Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας, κατά την συνεδρίαση της 23ης Σεπτεμβρίου του 2014 εξέτασε το προδικαστικό ερώτημα, που είχε υποβληθεί από κατώτερο ιταλικό δικαστήριο (της Φλωρεντίας), περί του εάν ο τρόπος με τον οποίο η Ιταλική κυβέρνηση είχε επιλέξει για να συμμορφωθεί με την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης του 2012 είναι ή όχι συνταγματικός.

Σύμφωνα με το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών, με απόφαση του στις 22 Οκτωβρίου το Ιταλικό Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε, στον ανώτατο βαθμό, ότι οι διατάξεις του ιταλικού νομοθετικού διατάγματος του 2013, που εγγυώνται την ισχύ του προνομίου της ετεροδικίας, δεν έχουν εφαρμογή σε περιπτώσεις εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.

Η Γερμανία το 2009 είχε προσφύγει στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης παραπονούμενη ότι, τα Ιταλικά δικαστήρια με το να επιτρέπουν την εκτέλεση της αποφάσεως του πρωτοδικείου Λειβαδιάς (του 1997) σε βάρος της – δίνοντας την δυνατότητα στα θύματα του Διστόμου να αποζημιωθούν μέσω της κατάσχεσης περιουσίας του Γερμανικού κράτους σε ιταλικό έδαφος – παραβιάζουν το προνόμιο της ετεροδικίας, δηλαδή τον κανόνα του διεθνούς δίκαιου που δεν επιτρέπει ένα κράτος να δικαστεί από τα δικαστήρια άλλου ξένου κράτους.