«Για πραγματική βιομηχανία χορήγησης ασυλίας για μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς» μιλά η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου, αναφορικά με διάταξη του πολυνομοσχεδίου που ορίζει ότι τα ποινικά αδικήματα της δωροδοκίας και της δωροληψίας υπαλλήλου μετατρέπονται από κακουργήματα σε πλημμελήματα εφόσον δεν «αντίκεινται στα καθήκοντα του υπαλλήλου». Η διάταξη καθ’ ότι ευμενέστερη θα ισχύσει αναδρομικά «ανοίγοντας την πόρτα της παραγραφής» για υποθέσεις όπως η Siemens και τα εξοπλιστικά προγράμματα.

«Επιχειρείται μια ευθεία, ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη και στις εκκρεμείς υποθέσεις» τονίζει μεταξύ άλλων η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μιλώντας στο tvxs.gr αναφέρεται και στη διαδικασία ψήφισης του πολυνομοσχεδίου σημειώνοντας ότι οι βουλευτές καλούνται να λειτουργήσουν σε ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα. Αφήνει πάντως αιχμές σημειώνοντας ότι κάποιοι έχουν προσχωρήσει στο «μοντέλο Χρυσοχοΐδη» και υπερψηφίζουν αδιάβαστοι, πράξη που «συνιστά προδοσία της λαϊκής εντολής». Της Αγγελικής Δημοπούλου 

Μιλάτε για διατάξεις στο νέο πολυνομοσχέδιο που οδηγούν σε παραγραφή σωρείας ποινικών υποθέσεων διαφθοράς. Με ποιον τρόπο δρομολογείται κάτι τέτοιο και σε τι είδους υποθέσεις αναφέρεστε;
 
Πρόκειται για μια πραγματική βιομηχανία αμνηστίας, ασυλίας και ατιμωρησίας για υποθέσεις μεγάλης κλίμακας διαφθοράς και διαπλοκής. Μιλάμε για τα ποινικά αδικήματα της δωροδοκίας και της δωροληψίας υπαλλήλου. Αυτά τα αδικήματα ενώ μέχρι σήμερα τιμωρούνταν ως κακουργήματα όταν υπήρχε περιουσιακή ζημία άνω των 120.000 ευρώ – και ανεξαρτήτως του αν επρόκειτο για πράξη σιωπής που αντίκειται ή ανάγεται στα καθήκοντα του υπαλλήλου – τώρα πια γίνονται πλημμελήματα. Πλημμελήματα ανεξαρτήτως του ποσού αν δεν αποδειχτεί ότι η πράξη για την οποία δόθηκε το «δώρο», το παράνομο όφελος, η μίζα δηλαδή, αντίκειται στα καθήκοντα του υπαλλήλου.
 
Τι σημαίνει «δεν αντίκειται στα καθήκοντα του υπαλλήλου»;
 
Σημαίνει ότι για μείζονες υποθέσεις κυρίως γι’ αυτές που έχουν να κάνουν με την υπογραφή αμαρτωλών συμβάσεων για τις οποίες δόθηκαν μίζες αλλά και για πάρα πολλές άλλες υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον και των οικονομικών εισαγγελέων, των εισαγγελέων διαφθοράς και των ποινικών δικαστηρίων της χώρας – και για τις οποίες έχουν υπάρξει καταδίκες σε βαθμό κακουργήματος – ανοίγει τώρα πια η πόρτα της παραγραφής. Η πόρτα αυτή ανοίγει διά της πλημμεληματοποίησης. Διότι θα έχει παρέλθει ο προβλεπόμενος χρόνος παραγραφής για πλημμελήματα. Θα αποτελούν πλέον υποθέσεις για τις οποίες έχει εξαντληθεί όχι μόνο η πενταετία αλλά και η οκταετία που προβλέπεται για την ποινική δίωξη και τελεσιδικία σε σχέση με την ολοκλήρωση της διεκδίκησης της ποινικής αξίωσης της πολιτείας. Πράγμα που τελικά σημαίνει ότι με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά θα ανταμειφθούν και οι μιζαδόροι και οι διαφθορείς. Αλλά όχι μόνο αυτό. Περνά και το μήνυμα στους νέους μιζαδόρους και στους επίδοξους διαφθορείς ότι τώρα πια δεν κινδυνεύουν με στέρηση της προσωπικής τους ελευθερίας εάν μπορέσουν να στοιχειοθετήσουν ότι η πράξη για την οποία συναλλάσσονται εκνόμως και παρανόμως δεν αντίκειται στα καθήκοντα τους αλλά ανάγεται στην διακριτική ευχέρεια του υπαλλήλου.
 
Τι θα «ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του υπαλλήλου»; Να καταλάβει ή όχι μια «αμαρτωλή σύμβαση»;
 
Να επιλέξει αυτόν ή τον άλλο αντισυμβαλλόμενο. Να επιλέξει αυτή την εταιρεία ή την άλλη.
 
Μιλάμε μόνο για υπαλλήλους ή μπορεί να αφορά ακόμη και υπουργούς;
 
Για τους υπουργούς υπάρχει ειδική πρόβλεψη στο νομοσχέδιο που περιέχει πιο αυστηρές διατάξεις. Ωστόσο, από το γεγονός ότι παράλληλα υπάρχει αυτή η ευμενέστερη πρόβλεψη είναι πολύ δυνατό να θεμελιωθούν επιχειρήματα και για υπουργούς σε σχέση με παρελθούσες πράξεις.

Πρόκειται τελικά για κάτι που θα ισχύσει αναδρομικά; Δηλαδή μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς θα μετατραπούν σε πλημμελήματα κι άρα επειδή το πλημμέλημα παραγράφεται σε προγενέστερο χρόνο από το κακούργημα, θα παραγραφούν;
 
Ακριβώς. Και θα ισχύσει αναδρομικά. Διότι είναι ευμενέστερη ποινική διάταξη από τις προηγούμενες. Κι αυτό αποτελεί βασική αρχή του ποινικού δικαίου: όταν υπάρχει ευμενέστερος νόμος πάντα επωφελείται εκείνος τον οποίο αφορά. Και το σκανδαλώδες είναι ότι αυτές οι διατάξεις διαφημίστηκαν από το υπ. Δικαιοσύνης ως διατάξεις σκλήρυνσης της νομοθεσίας κατά της διαφθοράς. Στην πραγματικότητα κάτω από αυτό το περιτύλιγμα υποκρύπτονται αυτές οι πολύ επικίνδυνες προβλέψεις με τις οποίες θα ωφεληθούν και επίορκοι και υπόλογοι για μείζονα οικονομικά εγκλήματα αλλά και οι γνωστοί – άγνωστοι αλλά τελικά πολύ γνωστοί διαφθορείς, επιχειρηματίες και λοιποί.
 
Μέσα στις υποθέσεις αυτές μπορεί να είναι η Siemens και τα εξοπλιστικά προγράμματα;
 
Βεβαίως. Είναι σαφές ότι οι διατάξεις αφορούν σε κάθε υπόθεση που έχει να κάνει με συναλλαγή – με δωροδοκία υπαλλήλου και δωροληψία εκ μέρους υπαλλήλου – σε κάθε υπόθεση για την οποία υπήρξε μίζα. Στο βαθμό που υπάρχει καταγραφή μιζών και για την υπόθεση Siemens και για τις υποθέσεις των εξοπλιστικών είναι έντονα προδιαγραφόμενη η πορεία προς την παραγραφή.
 
Έχουμε αποποινικοποίηση της μίζας;
 
Είναι επιβράβευση της μίζας και ενθάρρυνση της μίζας. Όχι απλά αποποινικοποίηση της μίζας. Διότι η φιλοσοφία του ποινικού δικαίου πάνω απ’ όλα είναι φιλοσοφία της πρόληψης αλλά και φιλοσοφία του παραδείγματος. Όταν δεν συγκροτείται ως αντιπαράδειγμα που επισύρει μείζονα ποινική απαξία ο υπάλληλος που συναλλάσσεται και η συναλλαγή καθαυτή, τότε ευθέως περνάει το μήνυμα ότι είναι αποδεκτή από την κυβέρνηση αυτή η εντελώς επίμεμπτη και άκρως επιζήμια για το δημόσιο συμφέρον συμπεριφορά υπαλλήλων και δωροδοκούντων επιχειρηματιών και λοιπών διαφθορέων.
 
Εκτός από το πολύ σοβαρό ζήτημα των ευθυνών θα χαθεί και χρήμα;
 
Οι αστικές αξιώσεις σε πολύ μεγάλο βαθμό εξαρτώνται και από την πορεία των ποινικών υποθέσεων.  Όχι επειδή είναι αλληλένδετες αλλά γιατί οπωσδήποτε επηρεάζει η έκβασή τους και την διεκδίκηση των αστικών αξιώσεων. Ακόμη χειρότερα όμως – κι αυτό πρέπει να το πούμε – επιχειρείται μια ευθεία, ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη και στις εκκρεμείς υποθέσεις. Αυτή η διάταξη δε, έρχεται ως επιστέγασμα μιας σειράς τροπολογιών – ντροπολογιών που κυβέρνηση έχει φέρει νύχτα, έχει φέρει με «αεροπλανικό» τρόπο, έχει φέρει παραβιάζοντας – πολλές φορές – τις πιο θεμελιώδεις αρχές της νομοθεσίας.
 
Μιλώ για τις τροπολογίες – ντροπολογίες με τις οποίες δόθηκε αμνηστία σε τραπεζίτες για την χορήγηση δανείων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στα κόμματα. Χορηγήθηκε αναστολή ποινικών διώξεων και εκκρεμών δικών για τις διοικήσεις των δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων. Θεμελιώθηκε το ακαταδίωκτο των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για γνώμες που δίνουν κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους – και βέβαια δεν μιλάμε εδώ για αμιγώς νομικές γνωμοδοτήσεις αλλά και για γνωμοδοτήσεις που μπορεί να περιέχουν στην ουσία παραβίαση των καθηκόντων τους. Για τον υπόδικο σε βαθμό κακουργήματος πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, κ. Γεωργίου, που ελέγχεται από τη δικαιοσύνη υπήρξε χορήγηση προνομίου ώστε να μπορεί να επικαλείται απόρρητο και να μην γνωστοποιεί έγγραφα. Πάλι με τροπολογία. Υπήρξε ασυλία του ειδικού διαχειριστή της ΕΡΤ, Γκίκα Μάναλη. Επίσης ασυλία διοικήσεων αγροτικών συνεταιρισμών σε όλη την επικράτεια, ασυλία για τη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ, ασυλία για τα μέλη του ΤΑΙΠΕΔ όταν γνωστοποιούν εμπορικά μυστικά των υπό αποκρατικοποίηση επιχειρήσεων. Μιλάμε για μια βιομηχανία αμνήστευσης και χορήγησης ασυλίας σε εκείνους που κατ’ εξοχήν φωτογραφίζονται ως επίορκοι κι εν πάση περιπτώσει ως  υπόλογοι και ελεγκτέοι. Κι αυτό είναι και η πραγματική υπογραφή, το πραγματικό στίγμα της κυβέρνησης Σαμαρά. Πρόκειται για μια κυβέρνηση που ξεπλένει ανερυθρίαστα σοβαρότατες ευθύνες όχι μόνο επίορκων υπαλλήλων αλλά των εκλεκτών της και εκείνων με τους οποίους συναλλάσσεται και διαπλέκεται.
 
Ένα ζήτημα είναι το κατά πόσον οι βουλευτές είναι σε θέση να γνωρίζουν το περιεχόμενο του πολυνομοσχεδίου που καλούνται να ψηφίσουν στη Βουλή…
 
Είμαι σαφής και ξεκάθαρη. Είναι αδύνατον ένας βουλευτής στο στενότατο χρονικό περιθώριο που δίνεται μέσα από αυτή την εκβιαστική διαδικασία του κατεπείγοντος να διαβάσει, να μελετήσει, να σκεφτεί και να συγκροτήσει πλήρη γνώμη και άποψη για το σύνολο αυτού του εκτρώματος. Το δυστύχημα όμως είναι ότι αυτοί οι οποίοι δεν διαβάζουν και συμβιβάζονται με το γεγονός ότι δεν διαβάζουν επιβάλλουν και στους υπολοίπους μια διαδικασία η οποία υποχρεώνει τελικά τους βουλευτές να ψηφίζουν με εντελώς ασφυκτικό χρόνο προετοιμασίας. Εκείνοι όμως που δεν γνωρίζουν έχουν ευθύνη για το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν. Έχουν αποδεχτεί δυστυχώς ότι μπορούν να δεσμεύουν μία χώρα και να καταδικάζουν μια κοινωνία ενώ είναι αδιάβαστοι. Έχουν προσχωρήσει στο «μοντέλο Χρυσοχοΐδη» ο οποίος και ψήφισε αδιάβαστος το Μνημόνιο και στη συνέχεια διεκδικούσε δάφνες γι’ αυτή του την ακραία πράξη ανευθυνότητας αλλά και τις επιζήμιας συμπεριφοράς του για το λαό. Πρόκειται για μια πράξη που συνιστά στην πραγματικότητα προδοσία της λαϊκής εντολής.
 
Τελικά το πολυνομοσχέδιο είναι νέο Μνημόνιο όπως έχουν υποστηρίξει και κάποιοι συνάδελφοί σας στη Βουλή;
 
Εδώ θα πρέπει να είμαστε παρά πολύ αυστηροί. Όλη αυτή η διαδικασία, κάτω από το τραπέζι, πίσω από τις κλειστές πόρτες, που καταλήγει σε συμφωνίες οι οποίες διοχετεύονται – κατ’ επιλογήν πολλές φορές – με παραπλανητικό και αποπροσανατολιστικό τρόπο, είναι παραβίαση των πιο θεμελιωδών λειτουργιών της δημοκρατίας. Είτε υπάρχει υπογεγραμμένη συμφωνία, είτε υπάρχει άγραφη και προφορική συμφωνία εκείνο που σήμερα καταγράφεται είναι η συμφωνία συνέχισης επί τα χείρω της μνημονιακής πολιτικής σε βάρος του ελληνικού λαού και μια επίμονη πραγματικά προσκόλληση στη λογική της λογιστικοποίησης της δυστυχίας, της λογιστικοποίησης των προβλημάτων, της παραγνώρισης της ανάγκης πια αυτή η κοινωνία να αναπνεύσει και της αμετανόητης επιβολής μέτρων με την επίκληση της υποτιθέμενης αναγκαιότητας. Μια κυβέρνηση ανεξάρτητης χώρας, αυτεξούσιου κράτους που ισότιμα συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να δρα με διαφάνεια. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν δρα με διαφάνεια. Δεν επιτρέπεται η ερώτηση και μόνο που διατυπώσατε να πλανάται με αυτό τον τρόπο επειδή έχουμε μια κυβέρνηση που ενεργεί δυστυχώς στη σκιά, ενεργεί στο παρασκήνιο και σε βάρος της δημοκρατίας.