«Θέλω τον Μεϊμαράκη υποψήφιο». Με αυτή τη φράση ο πρώην υπουργός της Νέας Δημοκρατίας επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, Ευάγγελος Αντώναρος, εξέφρασε σήμερα Δευτέρα τη στήριξή του προς την υποψηφιότητα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη για την προεδρία της «γαλάζιας» παράταξης.

Ads

«Ο Μεϊμαράκης κατάφερε μέσα σε λίγες μέρες και σε δύσκολη στιγμή για την παράταξη να ξαναφέρει την παράταξη στον ίσιο δρόμο, στο δρόμο της κεντροδεξιάς και όχι μιας περίεργης δεξιάς όπου κάποιες φωνές προσπαθούν να γίνουν κρατούσες χωρίς να έχουν αυτό το δικαίωμα», δήλωσε με νόημα ο κ. Αντώναρος, μιλώντας στην ΕΡΤ1.

Παράλληλα άφησε έμμεση αιχμή κατά του Απόστολου Τζιτζικώστα αναφορικά με την υποψηφιότητά του σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «στόχος του αξιώματος της αρχηγίας είναι σε μια εκλογική μάχη η πρωθυπουργία. Και αυτό είναι ένα αξίωμα δεσμευτικό».

Ερωτηθείς, εάν ο Κ. Καραμανλής είχε μιλήσει με τον νυν Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, σε μια προσπάθεια να τον αποτρέψει για την απόφασή του να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της ΝΔ, ο Ευ. Αντώναρος απάντησε: «Δεν συζητάω με τον κ. Καραμανλή το περιεχόμενο των συναντήσεών του».

Σχολιάζοντας, εξάλλου, την ένταση που προκλήθηκε ανάμεσα στον ίδιο και τον Άδωνι Γεωργιάδη, αναφορικά με την ενδεχόμενη υποψηφιότητα του τελευταίου, ο πρώην υπουργός είπε: «Δεν έχω ένταση με κανέναν. Πιστεύω ότι καθένας ο οποίος συγκεντρώνει τις 50 υπογραφές που προβλέπει το καταστατικό του κόμματος έχει το δικαίωμα, εάν κρίνει ότι έχει τις δυνάμεις, να κατέβει και να διεκδικήσει τις ψήφους του κόσμου. Μερικοί προσπάθησαν να ξεστρατίσουν τη ΝΔ από το πλαίσιο της κεντροδεξιάς, όπως το είχε χαράξει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Και πολύ φοβάμαι ότι ορισμένες υποψηφιότητες, εάν επικρατήσουν, το οποίο απεύχομαι, θα την ξεστρατίσουν ακόμη περισσότερο».

Ads

Και σημείωσε: «Οι υποψήφιοι θα πρέπει να μας πείσουν για το τι θέλουν να κάνουν. Στην προεκλογική περίοδο μου έκανε εντύπωση ότι δεν συζητήθηκε το θέμα της ανεργίας, δεν μπορεί να είναι θέμα ταμπού. Δεν είναι κακό να πει ο καθένας αυτό που πιστεύει χωρίς να φοβάται το πολιτικό κόστος».