Η δολοφονία του 34χρονου αντιφασίστα από τον 45χρονο Χρυσαυγίτη έχει συνταράξει τη γερμανική κοινή γνώμη, μέσα από μια σειρά αναφορών και αναλύσεων τις οποίες δημοσιεύει ο Τύπος, με κύριο χαρακτηριστικό την ανησυχία για έναν φαύλο κύκλο ανεξέλεγκτης βίας στην Ελλάδα. Σε πολιτικό επίπεδο, τηρούνται χαμηλοί τόνοι για ένα ζήτημα το οποίο είναι ούτως ή άλλως λεπτό για τους Γερμανούς. Στ.Ασημένιος από τη Deutsche Welle στο tvxs.gr: Στο Βερολίνο μιλούν για αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης

Ads

 
Ο Τύπος
 
Ένα μέρος των γερμανικών ΜΜΕ προσεγγίζει τις εξελίξεις στην Αθήνα μέσα από τα συμφραζόμενα της πρώτης πολιτικής δολοφονίας κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης και της ενδυνάμωσης των νεοναζί ακριβώς εξαιτίας αυτής της κρίσης.
 
Μία άλλη μερίδα του Τύπου στέκεται στο γεγονός της δολοφονίας ως μιας χαρακτηριστικής συνέπειας της ριζοσπαστικοποίησης, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, της ελληνικής κοινωνίας.
 
«Σε γενικές γραμμές οι αναλύσεις είναι ψύχραιμες. Κυρίως, μιλούν για ανοχή της ελληνικής κυβέρνησης μπροστά στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, υπό την επισήμανση ότι η συγκεκριμένη οργάνωση δεν είναι ένα απλό ακροδεξιό λαϊκιστικό κόμμα, όπως άλλα ευρωπαϊκά. Σε αυτό το πλαίσιο, εκφράζεται η άποψη ότι θα πρέπει να συζητηθεί σοβαρά το ενδεχόμενο απαγόρευσης της Χρυσής Αυγής», μεταφέρει στο tvxs.gr ο Σταμάτης Ασημένιος, δημοσιογράφος στην ελληνική υπηρεσία της Deutsche Welle.
 
Η πολιτική σκηνή
 
Οι Γερμανοί πολιτικοί δεν έχουν εκφραστεί ιδιαίτερα. Άλλωστε, πλανάται και στη χώρα τους η ύπαρξη του απαγορευμένου νεοναζιστικού κόμματος, ως εν δυνάμει αποσταθεροποιητικού παράγοντα, παρά το γεγονός ότι η απήχησή του δεν συγκρίνεται με την αντίστοιχη της Χρυσής Αυγής.
 
Σε αντίθεση με μια μερίδα του αριστερού χώρου, η οποία εξετάζει τις τελευταίες εξελίξεις στην Αθήνα με αφετηρία την άποψη ότι η ασκούμενη οικονομική πολιτική στην Ελλάδα ευθύνεται για την άνοδο του νεοναζισμού, η κυρίαρχη προσέγγιση στο γερμανικό πολιτικό σύστημα έχει ως εξής:
 
Η Γερμανία χρηματοδοτεί την Ελλάδα. Επειδή όμως δεν μπορεί να βάζει χρήματα σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο, πιέζει τουλάχιστον για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Το Βερολίνο δεν επιβάλλει τον τρόπο με τον οποίο αυτό θα επιτευχθεί. Για παράδειγμα, δεν επιβάλλει την περικοπή των μισθών. Ας κυνηγήσουν επιτέλους οι Έλληνες πολιτικοί τη φοροδιαφυγή. Ας συλλάβουν εκείνους που έκλεβαν επί τόσα χρόνια. Όσο δεν γίνονται αυτά, αναγκαστικά θα επιβάλλονται μέτρα, όπως ο περιορισμός του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων.
 
«Ουσιαστικά, οι Γερμανοί διαμηνύουν: ‘Κάντε κάτι ώστε η ελληνική κοινωνία να μην ασφυκτιά κάτω από αυτούς τους όρους και έτσι να μην δημιουργούνται αυτά τα φαινόμενα τα οποία εκμεταλλεύονται οι φασίστες για να κάνουν τη δική τους δουλειά’», εξηγεί ο Στ.Ασημένιος.
 
Η θεωρία των δύο άκρων
 
Όσον αφορά στη ρητορική του Αντώνη Σαμαρά και στενών συνεργατών του περί των δύο άκρων, ο δημοσιογράφος της Deutsche Welle εξηγεί ότι αυτή είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στη Γερμανία, όπου το 1956 απαγορεύτηκαν σχεδόν ταυτόχρονα τόσο το ναζιστικό όσο και το κομμουνιστικό κόμμα.
 
Ωστόσο, Γερμανοί αναλυτές εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για την αναγωγή της συγκεκριμένης θεωρίας στην ελληνική περίπτωση, γι’ αυτό και τη χαρακτηρίζουν κατασκεύασμα χωρίς αντίκρισμα στην ελληνική κοινωνία.