Την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016, 7 – 10μμ, θα πραγματοποιηθεί εισαγωγικό μάθημα του σεμιναρίου «Αφήγηση Ζωής» στο Βιβλιοπωλείο Γιάφκα στη Θεσσαλονίκη, με ελεύθερη είσοδο. 

Ads

Καθώς οι λέξεις είναι το βασικό υλικό που χτίζουμε τη σχέση μας με την πραγματικότητα, η δύναμη της γραφής γίνεται ένα σημαντικό εργαλείο έκφρασης, επικοινωνίας, αυτογνωσίας, προσωπικής ανάπτυξης και δημιουργικότητας.

Μέσω της αφήγησης κατασκευάζουμε, ανακατασκευάζουμε και με κάποιους τρόπους επινοούμε συνεχώς το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον.

«Η ζωή δεν είναι αυτή που έζησε κανείς αλλά αυτή που θυμάται και όπως τη θυμάται για να την διηγηθεί» Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές

Ads

Το βιωματικό σεμινάριο γραφής «Αφήγηση Ζωής» της δημοσιογράφου και συμβούλου ανθρωπίνων σχέσεων Κρυσταλίας Πατούλη, διανύει τον 8o χρόνο του με πολλές συνεργασίες και εκδηλώσεις στο ενεργητικό του. Περισσότερες πληροφορίες: https://afigisizois.wordpress.com/about/

Info: Βιβλιοπωλείο Γιάφκα, Πέμπτη 29/9/16, 7-10μμ., Γρ. Παλαμά 21 (Πλ. Ναυαρίνου) – Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310244902. Είσοδος ελεύθερη. Επικοινωνία – Δηλώσεις συμμετοχής: [email protected], 6944203863.

Η πρόσκληση στο φ/β εδώ

image

«Η μνήμη γεννά τη φαντασία […] Κάποιος – ξεχνάω ποιος – είπε πως η δημιουργία είναι μνήμη. Οι εμπειρίες μου και όλα όσα έχω διαβάσει παραμένουν στη μνήμη μου και γίνονται η βάση πάνω στην οποία δημιουργώ κάτι καινούργιο. Δε θα μπορούσα να φτιάξω κάτι από το τίποτα. Για τον λόγο αυτό, από τότε που ήμουν νέος, είχα πάντα μαζί μου ένα σημειωματάριο όταν διάβαζα, και έγραφα εκεί τις αντιδράσεις μου και τα πράγματα που με συγκίνησαν. Έχω βουνά από τέτοια σχολικά τετράδια και όταν γράφω σενάριο σ’ αυτά ανατρέχω. Κάπου μέσα σ’ αυτά υπάρχει πάντοτε η απάντηση που ψάχνω. Ακόμα και για τους διαλόγους από εκεί παίρνω ιδέες». Ακίρα Κουροσάβα

«Κι όχι να πεις πως σήμερα δεν κουβεντιάζουν οι άνθρωποι –λόγια, άλλο τίποτα, άφθονα λόγια– μα δε συνομιλούν, δε λένε τίποτα δικό τους, προσωπικό, ιδιωτικό, ιδιαίτερο (και γι’ αυτό καθολικό), μόνο λόγια, ξένα, μηχανικά, δημοσιογραφικά, γενικού ενδιαφέροντος, μεγάλοι τίτλοι εφημερίδων, γιατί, πράγματι, ξεφυλλίζουν πολλές εφημερίδες διαβάζοντας μόνον τα κεφαλαία γράμματα και τα εγκλήματα και τις αυτοκτονίες, ακούν επίσης τις ειδήσεις των 9 ή και των 12 απ’ την τηλεόραση (έγχρωμη τώρα) – άνθρωποι επαρκώς ενημερώμενοι, πολύ π α ρ ό ν τ ε ς (εδώ και σήμερα), κι εντελώς α π ό ν τ ε ς απ’ τον εαυτό τους, απ’ το παρελθόν τους, το μέλλον τους και, φυσικά, απ’ το παρόν τους, μακριά απ’ τους άλλους…» Γιάννης Ρίτσος

«Γι’ αυτό γράφω. Γιατί με γοητεύει να υπακούω σ’ αυτόν που δε γνωρίζω, που είναι ο εαυτός μου ολάκερος, όχι ο μισός – που ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους και «φέρεται εγγεγραμμένος στα μητρώα αρρένων του Δήμου». Είναι σωστό να δίνουμε στο άγνωστο το μέρος που του ανήκει· να γιατί πρέπει να γράφουμε […] Κι ότι δεν υπάρχει χρυσόμαλλο δέρας είναι ψέματα· ο καθένας από μας είναι το χρυσόμαλλο δέρας του εαυτού του» Οδυσσέας Ελύτης

«Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως όταν ο άνθρωπος ξανακαταχτήσει την ανθρωπιά του, όταν ξαναρχίσει να δημιουργεί ανθρώπινο πολιτισμό, να γράφει πια την ιστορία κάθετα, όχι για λαούς και για μάζες, αλλά για τον Παύλο, για τη Ρηνιώ, για την Ελένη, για το μαστρο-Στέφανο… τότε μονάχα οι άνθρωποι θα ξέρουν τι κοστίζει η ιστορία, τι κοστίζει η συμμετοχή» Χρόνης Μίσσιος

Δείτε επίσης: