Χωρίς – εμφανείς τουλάχιστον – προθέσεις υπαναχώρησης, με σκληρή ατζέντα και με τον πήχη των απαιτήσεων σταθερά στα 3,6 δις (μέτρα 1,8+1.8 δις μετά το 2018) προσήλθε το ΔΝΤ στην «πρεμιέρα» των διαπραγματεύσεων για την αξιολόγηση.

Ads

Είναι μια στάση που προεξοφλούσαν οι Βρυξέλλες και την ανέμεναν οι πλέον ρεαλιστές του κυβερνητικού στρατοπέδου εν είδει τουλάχιστον «διαπραγματευτικής τακτικής», ταυτόχρονα όμως είναι και μια στάση που δείχνει ότι ο στόχος για κλείσιμο-εξπρές της αξιολόγησης είναι αρκούντως φιλόδοξος.

Η σημαντική απόσταση ανάμεσα στις δύο πλευρές καταγράφηκε εξ αρχής στη χθεσινοβραδυνή, πρώτη διευρυμένη συνάντηση του κυβερνητικού επιτελείου με τους δανειστές στο Hilton – μια συνάντηση στην οποία από ελληνικής πλευράς μετείχαν ο υπουργός  Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, ο υπουργός Οικονομίας Δημήτρης Παπαδημητρίου, η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου και ο υπουργός Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης.

Συμφώνησαν ότι… διαφωνούν

Εν ολίγοις, κυβέρνηση και κουαρτέτο συμφώνησαν ότι… διαφωνούν κυρίως λόγω των απαιτήσεων του ΔΝΤ, χρειάστηκαν περίπου δυόμισι ώρες για να καθοριστεί η ατζέντα όλου του κύκλου της διαπραγμάτευσης και η προγραμματισμένη συζήτηση για το θερμό κεφάλαιο των δημοσιονομικών – ήτοι για τα μέτρα και τα αντίμετρα μετά το 2018 – δεν ξεκίνησε ποτέ και μετατέθηκε για σήμερα καθώς δεν διαφαινόταν προοπτική άμεσης σύγκλισης.

Ads

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση του ραντεβού στο Hilton, δε, κυβερνητική πηγή επιβεβαίωσε ότι το σημείο εκκίνησης που έθεσαν οι δανειστές είναι η λήψη μέτρων 2% του ΑΕΠ, προσθέτοντας πάντως ότι στην πορεία της διαπραγμάτευσης η απαίτηση αυτή μπορεί να κατέβει. Κατά την ίδια πηγή, ο πήχης του 2% ισχύει και για τα «αρνητικά» και για τα «θετικά» μέτρα.

Οι δύο στόχοι της κυβέρνησης

Σ’ αυτό το πλαίσιο, οι πληροφορίες φέρουν το κυβερνητικό επιτελείο να σχεδιάζει την διαπραγματευτική του τακτική με δύο βασικές επιδιώξεις: Πρώτον, να κατέβει ο συνολικό ύψος των «μεταμνημονιακών» μέτρων από το 2% του ΑΕΠ κοντά στο 1,5%, με πηγές κοντά στη διαπραγμάτευση να θεωρούν ως ρεαλιστικό στόχο μια συμφωνία κοντά στα 2,6 με 2,7 δις».
Και, δεύτερον, να μετατοπιστεί το κύριο – εάν όχι το πλήρες – βάρος των μέτρων στον άξονα της μείωσης του αφορολόγητου και της δομικής αλλαγής του φορολογικού χάρτη (συντελεστές, απαλλαγές κ.λ.π.) αφήνοντας κατά το δυνατόν αλώβητες τις συντάξεις.

Το εγχείρημα βεβαίως είναι εξαιρετικά δύσκολο και το πιθανότερο σενάριο είναι να μπει τελικά στο τραπέζι μια φόρμουλα που θα εστιάζει τις παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σε περικοπές των υψηλότερων συντάξεων – κυρίως άνω των 1.000 ευρώ – με κλιμακωτές και μικρές περικοπές για τα χαμηλότερα εισοδήματα.

Οι (διακριτικές) αποστάσεις Τσακαλώτου

Δύσκολο όμως – με βάση τουλάχιστον εκτιμήσεις από ευρωπαϊκές πηγές – θεωρείται και το χρονοδιάγραμμα που θέλει το staff level agreement να κλείνει μέσα σε μία εβδομάδα, ενώ σε πολιτικό επίπεδο τον πήχη των προσδοκιών ως προς το συνολικό πακέτο της συμφωνίας χαμήλωσε διακριτικά μεν, εμφανώς δε χθες και ο ίδιος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

«Εγώ ξέρετε δεν θριαμβολογώ. Λέω τα θετικά και τα αρνητικά», είπε χθες το απόγευμα ενδιαμέσως των αλλεπάλληλων ραντεβού στο Hilton, προσθέτοντας: «Προφανώς εγώ θα θεωρούσα ότι δεν χρειάζεται καν να μπούμε στη συζήτηση για περικοπή συντάξεων. Δεν είπα ότι δεν υπάρχει λιτότητα. Είπα ότι δεν θα έχουμε επιπλέον λιτότητα. Τελειώνει η συζήτηση για περισσότερη λιτότητα στην Ελλάδα».

Η θέση αυτή του Ευκλείδη Τσακαλώτου αποτυπώνει και το πραγματικό εύρος των προβληματισμών που έχει εκφράσει ο υπουργός Οικονομικών – και για τους οποίος έχει υπάρξει εκτεταμένος πολιτικός θόρυβος – μετά το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου.

Στην πραγματικότητα, δεν υπήρξε ποτέ πολιτική διαφωνία επί της ουσίας της διαπραγμάτευσης ανάμεσα στον υπουργό Οικονομικών και το Μαξίμου ή άλλα στελέχη του κυβερνητικού επιτελείου. Η απόσταση, όπως αποτυπώθηκε και με τις χθεσινές του δηλώσεις, καταγράφεται κατά βάση στην επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης. Και συνοψίζεται στο ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είχε εξ αρχής συστήσει πιο συγκρατημένους τόνους ως προς το «θετικό αποτύπωμα» της υπό διαπραγμάτευση συμφωνίας – κυρίως, δε, σε ό,τι αφορά της διακήρυξη του «τέλους της λιτότητας»…