Ο Αλέξης Τσίπρας και η Άνγκελα Μέρκελ, στην τελευταία τους συνάντηση στο Λονδίνο, συμφώνησαν ότι η αξιολόγηση (που εκκρεμεί από τον Νοέμβριο) πρέπει να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό. Όμως, τίποτα δεν δείχνει ότι αυτό θα συμβεί. 

Οι εκπρόσωποι των πιστωτών έφυγαν από την Αθήνα αφήνοντας όλα τα μεγάλα θέματα ανοιχτά (ασφαλιστικό, φορολογικό, κόκκινα δάνεια), ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος είναι απορροφημένη από τα εσωτερικά πολιτικά της προβλήματα που οφείλονται στη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης και δεν δείχνει πια μεγάλο ενδιαφέρον για το ελληνικό ζήτημα. 

Το «κουαρτέτο» θα επιστρέψει σε περίπου δέκα μέρες και στο μεταξύ θα έχει συνεδριάσει το Eurogroup (την επόμενη Πέμπτη) και θα έχει ίσως πραγματοποιηθεί η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ (18 Φεβρουαρίου) όπου θα κυριαρχήσει το Brexit, χωρίς να αποκλείονται οι εκπρόσωποι του δόγματος Σόιμπλε να επαναφέρουν το Grexit. 

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι παρόλο που οι εταίροι δεν θέλουν αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης αδιαφορούν πλήρως για την ένταση της κοινωνικής διαμαρτυρίας εδώ και αποφασίζουν μόνο στη βάση των αριθμών που δεν βγαίνουν. 

Κάπως έτσι πιέζουν για πιο σκληρές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό, την ώρα που η πρόταση Κατρούγκαλου έχει προκαλέσει πολύ μεγάλες αντιδράσεις σε πολλές επαγγελματικές κατηγορίες που δείχνουν επιμονή στη συνέχιση των κινητοποιήσεών τους.  

Το καλό σενάριο 

Οι αισιόδοξοι της κυβέρνησης, όπως ο ΥΠΟΙΚ Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο ΥΠΑΝ Γιώργος Σταθάκης, πιστεύουν ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα βρεθεί συμβιβασμός μέχρι το τέλος Μαρτίου, η συμφωνία θα εγκριθεί από τους 153 βουλευτές της συμπολίτευσης και στη συνέχεια θα ανοίξει ο δρόμος για την απομείωση του χρέους, την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης Ντράγκι, την χαλάρωση των capital controls. 

Θεωρούν επίσης ότι από το καλοκαίρι και μετά θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο για την ελληνική οικονομία που θα περάσει σε αναπτυξιακή τροχιά με αποτέλεσμα να αλλάξει η κοινωνική διάθεση και η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της χώρας. 

Οι αισιόδοξοι της κυβέρνησης θεωρούν ότι τα «γεράκια» της ευρωζώνης που καραδοκούν δεν θα αποκτήσουν τον έλεγχο της κατάστασης, ενώ αντιμετωπίζουν την προσφυγική κρίση ως έναν ακόμη λόγο για να μην εκτροχιαστεί το ελληνικό τρένο από τις ράγες της ευρωζώνης. 

Το κακό σενάριο

Οι απαισιόδοξοι της κυβέρνησης θεωρούν ότι οι πιστωτές δεν θα δείξουν ούτε στοιχειώδη διαλλακτικότητα, οδηγώντας τη διαπραγμάτευση σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα η ρήξη να γίνει μονόδρομος. 

Πιστεύουν ότι στις Βρυξέλλες δεν ενδιαφέρονται επί της ουσίας για την πολιτική σταθερότητα εδώ, θεωρούν πλέον ότι έχουν εναλλακτική λύση, τον Κυρ. Μητσοτάκη, και αντιμετωπίζουν την ελληνική υπόθεση ως χαμένη υπόθεση με αποτέλεσμα να μην καίγονται να βρεθεί λύση. 

Οι διαφωνίες μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου – Βρυξελλών για το θέμα του χρέους δυσχεραίνουν την κατάσταση, ενώ οι θετικές προβλέψεις της Κομισιόν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας επηρεάζουν λιγότερο την γενική εικόνα σε σχέση με την προαναγγελία πρόσθετων μέτρων για το 2016. 

Το αν θα επικρατήσει το καλό ή το κακό σενάριο είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί με ασφάλεια αυτή τη στιγμή, ενώ, αντίθετα, έχει βάση η εκτίμηση ότι όσο καθυστερεί η κατάθεση στη Βουλή των κρίσιμων νομοσχεδίων τόσο αποκτούν δυναμική οι αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις, η ένταση των οποίων αποτελεί την πλέον αστάθμητη μεταβλητή της πολιτικής εξίσωσης.