«Φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού» υποστήριξε σε ομιλία του σε ημερίδα του ΣΕΒ, ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι η άνοδος δεν είναι νομοτελειακή και «μια μικρή οικονομία, όπως η δική μας, μπορεί κάλλιστα να παραμείνει καθηλωμένη στον πάτο για χρόνια».

Ads

 
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ άφησε αιχμές για την κυβερνητική διαχείριση της κρίσης και τόνισε ότι «η χώρα δεν θα βγει από την κρίση αν δεν αλλάξει το μοντέλο ανάπτυξης που την έφερε εδώ και υπογράμμισε ότι ένα τέτοιο μοντέλο απαιτεί βαθιές αλλαγές στη νοοτροπία, τις συμπεριφορές και τις αξίες.
 
«Το σημερινό περιβάλλον δεν βοηθά; Η επώδυνη δημοσιονομική προσαρμογή δεν έθιξε ακόμα εμφανώς τις δομές και παθογένειες του ναυαγισμένου κράτους. Η συνταγή του Μνημονίου δεν βγάζει πλέον πουθενά. Έχει καταλήξει να μειώνει συνεχώς το εισόδημα και να αυξάνει συνεχώς τους φόρους. Το διακύβευμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης μόνο κατ’ επίφαση έχει τεθεί στο τραπέζι του δημόσιου διαλόγου. Το τραπεζικό σύστημα, ο βασικός αιμοδότης της οικονομίας, τσακίστηκε στις συμπληγάδες του δημόσιου χρέους και βρίσκεται ακόμα σε διαδικασία επίπονης αναδιάρθρωσης. Η συνεισφορά του στη ριζική ανασυγκρότηση της οικονομίας μόνο οριακή μπορεί να είναι στο άμεσο μέλλον» υποστήριξε ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος.
 
Πρόσθεσε πως «οι στρατιές των ανέργων» δεν μας δίνουν την πολυτέλεια να περιμένουμε. «Δεν μας το επιτρέπει η ανήκεστος βλάβη που έχει προκληθεί στον παραγωγικό μας ιστό».
 
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ τόνισε ότι πρέπει να σταματήσουν: «Η μεταφορά πόρων από την ιδιωτική οικονομία στη δημόσια και χρεών από τη δημόσια στην ιδιωτική. Η αποπληρωμή των χρεών του δημοσίου με την ταυτόχρονη δημιουργία νέων. Η φορολογία στην παραγωγή και στο κεφάλαιο αντί στο εισόδημα και στα κέρδη. Η διατήρηση ενός πολύπλοκου, διαρκώς μεταβαλλόμενου και μη ανταγωνιστικού σε σύγκριση με την Ευρώπη, φορολογικού συστήματος. Η εφαρμογή πολιτικών που αποθαρρύνουν την αποταμίευση και στηρίζουν το μοντέλο ανάπτυξης που μας έφερε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας».
 
Κατέληξε λέγοντας ότι «για να αντιμετωπιστεί μακρόπνοα το τεράστιο έλλειμμα χρηματοδότησης της οικονομίας, προέχει να βγει η χώρα πειστικά και οριστικά από τα δημοσιονομικά ελλείμματα, να εξαλείψει τις αμφιβολίες για το μέλλον της και να αποκτήσει μια μόνιμη αναπτυξιακή δυναμική. Μόνο τότε θα επανέλθει ισότιμα στον στίβο των χρηματαγορών και της διεθνούς οικονομίας. Μόνο τότε θα μπορέσει να δώσει απτή ελπίδα στους ανέργους και στη δοκιμαζόμενη κοινωνία».