Για «ακραία κατάλυση της δημοκρατίας» έκανε λόγο ο επικεφαλής του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής και πρώην επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος, τονίζοντας πως αντί για τον λαό και το κοινοβούλιο αποφασίζουν το Βερολίνο, οι Βρυξέλλες και το Παρίσι, καθώς και δεύτερης κλάσης υπάλληλοι που υπαγορεύουν στους υπουργούς και τη Βουλή κείμενα στα αγγλικά.

Ads

 
Μιλώντας σε εκδήλωση με θέμα το «Σχέδιο Β» σχετικά με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ο Αλέκος Αλαβάνος σημείωσε πως εκτός των άλλων υπάρχει και ένα πρόβλημα χρόνου σε σχέση με τις αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν στην Ελλάδα, εκφράζοντας ανησυχία για το ενδεχόμενο να εκδηλωθεί έκρηξη οργής από τον ελληνικό λαό που θα είναι τυφλή, αν δεν υπάρξει άμεση και πειστική διέξοδος από την κρίση.
 
«Υπάρχει το θέμα του χρόνου. Η παύση πληρωμών για το δημόσιο χρέος και η αποχώρηση από το ευρώ, το “Σχέδιο Β” είναι κατεπείγοντα. Και είναι ένα δυσεπίλυτο αίνιγμα πώς και θα γίνει ταχύτατα και θα είμαστε στοιχειωδώς έτοιμοι γι αυτό. Με πάνω από το 25% επίσημη ανεργία, με πάνω από το 50% ανεργία στο άνθος του τόπου, τη νεολαία, με τη μισή Ελλάδα στη φτώχεια, με τα μισά μαγαζιά και επιχειρήσεις κλειστά, σε σχέση με πριν τρία χρόνια δεν μπορούμε να τους λέμε: “Περιμένετε θα αποφασισθούν τα ευρωομόλογα”, “Περιμένετε θα έρθει ο Ολάντ”, “Περιμένετε θα διαπραγματευθούμε καλύτερα”, “Περιμένετε θα ζητήσουμε να εφαρμοσθούν τα μέτρα για τις τράπεζες της Ισπανίας και στις δικές μας”. Ο λαός έχει απόλυτο δικαίωμα να μη περιμένει καθόλου, ούτε στιγμή και ας συνειδητοποιήσουμε ότι η έκρηξη της οργής του θα είναι “τυφλή” αν δεν υπάρξει άμεση και πειστική διέξοδος», δήλωσε χαρακτηριστικά.
 
Ο επικεφαλής του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής σημείωσε πως το «Σχέδιο Β» θα πρέπει να κινηθεί στον εντελώς αντίθετό πόλο και μέσα από τη συζήτηση, μέσα από την αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού να ανοίξουν άφοβα οι δημοκρατικές διαδικασίες και να επιβεβαιώνεται η αστείρευτη δύναμη της λαϊκής κυριαρχίας.
 
Το «Σχέδιο Β», είπε ο Αλέκος Αλαβάνος, «δεν είναι επιστροφή στο παρελθόν, κλείσιμο στον εαυτό μας, εσωστρέφεια, αυτάρκεια, βαλκανικός επαρχιωτισμός, είναι μια τολμηρή κίνηση θετικού μετασχηματισμού της συμμετοχής μας στον παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας».
 
«Αυτή την έχουν στρεβλώσει πλήρως οι Βρυξέλλες καταδικάζοντάς μας στη μόνιμη θέση του φτωχού, του οφειλέτη, του επαίτη και μας παρουσιάζουν κι από πάνω σαν ρεμάλια. Ανάμεσα στις ίδιες τις ευρωπαϊκές καπιταλιστικές χώρες βλέπουμε να έχουν προφυλαχθεί καλύτερα από τη διεθνή κρίση αυτές που έχουν εθνικό νόμισμα, η Σουηδία από την Ισπανία, η Δανία από την Πορτογαλία, η Πολωνία από τη Σλοβακία. Γι αυτό και η τομή που υποστηρίζει το “Σχέδιο Β” δεν είναι νοσταλγία για τη δραχμή της ΕΡΕ και της Ένωσης Κέντρου, αλλά ανοικτή πρόταση για μια νέα ισότιμη ευρωπαϊκή οικονομική -και νομισματική- συνεργασία», κατέληξε.