Την άποψη ότι η επιχειρηματολογία των γερμανικών κυβερνήσεων αναφορικά με τις κατοχικές οφειλές προς την Ελλάδα είναι κατά κάποιον τρόπο ανέντιμη, διατυπώνει η αυστριακή εφημερίδα Der Standard, στη χριστουγεννιάτικη έκδοση της. Σε εκτενές άρθο με τον τίτλο, «Η οργή της Αθήνας για το αναγκαστικό δάνειο με τα δεκαπέντε μηδενικά», η εφημερίδα αναλύει το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο αλλά και τις ελληνικές αξιώσεις για τις πολεμικές αποζημιώσεις των θυμάτων της επί 3,5 χρόνια γερμανοναζιστικής κατοχής.

«Οι Γερμανοί στρατιώτες ήταν στην Ελλάδα από τον Απρίλιο του 1941 έως το Σεπτέμβριο του 1944 και πίσω τους δεν άφησαν τίποτε άλλο παρά καμένη γη και την μνήμη σε πείνα, σαδιστικές σφαγές και εκτοπίσεις. Ακόμη και η προγιαγιά του σημερινού πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα, αυτοκτόνησε την ημέρα κατά την οποία εισέβαλε στην Αθήνα η Βέρμαχτ», σημειώνεται στο δημοσίευμα.

Με αφορμή την επικείμενη κατάθεση της σχετικής εμπιστευτικής έκθεσης, από την ειδική ομάδα εργασίας για τις γερμανικές κατοχικές οφειλές προς την Ελλάδα στον υπουργό Οικονομικών, η αυστριακή εφημερίδα φιλοξενεί συνέντευξη του επικεφαλής της ομάδας εργασίας, Παναγιώτη Καρακούση, ο οποίος μαζί με την ομάδα εργασίας επί δύο χρόνια ερεύνησαν και υπολόγισαν τί οφείλει η Γερμανία στους Ελληνες μέχρι σήμερα. Ο ίδιος εξηγεί ότι πρόκειται για ομάδα τεχνοκρατών που  έχει παραμερίσει την οργή της και προσπάθησε να υπολογίσει τα πάντα αντικειμενικά, χωρίς οι έρευνες της ομάδας να έχουν κανένα πολιτικό στόχο και να σχετίζονται με τη δανειακή βοήθεια προς την Ελλάδα.

Όπως δηλώνει στην Der Standard, ο κ. Καρακούσης αισθάνεται θλίψη βλέποντας, όπως λέει, μερικούς στη Γερμανία και αλλού να αμφισβητούν το προφανές, δηλαδή τις ζημίες που υπέστη η Ελλάδα, καθώς αρκεί και μόνον να αναλογιστεί κανείς ότι η Ελλάδα είχε τις μεγαλύτερες απώλειες, με το 19 ο/ο του πληθυσμού της εκείνη την εποχή, δηλαδή 1,4 εκατομμύρια Ελληνες, να έχουν πεθάνει ή τραυματιστεί.

Στο δημοσίευμα σημειώνεται ότι το ποσό των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ που φέρεται να αναφέρθηκε σε ενημέρωση της ειδικής επιτροπής της Βουλής είναι κατά πολύ μικρότερο από τα 162 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία ζητάει ο Μανώλης Γλέζος «ο λαικός ήρωας που ως νεαρός μαζί με έναν φίλο του το Μάιο του 1941 κατέβασαν από την Ακρόπολη τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό και ο οποίος σήμερα, 92 χρονος, βρίσκεται στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο για το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ».
Η εφημερίδα παρατηρεί ότι τα δέκα δισεκατομμύρια ευρώ είναι το πολλαπλάσιο εκείνου που κατέβαλε το 1960 η Δυτική Γερμανία στους Ελληνες ως «αποζημίωση» για τα θύματα του ναζισμού στα τριάμισι χρόνια κατοχής, όταν η Βέρμαχτ είχε μεταφέρει στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης 70.000 Εβραίους από την Ελλάδα από τους οποίους δεν επέστρεψε σχεδόν κανείς και όταν είχε εκτελέσει 130.000 άμαχους στη χώρα.

«Η επιχειρηματολογία των γερμανικών κυβερνήσεων είναι κατά κάποιον τρόπο ανέντιμη», γράφει η Der Standard επικαλούμενοι μάλιστα Γερμανούς ιστορικούς που έχουν υποστηρίξει το ίδιο, όπως οι Χάγκεν Φλάισερ και Αλμπρεχτ Ριτσλ. Την ανεντιμότητα η εφημερίδα την εντοπίζει στο γεγονός ότι μετά το 1945 η Βόννη «παρηγορούσε» τους Ελληνες πως όταν η Γερμανία θα έχει επανενωθεί θα μπορούσε να λυθεί οριστικά το ζήτημα των αποζημιώσεων. Ωστόσο όταν έγινε πραγματικά η επανένωση ήταν ήδη αργά, καθώς οι Γερμανοί στην «Συνθήκη των δύο συν τέσσερις» του 1990 περιέλαβαν προληπτικές διατάξεις για να αποτρέψουν περαιτέρω αξιώσεις για αποζημιώσεις.
Στη συνέχεια η αυστριακή εφημερίδα αναφέρεται στη συνάντηση του  Γερμανού προέδρου Γιόαχιμ Γκάουκ με τον Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, την περασμένη άνοιξη κατά την οποία όταν ο Έλληνας Πρόεδρος έθεσε το ζήτημα των αποζημιώσεων έλαβε την απάντηση:  «Ξέρετε τι πρέπει να απαντήσω: η νομική οδός για αυτό έχει κλείσει».

Η Der Standard αναφέρει πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει για τους υπαλλήλους στο υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα και για τον Παναγιώτη Καρακούση που για πρώτη φορά συγκέντρωσε τα διασκορπισμένα αρχεία και ο οποίος στο σημειωματάριο του σημειώνει έναν δεκαπενταψήφιο αριθμό, δηλαδή 1,5 τρισεκατομμύρια δραχμές που αφαιρέθηκαν και είναι καταγεγραμμένα στην Τράπεζα της Ελλάδας, ως καταναγκαστικό δάνειο, το οποίο απέσπασαν το Μάρτιο του 1942 από τους Ελληνες, το γερμανικό Ράιχ και η Ιταλία.

Σημειώνει επιπλέον πως η ομάδα εργασίας στους υπολογισμούς της δεν συμπεριέλαβε καν τα δισεκατομμύρια δραχμών που ήταν τα μηνιαία έξοδα των κατοχικών δυνάμεων, ενώ, όπως παρατηρεί ο Παναγιώτης Καρακούσης, το δάνειο παραμένει ανοικτό και υπάρχουν οι υπογραφές των κατακτητών που μάλιστα λίγο πριν από το τέλος του Πολέμου είχαν πληρώσει δύο δόσεις του, κάτι που αποδεικνύει πως επρόκειτο για ένα δάνειο.