Τα πολιτικά δικαστήρια, όπως είναι ο Άρειος Πάγος, δεν είναι σε θέση να κρίνουν την οικονομική πολιτική του κράτους, η οποία επέβαλε το καθεστώς της διαθεσιμότητας στις καθαρίστριες, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης του ΑΠ για την αποδοχή της αίτησης του Υπουργείου Οικονομικών περί αναστολής της απόφασης του Πρωτοδικείου που δικαίωνε τις απολυμένες. 

Στην αρεοπαγιτική απόφαση αναφέρεται ότι «κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητας, οι καθαρίστριες αν και μη εργαζόμενες λαμβάνουν τα 3/4 των τακτικών αποδοχών τους».

Ακόμη, αναφέρεται ότι «η διασφάλιση της συνέχειας της οικονομικής πολιτικής του κράτους κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου με έκτακτες δημοσιονομικές δυσχέρειες εθνικού επιπέδου, αποτελεί μείζον αγαθό, συνδεόμενο με το γενικό συμφέρον, σε σχέση με το ατομικό συμφέρον κάθε μιας καθαρίστριας, να διαταραχθεί η οργανική της θέση και να εξακολουθήσουν να απασχολούνται σε αυτή αμειβόμενη όπως και πριν».

Επιπλέον: «Γιατί το ατομικό συμφέρον δεν μπορεί να νοείται και να λειτουργεί ανεξάρτητα προς τις εκ της εξυπηρετήσεως αυτού συνέπειες ως προς την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής του κράτους την οποία σε κάθε περίπτωση δεν έχουν την δυνατότητα να κρίνουν τα πολιτικά δικαστήρια από άποψη σκοπιμότητας, ει μη μόνο το εκλογικό σώμα».

Τέλος, ο Άρειος Πάγος αναφέρει ότι στο πλαίσιο της παρούσας «στενής» διαδικασίας δεν πιθανολογείται ότι υπάρχει πρόβλημα με την κατάργηση των οργανικών θέσεων των καθαριστριών, η οποία «θα επέβαλε την ματαίωση της πολιτικής» της κυβέρνησης.