Με εκλογικές ασκήσεις επί χάρτου και με πρόβες νέων συμμαχιών κλείνει η περίοδος των θερινών, πολιτικών εχθροπραξιών – ασκήσεις και πρόβες όμως που φαίνονται να απέχουν μακράν από τους σχεδιασμούς του Μαξίμου.

Ads

Στη Νέα Δημοκρατία, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμένει να χτίζει την τακτική του κόμματος εν όψει φθινοπώρου επενδύοντας, και διακινώντας επίσης, σενάρια για εκλογικό αιφνιδιασμό από τον Αλέξη Τσίπρα – ακόμη και για διπλές κάλπες.

Γραμμή πόλωσης από τον Μητσοτάκη

Στο πλαίσιο αυτό διαμορφώνεται, υπό την εποπτεία του αντιπροέδρου Κωστή Χατζηδάκη, το κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματος που θα παρουσιαστεί στη ΔΕΘ, κορυφώνονται οι ζυμώσεις και τα παζάρια για εσωτερικό «ανασχηματισμό» και αλλαγές στις Γραμματείες της ΝΔ, και η κεντρική γραμμή προς όλα τα στελέχη είναι εκείνη της μετωπικής πόλωσης με την κυβέρνηση.

Ads

Πρόκειται για μια γραμμή στην οποία – είτε την πιστεύει, είτε όχι – είναι εγκλωβισμένος ο Κυριάκος Μητσοτάκης για δύο λόγους: Πρώτον, διότι χρειάζεται την προοπτική άμεσης διεκδίκησης της εξουσίας για να κρατήσει συσπειρωμένο έναν κομματικό μηχανισμό σταθερά διαιρεμένο ανάμεσα στα αντικρουόμενα συμφέροντα σαμαρικών και καραμανλικών. Δεύτερον, διότι η εκλογικού τύπου πόλωση είναι το μοναδικό αντίμετρο στο έλλειμμα ουσιαστικής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης από τη Νέα Δημοκρατία.

Τα σενάρια της «δεξιάς παρένθεσης»

Από αυτή την τακτική εκπορεύεται και το κρεσέντο των γαλάζιων διαρροών των τελευταίων ημερών περί «διπλού εκλογικού αιφνιδιασμού το φθινόπωρο» και περί σχεδίου «δεξιάς παρένθεσης» του Τσίπρα – ένα αφήγημα, που αναμένεται να ενταθεί μετά την παραδοσιακή πολιτική ραστώνη του Αυγούστου. Το εν λογω αφήγημα ενισχύεται όσο βρίσκει στήριξη και από τους «προθύμους» σε ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι – ως εκ τούτου, δεν θεωρείται τυχαίο και το έμμεσο προσκλητήριο συνεργασίας που απηύθυνε σε Χαριλάου Τρικούπη και Σεβαστουπόλεως το Σαββατοκύριακο ο Δημήτρης Σταμάτης δείχνοντας και τον εν δυνάμει νέο «πόλο εξουσίας».

Η αμηχανία του ΠΑΣΟΚ

Στο ΠΑΣΟΚ το προσκλητήριο παρελήφθη μετ’ επιφυλάξεων, αλλά και με ισχυρή δόση αμηχανίας ελέω Βενιζέλου. Η Φώφη Γεννηματά επέμεινε και το Σάββατο στις ίσες αποστάσεις από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, οι σταθερές όμως γέφυρες Βενιζέλου με τη Συγγρού εξακολουθούν να αποπροσανατολίζουν την τακτική του κόμματος.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, πάντως, δεν βλέπει εκλογές και συνεχίζει να ποντάρει στο εγχείρημα της ενιαίας κεντροαριστεράς. Εκεί, ωστόσο, σκοντάφτει στα συνήθη υπαρξιακά διλήμματα του Ποταμιού και στη μάχη για το ποιος θα ηγηθεί του νέου φορέα, ενώ εμφανή ενόχληση προκαλούν και οι παράλληλες κινήσεις και ζυμώσεις των βαρόνων του εκσυγχρονισμού – κινήσεις, που φέρουν τη σφραγίδα Σημίτη.

Το μετέωρο Ποτάμι

Στο Ποτάμι η κατάσταση είναι ακόμη πιο νεφελώδης, ο Σταύρος Θεοδωράκης αρνήθηκε χθες για μια ακόμη φορά τον όρο «κεντροαριστερά» σε ό,τι αφορά το εγχείρημα σύνθεσης του νέου, ενιαίου φορέα, ζήτησε συνταξιοδοτήσεις για στελέχη του ΠΑΣΟΚ και επέμεινε στην, ανάγκη ενός θολού και αόριστου, «νέου». Το μόνον βέβαιο επί του παρόντος είναι πως και ο Σταύρος Θεοδωράκης και το – όποιο – «νέο» κομίζει το Ποτάμι δεν θέλουν άμεσες εκλογές, με δεδομένες τις δημοσκοπικές επιδόσεις του κόμματος.

Ο σχεδιασμός του Μαξίμου δεν έχει κάλπες

Ενώπιον αυτού του σκηνικού, στο Μαξίμου αντιμετωπίζουν με μειδίαμα τα σενάρια για εκλογές, ζυγίζουν τους χρόνους του ανασχηματισμού και του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ και αναζητούν στοχευμένες και ισορροπημένες διόδους διεύρυνσης.

Το δεδομένο είναι ότι στον σχεδιασμό του Μαξίμου δεν υπάρχουν κάλπες, το βασικό σενάριο λέει πως η δεύτερη αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί, με τις όποιες δυσκολίες, σχετικά γρήγορα και ο στρατηγικός στόχος είναι να κλείσει χωρίς νέα, κοινωνικά επώδυνα μέτρα το 2016.

Για τους αισιόδοξους της κυβέρνησης άλλωστε, το 2017 έχει τις προδιαγραφές να γίνει η η χρονιά της μεγάλης αναστροφής τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Είναι μια πρόβλεψη που πρέπει να περάσει πολλούς μνημονιακούς κάβους ακόμη για να επαληθευθεί. Σε ό,τι αφορά όμως τουλάχιστον το πολιτικό σκέλος αυτού του στοιχήματος η κυβέρνηση δικαιούται, αν μη τι άλλο, να εγγράφει στους συμμάχους της το βαθύ στρατηγικό και επιτελικό έλλειμμα της αντιπολίτευσης…