Κυβέρνηση εξωκοινοβουλευτικών υφυπουργών παρουσίασε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προβάλλοντας το μοντέλο διακυβέρνησης που έχει κατά νου. Κι εμείς καταλαβαίνουμε ότι καλείται να διαπλεύσει μια θύελλα με αυτούς τους ναυτόπαιδες, που δεν τους έχει ψηφίσει ποτέ κανείς.

Το όγδοο κατά σειρά μήνυμα του πρωθυπουργού με τα ερμηνευτικά σχόλια των υπηρεσιακών υφυπουργών δεν είπε τίποτε για τη στρατηγική αντιμετώπιση της επερχόμενης οικονομικο-κοινωνικής θύελλας, αντιθέτως έδειξε πώς αντιλαμβάνεται την κοινοβουλευτική δημοκρατία ο επικεφαλής του επιτελικού κράτους: κράτος χωρίς Βουλή, χωρίς δημόσια διαβούλευση, χωρίς κοινωνία.

Στη Γαλλία, την ίδια μέρα, για τον ίδιο σκοπό, για την έξοδο από την καραντίνα, ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ προσήλθε στην Εθνική Εθνοσυνέλευση, μίλησε στους παρόντες 75 βουλευτές, εκ των 600, ζήτησε ψήφο και πήρε ψήφο. Τα τηλεοπτικά δίκτυα έδειχναν την Εθνοσυνέλευση, τον απευθείας νομιμοποιημένο θεσμό της δημοκρατίας· δεν έδειχναν υπηρεσιακούς υφυπουργούς να μηρυκάζουν λογογράφους.

Από τον πατερναλιστικό λόγο του πρωθυπουργού δεν έλειψε η εμμονική παραδοξολογία για τον δαίμονα του λαϊκισμού που νικήθηκε από την ωριμότητα της πανδημίας, αλλά έλλειψε κάθε αναφορά για το χάος που περιμένει εργαζόμενους και μικροεπιχερηματίες μετά την καραντίνα. Για ό,τι δεν έχουμε να πούμε τίποτε, καλύτερα ας σιωπούμε, σκέφτηκε ο λογογράφος. Ισως και διότι η προπαγάνδα των (φανερών) 20 εκατομμυρίων, δεν θα μπορεί να διασκεδάσει την κοινωνική αναστάτωση, άρα η αποσιώπηση είναι το τελευταίο όπλο.

Ορθώς ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει ενδεχόμενο βεβιασμένων εκλογών και ορθώς αποδέχεται την ιστορική πρόκληση. Ο Κυρ. Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να φοβάται τους μήνες και τα χρόνια που έρχονται, ακόμη κι αν οι κ. Σταϊκούρας και Στουρνάρας υπολογίζουν την ύφεση στο 5%… Η ύφεση θα είναι δυστυχώς για όλους μας, πολύ μεγαλύτερη, και οι προνομιακοί συνομιλητές του πρωθυπουργού πιέζουν ήδη για λύσεις ΔΝΤ χωρίς το ΔΝΤ: οι μεγάλοι θα λάβουν κρατική και τραπεζική βοήθεια, οι μικροί θα κλείνουν και οι εργαζόμενοι θα επιλέγουν μεταξύ αιώνιας ανεργίας ή δουλοπαροικίας.

Οι πρόωρες εκλογές κηρυγμένες από αυτοδύναμη κυβέρνηση ενός έτους, με οικονομία σε ελεύθερη καταβύθιση, δεν είναι μόνο τυχοδιωκτισμός, είναι και πολιτική δειλία.

Η Αριστερά και εν συνόλω η δημοκρατική αντιπολίτευση είναι βέβαιο ότι θα αντεπιτεθούν. Και το παιχνίδι δεν θα είναι απλά εκλογικό, θα είναι αγώνας κοινωνικής επιβίωσης, με πρωτοφανή ταξικά χαρακτηριστικά. Ο Κ. Μητσοτάκης και η συγκεκριμένη τυχοδιωκτική Δεξιά δεν θα μπορούν να επικαλεστούν καμία εθνική συναίνεση και καμία κανονικότητα.

Σε ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση, με εκατοντάδες χιλιάδες νέους άνεργους και φαλιρισμένους επαγγελματίες, θα αναμετρηθούν το ένστικτο επιβίωσης μιας ολόκληρης κοινωνίας, ενός λαού κι ενός έθνους, αντίκρυ στο ένστικτο λεηλασίας μιας δράκας κολεγιόπαιδων, ανηψιών και ναυτοπαίδων. Η πολιτική ξαναβρίσκει το υλικό και κοινωνικό της περιεχόμενο