Στο συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες την γραμμή των «ίσων αποστάσεων» της Φώφης Γεννηματά και συντάχθηκε ανοιχτά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Οταν δίνεις μάχη για τη Δημοκρατία, δεν υπάρχουν ίσες αποστάσεις», είπε.

Στην Βουλή, κατά την ψηφοφορία για την σύσταση Προανακριτικής κατά Ξανθού – Κορουμπλή – Πολάκη έγραψε επίσης στα παλαιότερα των υποδημάτων του την γραμμή του «άκυρου» της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και υπερψήφισε την πρόταση της ΝΔ. Και για να κάνει ακόμη πιο ευκρινές το μήνυμα, αμέσως μετά έστησε, σε κοινή θέα, «πηγαδάκι» με τον Αντώνη Σαμαρά και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Σήμερα, με άρθρο του στα «ΝΕΑ» απέρριψε και αποδόμησε την πρωτοβουλία Γεννηματά για στοχευμένη αναθεώρηση του συντάγματος, στην βάση των «5+1» προτάσεων του Νίκου Αλιβιζάτου.
Στο άρθρο του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος επανέφερε ουσιαστικά την προσφιλή του θεωρία περί «διαρκούς πραξικοπήματος» από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, για να υποστηρίξει εν τέλει ότι «δεν υπάρχει πολιτικό και θεσμικό περιβάλλον, κατάλληλο για αναθεώρηση, όταν το κύριο πρόβλημα είναι ο εκβιασμός των θεσμών, η έκπτωση των εγγυήσεων του κράτους δικαίου, η καταρράκωση της διάκρισης των εξουσιών, η προσβολή της εξωτερικής και εσωτερικής ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης».

Και για να προσθέσει – προφανώς απευθυνόμενος και στην Φώφη Γεννηματά – ότι δεν αντιλαμβάνεται «με ποιο τρόπο θα κινηθεί η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος (απαιτούνται βεβαίως πενήντα βουλευτές) και θα επιδιωχθεί ένα minimum θεσμικής συναίνεσης μακράς πνοής με την κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που κατηγορείται – και ορθά- από το σύνολο της δημοκρατικής αντιπολίτευσης για βαριά και συστηματική προσβολή των θεσμών».

Δεν χρειάζονται πολλά περισσότερα για να γίνει απολύτως σαφές ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος διεκδικεί δικό του ρόλο, έχει δική του στρατηγική και θέτει τους δικούς του στόχους. Πρόκειται για ρόλο και στόχους που κινούνται άνω και πέραν του Κινήματος Αλλαγής, το οποίο – όπως και η Φώφη Γεννηματά – απλώς ανέχεται την συγκατοίκηση διότι δεν θέλει να του προσφέρει τα «εύσημα» μιας διαγραφής. Παρεμπιπτόντως, την ίδια ανοχή επιδεικνύει και ο ίδιος με δεδομένο το πολιτικό μέγεθος στο οποίο προσδιορίζει εαυτόν. Όπως και το γεγονός ότι, προσώρας τουλάχιστον, ουδέν άλλο κόμμα δείχνει πρόθυμο να τον φιλοξενήσει.

Κατά τους παροικούντες, άλλωστε, την Χαριλάου Τρικούπη, ο ρόλος που επιδιώκει ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν χωρά ούτε στα σημερινά όρια της ΝΔ. Και τούτο όχι μόνον διότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα ρίσκαρε να βάλει φωτιά  στο κόμμα – και στο καραμανλικό μπλοκ – για να πάρει «μετεγγραφή» τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Σαμαρά.

Στην πραγματικότητα, ο Βενιζέλος θεωρεί και τον Μητοστάκη και την Γεννηματά πολιτικά αναλώσιμους. Και απλώς αναμένει και επενδύει στην ήττα τους. Χτίζοντας στο αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και προσβλέποντας στο πολιτικό κενό στις παρυφές κέντρου και κεντροδεξιάς. Την σκληρή δεξιά άλλωστε – εάν το «καθήκον» επιβάλει εθνικές συνεννοήσεις – την έχει καπαρώσει ήδη ο, προνομιακός συνομιλητής του, Αντώνης Σαμαράς. Και η κεντροαριστερά έχει πάψει να τον αφορά προ πολλού. Εάν πράγματι τον αφορούσε ποτέ…