Αφού αλλάζω,δεν μένω βέβαια αυτός που ήμουν,
κι αφού είμαι κάτι διαφορετικό από πρώτα,
είναι φανερό πως δεν έχω γνωστούς…
Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Σημειώσεις του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε

Το να μην είσαι έτοιμος για τη διακυβέρνηση είναι κακό αλλά το να είσαι ανέτοιμος για την αντιπολίτευση είναι χειρότερο.Τόσο ο ηγέτης,όσο και η αντοχή ενός πολιτικού σχηματισμού[ή μετασχηματισμού] κρίνονται στα δύσκολα,είτε αυτά αφορούν στη διαχείριση της νίκης ,είτε σχετίζονται με τη διαχείριση της ήττας.

Οι μεταφυσικές/παραφυσικές,μυθοπλαστικές,ακόμα και γονιδιακές[sic] ερμηνείες των κομμάτων για τα πεπραγμένα τους καθιστούν πολλούς πολιτικούς τραγικές ή κωμικές φιγούρες ανεκπλήρωτων προφητειών.
Το χούι του να φταίνε πάντοτε οι άλλοι,οι τρίτοι,οι κακοί,μοιάζει να μη βγαίνει ούτε όταν έχει μία ηγεσία αποφασίσει ν’αλλάξει, έστω για λόγους αυτοσυντήρησης/επιβίωσης.

Οι συνωμοσιολόγοι,όπως και οι ιντριγκαδόροι,δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα πάντα έχουν κάποιο όριο.Το ίδιο ισχύει  και για τους έχοντες πολλαπλά προσωπεία,τους παίζοντες διπλούς ρόλους,τους κωλοτουμπίστες.

Ο λαϊκισμός της Αριστεράς, όχι μόνον είναι ανεπίτρεπτος,απαράδεκτος κι ασύμβατος με την ιδεολογία και την ηθική των αριστερών αλλά καλλιεργεί  κι έναν ιδιότυπο αυταρχισμό,για ορισμένους ‘αναγκαίο κακό’ λόγω της επίθεσης του Καπιταλισμού[sic].Η καλή εξαπάτηση,όπως και η καλή βία, στην υπηρεσία της κομματικής αλήθειας[!] πρέπει να εξοβελιστούν από το λεξιλόγιο και την πρακτική της Αριστεράς.Υποστηρίζοντας ακραίους δεξιούς παράγοντες του δημόσιου βίου ή και πρώην χουντικούς,είτε για την αυτοδυναμία,είτε για τον έλεγχο των άλλων εξουσιών,η Κυβερνήσασα κινήθηκε έξω και πέραν της δημοκρατικής νομιμοποίησης.Η αμετακίνητη πίστη περί ‘’του δικού μας αλάθητου κώδικα ερμηνείας και δράσης’’ οδηγεί συχνά σε παράλογες πολιτικές αποφάσεις κι αδιανόητες κοινωνικές αντιλήψεις.Η βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι είσαι πάντοτε το θύμα [sic] και δεν έγινες ποτέ στην Ιστορία ο θύτης,ιδίως όταν αφορά σε κατεξοχήν συγκεντρωτικά κόμματα μηχανισμών,δεν πείθει ούτε καν τους οπαδούς τους.

Τα κατά περίπτωση κλισέ και οι αντιπολιτευτικές ατάκες δεν αντικαθιστούν την πολιτική ιστορία του τόπου.Εθνικά ωφέλιμο είναι ό,τι εκφράζει την αλήθεια των γεγονότων κι όχι ό,τι κρύβεται πίσω από τις σκόπιμες προσεγγίσεις.

Μέσα στον κυκεώνα των fake news και το θολό τοπίο των κομματικών μεταλλάξεων ‘’όποιος βρεί και δημοσιοποιήσει τι έχουν ακριβώς στο μυαλό τους οι πρωταγωνιστές’’ οφείλει εξαρχής να γνωρίζει ότι θ’αμειφθεί…. με οριστικό εξοστρακισμό από το πολιτικό γίγνεσθαι.

Ο φόβος και η σιωπή ως κομματικές αρετές.

ΥΓ1.Όπως οι αγανακτισμένοι του δρόμου απεσύρθησαν ή απορροφήθηκαν,έτσι και οι αγανακτισμένοι του λόγου[πολιτικοί και περί τους 100 υπογράφοντες τα πάντα /όλα διανοούμενοι]φαίνεται πως κατιτί περιμένουν από τις εσωτερικές διεργασίες των κομμάτων της Κεντρο-Αριστεράς και οι περισσότεροι δεν παίρνουν καθαρή θέση.

ΥΓ2. Τελικά η Πολιτική φοβίζει τους πολίτες[και αυτοί απέχουν] ή μήπως η Κοινωνία των πολιτών φοβίζει τους πολιτικούς[και αυτοί υποκρίνονται];