Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η επιλογή του Εθνικού Θεάτρου να ανεβάσει παράσταση με αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού.

Ads

Ο Κώστας Μπακογιάννης σχολίασε με ανάρτηση στο προφίλ του στο facebook: «Θα περίμενε κανείς το επίσημο Εθνικό Θέατρο να αναζητάει την έμπνευση του στους υπερασπιστές και όχι στους διώκτες της δημοκρατίας. Η τέχνη δεν έχει όρια. H στρατευμένη όμως τέχνη κρίνεται ως προς τις σκοπιμότητες της. Iδίως όταν έχει ως στόχο τον “εξαγνισμό” και την “ηρωοποίηση” ενός κατά συρροή δολοφόνου. Ευτυχώς, το φως πάντα νικάει το σκοτάδι».

image

H Ντόρα Μπακογιάννη έκανε επίσης, ανάρτηση με ένα tweet:

Ads

«Ο κ. Ξηρός δήλωσε ότι ξεχρέωσε. θα φέρει πίσω και τους πατεράδες των παιδιών μας;»

Ανακοίνωση εξέδωσε και η ομάδα θυμάτων τρομοκρατίας «Ως Εδώ»: 

«Το Εθνικό Θέατρο αποφάσισε να ανεβάσει μια παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Σάββα Ξηρού, φέρνοντας στο Εθνικό προσκήνιο το έργο του κατά συρροή δολοφόνου. Του καταδικασμένου τρομοκράτη. Με αυτό τον τρόπο η κεντρική Εθνική σκηνή – έστω και στην επίσης χρηματοδοτούμενη από Δημόσιους πόρους, Πειραματική της εκδοχή – δίνει την ευκαιρία στον κ. Ξηρό να κάνει Τέχνη. Να γίνει Τέχνη. Να δείξει Τέχνη. Και δι’ αυτού του τρόπου να εξαγνιστεί η τρομοκρατική πράξη. Να γίνει συμπαθής ο δολοφόνος, γιατί πάνω απ’ όλα «είναι άνθρωπος». Άνθρωπος λαλίστατος και πανταχού παρών στα ΜΜΕ, συνεντευξιαζόμενος στοχαστικά μετά την ανάδειξή του σε «κομβικό κέντρο ανάλυσης αξιακών συστημάτων» από την σκηνοθέτιδα. Μεγάλη ευκαιρία και σημαντικό δώρο που δίδεται στον κ. Ξηρό να βγει στη σκηνή της επικαιρότητας.

Είναι προφανές ότι ο εξαγνισμός του κου Ξηρού αποτελεί πλέον για κάποιους, διαρκή και επίμονη προτεραιότητα. Και μεθοδεύεται με συστηματικό τρόπο γιατί έχει συγκεκριμένο στόχο. Την απελευθέρωσή του όχι μόνο από την φυλακή, αλλά και από το ένοχο στίγμα του δολοφόνου. Και η διαδικασία αυτή γίνεται πράξη με τις παλιές καλές μεθόδους της ιδεολογικοποίησης της επιλογής να δολοφονείς αθώους. Έτσι έκαναν και οι Ναζί. Έτσι έκαναν και οι Σταλινικοί. Έτσι καλύπτει ο φασισμός τις επιλογές του.

Στο ΩΣ ΕΔΩ πολεμάμε χρόνια τώρα για τα αυτονόητα. Έχουμε κουραστεί. Πολύ. Έχουμε κουραστεί να υπερασπιζόμαστε το προφανές δικαίωμα στη ζωή, στη Δημοκρατία. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε τους ανθρώπους μας να δολοφονούνται ξανά και ξανά και ξανά. Έχουμε κουραστεί από την “ηρωοποίηση” μιας χούφτας ακριβοπληρωμένων δολοφόνων. Δεν είναι πως θα σταματήσουμε να αντιδρούμε. Αυτή είναι η κατάρα μας. Αλλά λίγη αυτοσυγκράτηση: ‘Κι αν δεν έχετε το θάρρος της αντίδρασης, ας έχετε τουλάχιστον το θάρρος της σιωπής’».

Επίσης, ο Νίκος Δένδιας έγραψε στο twitter «Προτείνω ο Σάββας Ξηρός να κληθεί ως τιμώμενος ομιλητής στο Κοινοβούλιο . Είναι κρίμα να μην ερχόμαστε πρωτογενως σε επαφή με τη σκέψη του».

Με αναρτήσεις στο twitter αντέδρασε και ο Γιώργος Βουλγαράκης:

Το Εθνικό ανεβάζει έργο που βασίζεται στο βιβλίο του τρομοκράτη Σ. Ξηρού. Άντε και στο Ηρώδειο ως δείγμα παγκόσμιου πολιτισμού !!!

Για να είμαι ειλικρινής, θα περίμενα κάποια τοποθέτηση απ τα κόμματα της Αντιπολίτευσης για το “πρωτοποριακό” εγχείρημα του Εθνικού….

Το Εθνικό Θέατρο εξέδωσε ανακοίνωση απαντώντας στις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει η επιλογή της Πειραματικής Σκηνής να ανεβάσει παράσταση με αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού.

Η ανακοίνωση του Εθνικού Θεάτρου είναι η εξής:

«Καμιά ιδέα δεν μπορεί να δικαιολογήσει  εγκλήματα εναντίον της ανθρώπινης ζωής» με αυτή τη φράση τελειώνει το κείμενο της παράστασης η «Ισορροπία του Nash» που παρουσιάζεται από 15 έως  31 Ιανουαρίου (8 παραστάσεις) στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.  Και αυτό είναι το μήνυμα που «παίρνουν μαζί τους» οι θεατές της παράστασης.

Η συγκεκριμένη παράσταση με την ευθύνη της σκηνοθέτιδας Πηγής Δημητρακοπούλου χρησιμοποιεί ως devised theatre αποσπάσματα από τους «Δίκαιους» του   Αλμπέρ Καμύ καθώς και αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού για να καταδείξει την παναθρώπινη ιδέα ότι η βία δεν είναι λύση.

Η δικαιοσύνη δίκασε για πάντα τους εγκληματίες – τρομοκράτες.  Το θέατρο σαν τέχνη δεν έρχεται να ξαναδικάσει  αλλά να αναδείξει καίρια ανθρώπινα προβλήματα. Είναι χώρος δημόσιου διαλόγου.
Η Πειραματική Σκηνή ως τόπος έρευνας νέων καλλιτεχνών οφείλει να καταπιάνεται και με επικίνδυνα θέματα ακόμη και αν πατάει στην κόψη του ξυραφιού.