποτε, λιμάνι άνθρακα στον κόσμο, το Κάρντιφ, έπρεπε μέσα σε λίγα χρόνια να κλείσουν χαλυβουργία,  ναυπηγεία, ορυχεία και να απολυθούν χιλιάδες εργάτες. Αυτή η περιοχή κατάφερε με φορολογικά κίνητρα να ξαναγεννηθεί τόσο, ώστε μέσα σε 10 χρόνια να υπάρχουν περισσότερες θέσεις εργασίας από πριν. Μπορεί κανείς να φανταστεί ζώνες ελεύθερου εμπορίου, μια ελληνική «Sofia Antopolis» (το γαλλικό  Silicon Valley κοντά στη Νίκαια). Μπορεί να προωθηθεί σε αυτήν την όμορφη χώρα ο τουρισμός με τεράστιες διαφημιστικές καμπάνιες και μπορεί να εκσυγχρονιστεί η άθλια διοίκηση της χώρας.

Όμως, ίσως όλα αυτά να μπορούν να γίνουν όταν ξεκινά το τελευταίο μέρος της τραγωδίας, όταν αρχίζει η “έξοδος” μετά το τελευταίο χορικό, όταν ο υπουργός οικονομικών Γ. Βαρουφάκης θα έχει εξαντλήσει το ρόλο του και η χώρα έχει ομολογήσει την γενική της αποτυχία.