Χιλιάδες βιβλία, κλασικών και σύγχρονων συγγραφέων που είχαν εκδοθεί από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, πολτοποιήθηκαν από τις πιστώτριες τράπεζες, μετά τον θάνατο του εκδότη, χωρίς να ενημερωθούν οι κληρονόμοι και  οι συγγραφείς, αρκετοί από τους οποίους ήθελαν να διασώσουν αντίτυπα αγοράζοντας τα. Η είδηση κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο από τους ίδιους τους συγγραφείς, δεν διαψεύστηκε και προκάλεσε εύλογα, πλήθος αρνητικών σχολίων από ανθρώπους του χώρου της τέχνης και άλλους πολίτες, οι οποίοι κάνουν λόγο για συμβολισμό «ανατριχιαστικά δυσοίωνο».

Ο Πέτρος Μάρκαρης, ο Θοδωρής Καλλιφατίδης, ο Αργύρης Χιόνης, ο Ίκαρος Μπαμπασάκης, είναι ορισμένοι μόνο από τους συγγραφείς και ποιητές, που δεν πέρασαν από τον εκδοτικό οίκο με ένα μόνο βιβλίο τους. «Εγώ είχα εκδώσει εκεί έντεκα βιβλία» λέει στο tvxs.gr ο Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης, ο οποίος συνδεόταν με πολύχρονη και βαθιά φιλία με τον εκδότη, τον οποίο επισκεπτόταν ως πιτσιρικάς τα πρώτα χρόνια, με τον Λεωνίδα Χρηστάκη.

«Με πήραν από το υπουργείο  πολιτισμού να μου πουν ότι είμαι υποψήφιος για το βραβείο ποίησης με την συλλογή μου “Ίχνη και Χνώτα”. Μου ζήτησαν πέντε αντίτυπα  και δεν είχα αντίτυπα να τους δώσω. Ο Σάμης είχε πεθάνει, τους κληρονόμους δεν τους βρήκα και τώρα μαθαίνω ότι πολτοποιήθηκαν» λέει στο tvxs.gr

O συγγραφέας και ποιητής, εξηγεί πως η πολτοποίηση είναι μια νόμιμη διαδικασία στην οποία προβαίνουν αρκετοί εκδοτικοί οίκοι, όταν το βιβλίο δεν πουλάει. «Ο Γκιώνης για παράδειγμα, των εκδόσεων “Πόλις”,  είχε στείλει για πολτοποίηση το “Σπίτι με τα φύλλα”. Ήταν μια ακριβή έκδοση, το βιβλίο δεν πούλησε και το πολτοποίησε.  Είναι νόμιμο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν σε ειδοποιούν, όπως όταν σε πετάνε από μια εφημερίδα… έναν σταθμό και σε αιφνιδιάζουν. Συνήθως ενημερώνουν τον συγγραφέα ότι πάνε για πολτοποίηση τα βιβλία. Εν προκειμένω δεν υπήρχε καμία προειδοποίηση, ούτε από τους κληρονόμους του Σάμη τους οποίους ψάχνω εδώ και καιρό και δεν τους βρίσκω. Αρα έχουν κι εκείνοι μια ευθύνη. Δεν είναι μόνο ο κακός καπιταλισμός».

Αλέξανδρος Σχισμένος: Αν αφαιρέσεις την ποίηση μένει μόνο ο πολτός

«Πόσα χρήματα άξιζαν οι λέξεις; Πώς να μετρήσουμε σε χρήματα την ποίηση; Αδύνατον. Ενώ ο πολτός έχει συγκεκριμένη τιμή στην αγορά. Και οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται για το ανεκτίμητο αλλά για το τιμολόγιο» ανέφερε από την πλευρά του ο Αλέξανδρος Σχισμένος που αναφέρεται στο γεγονός, σχολιάζοντας πως οι τράπεζες «…απέδειξαν έτσι, ότι δεν είναι χαρτί και κόλλα το βιβλίο, αλλά λέξεις. Το χαρτί και η κόλλα παρέμειναν. Οι λέξεις χάθηκαν, πάνε, τις έφαγαν οι μηχανές. Αν αφαιρέσεις την ποίηση μένει ο πολτός».

Δημήτρης Μητσοτάκης: Βίαιη κίνηση απέναντι στο ανθρώπινο πνεύμα

Ο τραγουδοποιός και συγγραφέας, με αφορμή το γεγονός, θυμήθηκε μία δική του εμπειρία από το λουκέτο ενός εκδοτικού οίκου και την σχολίασε στο Facebook: «Σχετικά με την πολτοποίηση των βιβλίων των εκδόσεων Γαβριηλίδη, έχω να πω ότι είναι μια απαράδεκτη ενέργεια και, συμβολικά ιδωμένη, ίσως ό, τι πιο βίαιο και σκληρό απέναντι στο ανθρώπινο πνεύμα και την τέχνη. Και το λέω έχοντας βιώσει το απεχθές συναίσθημα όταν  πολτοποιήθηκε το βιβλίο μου “Καυτή Σούπα”, την περίοδο που έκλεισαν οι εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, χωρίς καν να με καλέσουν να πάρω το στοκ. Αν όλο αυτό σας φέρνει στον νου την απαγόρευση της μουσικής και του θεάτρου, όχι, μάλλον δεν είναι τυχαίο. Τράπεζες και εξουσία για άλλη μια φορά σε πλήρη σύμπλευση και απόλυτη, σχεδόν καλλιτεχνική, αρμονία».

Όπως μας θυμίζει παρακάτω ο εκδοτικός οίκος Στρατίκη, «Το κλείσιμο του εκδοτικού οίκου «Ελληνικά γράμματα» από τον όμιλο ΔΟΛ το 2010 σημαδεύτηκε από τις φωτογραφίες βιβλίων σημαδεμένων με κόκκινη μπογιά καθ’ οδόν προς την πολτοποίηση. Ο εκδοτικός και δημοσιογραφικός όμιλος αρνήθηκε να διασώσει τα βιβλία παρόλο που αυτό υπήρξε αίτημα των εργαζομένων στον εκδοτικό οίκο»

Εκδοτικός οίκος Στρατίκη: Ο συμβολισμός είναι ανατριχιαστικά δυσοίωνος

«Η πολτοποίηση από τις πιστώτριες τράπεζες των βιβλίων που βρέθηκαν στην αποθήκη των εκδόσεων Γαβριηλίδη προκαλεί σοκ στους ανθρώπους του βιβλίου και του πολιτισμού. Μετά το θάνατο του Σάμη Γαβριηλίδη, ο οποίος άφησε πίσω δυσβάσταχτα χρέη, οι τράπεζες εισβάλλουν στον εκδοτικό οίκο. Κατάσχονται μηχανήματα, ακίνητα πρόκειται να βγουν σε πλειστηριασμό, αλλά τα βιβλία, που αποτελούν την ιστορία και τη διαδρομή ενός ιστορικού εκδοτικού οίκου, δεν κρίνονται αξιοποιήσιμα. Δεν γίνεται η επιλογή να πλειστηριαστούν και αυτά, ή ακόμη —γιατί όχι;­— να χαριστούν σε βιβλιοθήκες, δημόσιες ή σχολικές, σε φυλακές, νοσοκομεία, προνοιακά ιδρύματα. Δεν ενημερώνονται καν οι συγγραφείς των βιβλίων ώστε να τους δοθεί η δυνατότητα να αγοράσουν αντίτυπα των βιβλίων τους.

Ο συμβολισμός είναι ανατριχιαστικά δυσοίωνος. Το βιβλίο, κιβωτός της γνώσης και της δημιουργίας, δεν αξιολογείται από το κράτος και τα πιστωτικά ιδρύματα ως κάτι που πρέπει να διασωθεί, να διαφυλαχθεί, να διανεμηθεί, δωρεάν ή με χαμηλή τιμή, σε ανθρώπους που διψούν γι’ αυτό. Καταλήγει στην πολτοποίηση ως κάτι άχρηστο, μη ανταποδοτικό, μη εκποιήσιμο, χωρίς αξία. Ενδεικτικό τόσο των αξιών ενός οικονομικού συστήματος, όσο και της ανυπαρξίας πολιτικής για το βιβλίο και τις βιβλιοθήκες στη χώρα μας».