Εκτόξευση του δημοσίου χρέους ακόμη και στο 208% το 2015, αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική λιτότητας, προβλέπει η ετήσια μελέτη του Οικονομικού Ινστιτούτου Levy για την ελληνική οικονομία.

Ads

 
Στη στρατηγική ανάλυση, που δημοσιεύει η «Αυγή», επισημαίνεται πως εκτός ελέγχου δεν είναι μόνο το χρέος αλλά και η ανεργία. Στην έκθεση προβλέπεται πως η κυβέρνηση θα πετύχει τον στόνο της μόνο για το έλλειμμα, ενώ εκτιμάται πως η μείωση του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο δεν οφείλεται στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας αλλά στα πετρελαιοειδή.
 
Οι αναλυτές του Levy προτείνουν τρεις εναλλακτικές πολιτικές για να βγει η ελληνική οικονομία από το φαύλο κύκλο:

• ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ,
• πάγωμα του χρέους και αναστολή της αποπληρωμής των τόκων και
• δημιουργία ενός παράλληλου χρηματοπιστωτικού συστήματος.

 
Το «σχέδιο Μάρσαλ» που προτείνουν οι αναλυτές του Ινστιτούτου συνεπάγεται αύξηση της κρατικής κατανάλωσης και των επενδύσεων που χρηματοδοτούνται από ειδικά κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕ) ή οποιοδήποτε άλλο όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ποσό αυτής της εξωγενούς δημοσιονομικής βοήθειας -που έχει συζητηθεί σε πολλές συνόδους της Ευρωζώνης- έχει υποθετικά υπολογιστεί σε 30 δισ. ευρώ και χρησιμοποιείται αναλογικά περίπου κατά 2,5 δισ. ευρώ κάθε τρίμηνο.
 
Για το πάγωμα του χρέους και την αναστολή της αποπληρωμής των τόκων επισημαίνεται πως αυτό το σενάριο προβλέπει πως όλες ισοδύναμα κονδύλια των τόκων (η αποπληρωμή των οποίων αναστέλλεται) θα χρησιμοποιηθούν για την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων και την υποστήριξη της άμεσης δημιουργίας θέσεων εργασίας. Οι συγγραφείς υποθέτουν ότι οι πιστωτές θα συμφωνούσαν να ανανεώσουν ληξιπρόθεσμα χρέη λόγω του ότι η βιωσιμότητα της οικονομίας καθίσταται όλο και πιο σίγουρη όταν η μεγέθυνση αποκαθίσταται από ό,τι όταν μια οικονομία αγωνίζεται να εξέλθει από τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση.
 
Τέλος το σενάριο της δημιουργίας ενός παράλληλου χρηματοπιστωτικού συστήματος προβλέπει πως το εν λόγω παράλληλο σύστημα δεν θα πρέπει να να αποσκοπεί κατά κύριο λόγο στην αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας των τιμών, αλλά στην αποκατάσταση της ρευστότητας στην εγχώρια αγορά, στην επανεκκίνηση των επενδύσεων, στην παροχή ρευστότητας για επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, χωρίς έξοδο από το ευρώ και τη διατήρηση των σημερινών συμφωνιών για το ελληνικό δημόσιο χρέος.