Αν πάμε όλοι, θα αλλάξει η πόλη… Ακούγεται σαν σύνθημα. Θα μπορούσε όμως να γίνει πραγματικότητα. Γιατί μετά την εμπειρία του Dialogue in the Dark βλέπεις με άλλα μάτια. Και θα το σκεφτείς πολύ πριν ξανά… παρκάρεις το μισό αυτοκίνητο πάνω στο πεζοδρόμιο. Στο απόλυτο σκοτάδι, με το λευκό μπαστούνι σου στο χέρι θα αγγίξεις, θα νιώσεις, θα βιώσεις, θα κατανοήσεις. 

Το Dialogue in the Dark (Διάλογος στο Σκοτάδι) έχει χαρακτηριστεί μια «βαθιά φιλοσοφική εμπειρία» και όχι άδικα. Η πραγματικότητα που ζουν οι άνθρωποι χωρίς όραση σε έναν κόσμο που έχει «φτιαχτεί» για όσους βλέπουν σε «χτυπά» δυνατά, σαν χαστούκι στο πρόσωπο. Την ίδια ώρα, όμως, συνειδητοποιείς ότι με έναν ξεχωριστό και μάλιστα πολύ πιο έντονο τρόπο οι άνθρωποι αυτοί «βλέπουν». Με ένα βλέμμα πολύ βαθύτερο, πολύ πιο διαπεραστικό. 

^{Οι επισκέπτες, για 80 περίπου λεπτά, ξεναγούνται σ’ έναν κόσμο χωρίς φως, βασιζόμενοι στην ακοή, την αφή, την όσφρηση και κυρίως στις οδηγίες των τυφλών ξεναγών τους, οι οποίοι «γίνονται ουσιαστικά τα μάτια τους»}

Φτάνω στο θέατρο Badminton. Έχω μια παράδοξη βεβαιότητα για το πως θα βιώσω την εμπειρία. Πιστεύω ότι από φόβο θα χρησιμοποιώ τα χέρια μου αντί του λευκού μπαστουνιού που θα μου δώσουν. Πιστεύω ότι θα φοβάμαι τους ξαφνικούς ήχους, ότι δεν θα καταλαβαίνω από που προέρχονται ή τι σημαίνουν. Πιστεύω ότι θα με αγγίζει κάποιος ή κάτι και θα τρομάζω. Πιστεύω ότι θα βγω μπερδεμένη. Διαψεύδομαι σε όλα εκτός από το τελευταίο. 

Συναντώ τους υπόλοιπους επτά του γκρουπ στην υποδοχή. Ανάμεσά τους, το Γιάννη Χαρούλη, ο οποίος αργότερα θα περιγράψει αυτό που βίωσε με ένα στίχο του Ερωτόκριτου: «…κι όπου κατέχει να μιλεί με γνώσιν και με τρόπον, κάνει και κλαίσιν και γελούν τα μάτια των ανθρώπων…». 

Η γελαστή κοπέλα που μας υποδέχεται μας δίνει από ένα λευκό μπαστούνι και μας συστήνει το Γιάννη. Ο Γιάννης – μειωμένης όρασης – είναι ο ξεναγός μας. Όταν η πόρτα που θα μας οδηγήσει στο απόλυτο σκοτάδι ανοίγει όλη η παρέα δείχνει λίγο αγχωμένη. Όταν η πόρτα κλείνει ο Γιάννης φροντίζει να διώξει το άγχος και κάθε φόβο με μπόλικο χιούμορ. 

^{Το «Dialogue in the Dark» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία το 1988 κι έκτοτε έχει ταξιδέψει σε πάνω από 30 χώρες και 127 πόλεις σ’ όλον τον κόσμο. Έχουν συμμετάσχει πάνω από 7.000.000 επισκέπτες}

Περιηγούμαστε σε ένα περιβάλλον αστικό – προσομοίωση της Αθήνας. Κάνουμε όλα όσα κάνει ένας άνθρωπος στην καθημερινότητά του. Φυσικά δεν αντιμετωπίζουμε τους πραγματικούς κινδύνους που καλείται να αντιμετωπίσει ένας τυφλός ή κάποιος με μειωμένη όραση στη δική μας πόλη, αλλά μόνο την προσομοίωση τους. Αυτό μας επιτρέπει να μην φοβόμαστε αλλά να κατανοούμε σε βάθος. 

Ο Γιάννης πάντως εξηγεί συνέχεια, περιγράφει εμπειρίες – πάντα με χιούμορ – προσθέτει βιωματικά στοιχεία. Κάποια δύσκολα, κάποια πιο παράδοξα… «Κάποιος βλέπει έναν τυφλό στο φανάρι. Θέλει τόσο πολύ να βοηθήσει που τον γραπώνει από το χέρι και τον περνά απέναντι. Το πρόβλημα είναι πως εκείνος δεν θέλει να περάσει…» μας λέει. Η σωστή προσέγγιση είναι διαφορετική για κάθε άνθρωπο που δεν βλέπει, όπως και με όλους τους ανθρώπους. Η ευγένεια είναι ένας καλός οδηγός. Η αναδημιουργία του αστικού περιβάλλοντος με τρόπο που να μας διευκολύνει όλους είναι ένας ακόμη καλύτερος. 

Πάνω από 20.000 Αθηναίοι επισκέφτηκαν το «Dialogue in the Dark» που βρίσκεται για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο Θέατρο Badminton

Ο Γιάννης μας καθοδηγεί μέσα στο σκοτάδι. Στις στάσεις που κάνουμε μας λέει ιστορίες από τον άγνωστο – για εμάς – κόσμο των τυφλών. Ποιες είναι οι δυσκολίες στους χώρους εργασίας; Πόσο εύκολο είναι για κάποιον χωρίς όραση ή με μειωμένη όραση να βρει δουλειά; Πως άλλαξαν τη ζωή των τυφλών – ειδικά των νεότερων – το διαδίκτυο και οι εφαρμογές; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που έχει γεννηθεί τυφλός και σε κάποιον που έχασε την όρασή του κατά τη διάρκεια της ζωής του; Βλέπουν οι τυφλοί όνειρα; Και τελικά πως «βλέπει» ένας τυφλός;

«Κάποιος που έχει δει στη ζωή του σχηματίζει εικόνες όπως αυτές που βλέπετε λόγω της γνώσης. Όσο πιο πολλά χρόνια περάσουν, ωστόσο, τόσο πιο πολύ θολώνουν οι εικόνες. Οι εκ γενετής τυφλοί σχηματίζουν εικόνες επίσης αλλά με διαφορετικό τρόπο. Για τον προσδιορισμό των πραγμάτων το σημαντικότερο ρόλο παίζει ο όγκος που δίνει το σχήμα. Ναι οι τυφλοί βλέπουν όνειρα. Με διαφορετικό τρόπο αλλά βιώνουν την εμπειρία». 

Στον Γιάννη αρέσει πολύ να ξεναγεί παιδιά. «Κάνουν τις πιο αστείες αλλά και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις» λέει. «Πως πίνετε νερό; Πως κάνετε έρωτα; Είναι πάντα πρόκληση να μπορέσεις να τους απαντήσεις». Στο Dialoge in the Dark μπορούν να συμμετέχουν παιδιά από οκτώ χρονών και πάνω. Η καλύτερα θα έπρεπε να συμμετέχουν. Η συνείδηση που αποκτάται στην παιδική ηλικία είναι ανεκτίμητη. 

Σε προσωπικό επίπεδο εκπλήσσομαι. Ότι φαντάστηκα ότι θα συμβεί πριν η πόρτα κλείσει πίσω μου, πάει περίπατο. Ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο χρήσιμο είναι το λευκό μπαστούνι για έναν τυφλό. Σιγά – σιγά μπορώ με αυτό να καταλαβαίνω τα εμπόδια και να παίρνω τη σωστή κατεύθυνση. Φυσικά δεν τολμώ να σκεφτώ πως θα ήταν να κάνω το ίδιο στους δρόμους της Αθήνας…

Δεύτερη έκπληξη. Ακούω τη φωνή του Γιάννη. Καταλαβαίνω αμέσως και ξεκάθαρα από που έρχεται. Όταν μου ζητάει να πάω κοντά του το κάνω πολύ πιο εύκολα από ότι περίμενα. Ακούω παράλληλα και τους υπόλοιπους επτά του γκρουπ. Τους ακούω πιο καθαρά από ότι την παρέα μου όταν μιλάμε όλοι μαζί. Δεν ξεχωρίζω όμως εύκολα ποια φωνή ανήκει σε ποιον. Όταν μου μιλάει κάποιος ρωτάω το όνομα κι εκείνος το ίδιο. Μόνο ο Γιάννης ξέρει σε πέντε λεπτά ποια φωνή ανήκει σε ποιον.

Καταλαβαίνω τους ήχους, καταλαβαίνω τις μυρωδιές, καταλαβαίνω τα αντικείμενα από το σχήμα. Είναι πιο δύσκολο να καταλάβω τα υλικά. Οι αισθήσεις οξύνονται με έναν τρόπο πρωτόγνωρο για μένα. Ένα άγγιγμα είναι πιο έντονο. Ένα γέλιο είναι πιο δυνατό ή έτσι νομίζω. Δίνω σημασία σε πράγματα που σε καθημερινή βάση αγνοώ. Είναι ο ίδιος κόσμος με άλλα μάτια. 

Όταν η διαδρομή τελειώνει, όταν βγαίνουμε και πάλι στο φως, είμαστε όλοι σοκαρισμένοι με έναν παράξενο τρόπο. Αρνητικά και θετικά. Είμαι απογοητευμένη που όσοι βλέπουμε δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να γνωρίσουμε πραγματικά τον κόσμο των τυφλών. Είμαι θυμωμένη που δεν κάνουμε τίποτα για να βελτιώσουμε την καθημερινότητα όχι μόνο τη δική τους αλλά και τη δική μας. Είμαι όμως ευχαριστημένη που έκανα αυτή την πρωτότυπη βόλτα και σήμερα ξέρω κάτι παραπάνω από αυτό που ήξερα χθες. 

INFO
DIALOGUE IN THE DARK
Θέατρο Badminton/ ειδική εγκατάσταση (Ολυμπιακά Ακίνητα, Γουδή)

Μέρες και ώρες λειτουργίας
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή από 17:00 μέχρι 20:30 (20:30 ξεκινά η τελευταία ξενάγηση)
Σάββατο 15:00 – 20:30 (20:30 ξεκινά η τελευταία ξενάγηση)
Κυριακή 12:00 – 20:30 (20:30 ξεκινά η τελευταία ξενάγηση)
Για σχολεία και πρωινές ώρες

Το Dialogue in the Dark, ξεκίνησε την Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013 (παγκόσμια ημέρα Λευκού Μπαστουνιού) και συνεχίζεται για τρίτη χρόνιά με μεγάλη επιτυχία. Η επίσκεψη στην εγκατάσταση συνιστάται και για παιδιά ηλικίας 8 ετών και άνω.
 
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ
 
Οι επισκέπτες, για αποφυγή οποιασδήποτε ταλαιπωρίας, πρέπει να επικοινωνούν με το ταμείο του θεάτρου, στο 210 8840600, για να κάνουν κράτηση, καθώς σε κάθε ξενάγηση μπαίνουν αυστηρά μέχρι 8 άτομα.
 
Τιμές Εισιτηρίων
Γενική είσοδος: 12€
Μειωμένο εισιτήριο: 10€ (παιδικό/φοιτητικό/ανέργων/ΑΜΕΑ)
Ομαδικά πακέτα 6 έως 8 ατόμων: 55€
Ειδικές τιμές για σχολεία