Το περίφημο συνταγματικό τόξο, είτε στην αρχική έκδοση της τρικομματικής συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, είτε στη βερσιόν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, είτε στην τρέχουσα εκδοχή του, ήταν, και είναι μέχρι νεωτέρας, το «Σχέδιο A»: η πολιτική συμμαχία που επωμίζεται το πρόγραμμα «εθνικής σωτηρίας» – αναλαμβάνοντας βέβαια, όχι την προσαρμογή του προγράμματος στο Σύνταγμα, αλλά του Συντάγματος στο πρόγραμμα.

 
Υπάρχει όμως και το «εθνικό τόξο»: το Σχέδιο Β. Όχι ως εναλλακτικό σενάριο διακυβέρνησης κάποτε στο μέλλον. Αλλά ως σχέδιο συμπληρωματικό, ως εν εξελίξει πραγματικότητα. Με τον όρο «σχέδιο» δεν υπαινίσσομαι τίποτα το σκοτεινό, αν και οι επαφές ανώτατων κυβερνητικών με ανώτατους υπόδικους φασίστες δεν έγιναν ακριβώς στο φως της ημέρας. Εννοώ περισσότερο εκείνη την πολιτική σύγκλιση, για την οποία μέχρι χτες, πριν από τη δημοσίευση του βίντεο – εξομολόγηση, μπορούσαμε να μιλάμε μόνο με βάση τα αποτελέσματά της: την προκλητική ατιμωρησία των νεοναζί ποινικών, τις φιλοναζιστικές δηλώσεις βουλευτών και στελεχών της ΝΔ, τις συνέργειες τμημάτων ή ολόκληρης της “πολυκατοικίας” σε νομοσχέδια ακροδεξιού ενδιαφέροντος.
 
Το «εθνικό τόξο», όμως, αποδείχτηκε ότι είχε περισσότερο βάθος – όπως λέμε «βαθύ κράτος». Ότι δούλευε παράλληλα και κάτω από το «συνταγματικό», όντας, υπό μία έννοια, η συνέχειά του. Ότι ήταν η απάντηση στο «τι θα κάνετε αν το σχέδιο δεν βγει» (ερώτηση που δεν τέθηκε ποτέ στη ΝΔ), το εργαλείο που πειθαρχούσε τους «αβέβαιους» ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, και ταυτόχρονα η συνθήκη που επέτρεπε στο ΠΑΣΟΚ να διαφοροποιείται από τη ΝΔ, έστω συμβολικά, ώστε να αποφεύγεται η εντύπωση της πλήρους ταύτισης.
 
Το συνταγματικό τόξο ήταν ο εκσυγχρονιστικός δημοκρατικός μανδύας, παρά τον αυταρχισμό και τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις του· το εθνικό τόξο πιο δύσοσμο, πιο σκοτεινό, πιο – υποτίθεται – αναχρονιστικό, ήταν μεταξύ άλλων, η δυνατότητα στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να εκφωνούν και κανέναν δωρεάν αντιδεξιό φιλιππικό, επιστρέφοντας πριν αλέκτωρ φωνήσαι στο κυβερνητικό μαντρί που μέχρι χτες συντόνιζε ο Μπαλτάκος.
 
Έτσι που η δημοσίευση του βίντεο έμπλεξε τις γραμμές, δεν είναι πια σαφές τι συνιστά Σχέδιο Α, τι Σχέδιο Β και τι σχέδιο γενικά. Είναι ακριβώς η ώρα που αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει.