Ο επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ολιβιέ Μπλανσάρ, μιλώντας στη γαλλική οικονομική εφημερίδα Les Echos τόνισε πως «το πλεόνασμα της Ελλάδας θα πρέπει να αναθεωρηθεί προς τα κάτω καθώς ξέρουμε πλέον ότι ο αρχικός στόχος για 3% είναι μη ρεαλιστικός για οικονομικούς και πολιτικούς λόγους». Παράλληλα εκτίμησε πως οι προτάσεις από την ελληνική κυβέρνηση δεν επαρκούν για να διασφαλίσουν πλεόνασμα στον προϋπολογισμό φέτος.

Ads

Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ ανέφερε πως αν ο στόχος του πλεονάσματος αναθεωρηθεί προς τα κάτω τότε θα υπάρξουν νέες ανάγκες για χρηματοδότηση, για τις οποίες η Ελλάδα θα χρειαζόταν και πάλι δανειοδότηση από την Ευρώπη. Αυτό θα μπορούσε να επιτύχει εάν, σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα παρουσίαζε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, πρόσθεσε. «Αν αναλογιστούμε ότι οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για σημαντικό δημοσιονομικό έλλειμμα, χρειαζόμαστε αξιόπιστα μέτρα για να το μετατρέψουμε σε πλεόνασμα και να διατηρήσουμε αυτό το πλεόνασμα στο μέλλον», συνέχισε.

Στην ερώτηση τι είδους αξιόπιστα μέτρα θα μπορούσε να λάβει η ελληνική κυβέρνηση για να πετύχει τον στόχο αυτό, ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ απάντησε ότι «θα πρέπει να αναρωτηθούμε αρχικά από πού μπορούμε να κάνουμε οικονομία». «Το προφανές είναι ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα είναι συχνά υπερβολικά γενναιόδωρο, ότι υπάρχουν ακόμη πάρα πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι ενώ επίσης θα πρέπει να εξεταστεί ποια διαρθρωτικά μέτρα απαιτούνται για να διασφαλιστεί μια βιώσιμη ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα», σημείωσε.

Όσον αφορά τα σενάρια που ακούγονται, τόνισε ότι «υπάρχουν πολλά, από τον έλεγχο των κεφαλαίων μέχρι την έξοδο από το ευρώ» και πρόσθεσε: «Ελπίζουμε να τα αποφύγουμε όλα».

Ads

Σχολιάζοντας αν το ΔΝΤ θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του για την πολιτική λιτότητας που επέβαλε στην Ελλάδα, ο κ. Μπλανσάρ διερωτήθηκε: «Θα μπορούσαμε να έχουμε μια δημοσιονομική εξυγίανση με πιο αργούς ρυθμούς; Δεδομένου του γιγαντιαίου αρχικού ελλείμματος, εάν είχαμε επιλέξει να το περιορίσουμε πιο ήπια, τότε η οικονομική βοήθεια που συμφωνήθηκε θα έπρεπε να είναι ακόμη μεγαλύτερη απ’ ό,τι υπήρξε». Όπως επεσήμανε με βάση το πού βρισκόταν η Ελλάδα στο ξεκίνημα, η αναγκαία προσαρμογή ήταν γιγαντιαία και υπήρχε ένα όριο στο τι ήταν έτοιμοι να πράξουν οι επίσημοι πιστωτές.