«Η Αθήνα ψηφίζει Σουλτς» γράφει η Süddeutsche Zeitung, «τι θα γίνει με τον Σόιμπλε;» θέτει το κομβικό ερώτημα η Bild, «οι Φιλελεύθεροι προτείνουν κούρεμα του χρέους με αντάλλαγμα το Grexit», υπενθυμίζει η Τageszeitung.

Δύο ημέρες πριν από τις γερμανικές κάλπες όμως, και με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις να δίνουν στην Μέρκελ προβάδισμα 13 μονάδων έναντι του «φίλου Σουλτς», το ερώτημα τι θα… ψήφιζε η Αθήνα μοιάζει πολύ πιο σύνθετο. Και οι απαντήσεις στο τι επιλέγει και τι προσδοκά η Ελλάδα από τις κάλπες της Κυριακής κινούνται πέρα από τα προφανή.

Τα σενάρια

Με το ακροδεξιό AfD και την αριστερά του Die Linke να βρίσκονται, δημοσκοπικά, στην τρίτη θέση με 10% και τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους να ακολουθούν με 9% και 7% αντίστοιχα, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά και όλα μπορεί να συμβούν. Και τα ερωτήματα που απασχολούν την ελληνική κυβέρνηση, πριν τεθεί το θέμα της τύχης του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είναι δύο: Ποια θα είναι η σύνθεση του νέου κυβερνητικού συνασπισμού στο Βερολίνο και ποιο θα είναι το εύρος της νίκης της Ανγκελα Μέρκελ.

Αυτά είναι και τα δύο στοιχεία που θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό την στάση του γερμανικού παράγοντα στην τελική φάση του ελληνικού προγράμματος και θα κρίνουν το εάν, και υπό ποιες προϋποθέσεις, είναι εφικτός ο στόχος της «καθαρής εξόδου» από το Μνημόνιο τον επόμενο Αύγουστο.

Επισημαίνοντας αυτόν ακριβώς τον – εθνικό – στόχο που έχει θέσει ο Αλέξης Τσίπρας, η Süddeutsche Zeitung γράφει στην σημερινή της ανάλυση πως η Αθήνα θα προτιμούσε εμφανώς να συνεργαστεί με έναν κυβερνητικό συνασπισμό υπό τον Μάρτιν Σουλτς, με δεδομένες τις θέσεις που έχουν πάρει ανοιχτά οι Σοσιαλδημοκράτες του SPD υπέρ της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και κατά του δόγματος της ασφυκτικής λιτότητας.

Οι Σοσιαλδημοκράτες όμως καταρρέουν δημοσκοπικά, και το ζητούμενο πλέον δεν είναι ποια τύχη θα έχουν στις εκλογές της Κυριακής αλλά εάν θα ξαναμπούν σε μεγάλο συνασπισμό υπό μια ενισχυμένη Ανγκελα Μέρκελ. Στους κόλπους του SPD, δε, γίνεται ήδη ανοιχτή συζήτηση για το ενδεχόμενο να μείνουν εκτός κυβέρνησης προς πολιτική και ιδεολογική ανασύνταξη και προς αποτροπή μια γερμανικής επανάληψης του pasokification.

Ο «άγνωστος» Λίντνερ

Σ’ αυτή την περίπτωση, ανοίγει το σενάριο είτε της κυβερνητικής συνεργασίας Μέρκελ – Φιλελευθέρων (FDP) ή ενός συνασπισμού «Τζαμάικα» με την συμμετοχή των Χριστιανδημοκρατών, των Φιλελευθέρων και των Πρασίνων. Δεν είναι το καλύτερο σενάριο για την Ελλάδα, ειδικά στην περίπτωση που ο ηγέτης των Φιλελευθέρων Κρίστιαν Λίντνερ θελήσει να κρατήσει το υπουργείο Οικονομικών.

Η γραμμή του FDP για την Ευρώπη και την Ελλάδα είναι σκληρή, όπως φρόντισε να υπενθυμίσει μόλις χθες ο νυν αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου και υποψήφιος βουλευτής του κόμματος στις εκλογές της Κυριακής Αλεξάντερ Λάμπσντορφ: «Κανείς δεν θέλει ένα Grexit », είπε. «Εάν όμως δεν υλοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις και η χώρα δεν ξανασταθεί στα πόδια της, τότε είναι καλύτερα η Ελλάδα να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της εκτός ευρωζώνης».

Βεβαίως, ουδείς στην Αθήνα, ούτε καν στο Βερολίνο, θεωρεί πως η προεκλογική ατζέντα του FDP θα γίνει ατζέντα και της κυβέρνησης Μέρκελ στην περίπτωση μετεκλογικής συνεργασίας τους. Όμως οι ισορροπίες που θα αναγκαστεί να τηρήσει η καγκελάριος με τον Λίντνερ, για παράδειγμα, στο υπουργείο Οικονομικών θα είναι πολύ πιο δύσκολες από εκείνες που θα επέβαλε η παρουσία ενός σοσιαλδημοκράτη – π.χ. του Ζίγκμαρ Γκάμπριελ.

«Στην Αθήνα έχουν συνηθίσει τον Σόιμπλε…»

Εδώ, η Süddeutsche Zeitung έρχεται να σημειώσει με νόημα ότι «τουλάχιστον, με την Μέρκελ οι Έλληνες ξέρουν πάντα που βρίσκονται» και η Die Zeit να προσθέσει ότι, αν μη τι άλλο, «στην Αθήνα έχουν συνηθίσει τον Σόιμπλε».

Ανεξαρτήτως προσώπων όμως, οι βασικές ισορροπίες θα κριθούν από τα ποσοστά και την ισχύ που θα δώσουν την Κυριακή οι Γερμανοί ψηφοφόροι στην ίδια την Μέρκελ. Στην Αθήνα, άλλωστε, οι κυβερνητικοί παράγοντες που παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στην Ευρώπη, θεωρούν ότι οι γερμανικές εκλογές θα είναι ο «σταθμός» και όχι το τέλος για το ελληνικό ζήτημα.

Και εκτιμούν ότι μια ενισχυμένη εκλογικά Μέρκελ θα έχει και μεγαλύτερα περιθώρια ευελιξίας και συναίνεσης στην συζήτηση για την αλλαγή της αρχιτεκτονικής της Ευρώπης στην βάση και των προτάσεων Μακρόν – μια συζήτηση, μέσα από την οποία η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί όντως να βρεθεί και η δίοδος για την «καθαρή έξοδο» από τα μνημόνια…