Ο δήμαρχος Τρικκαίων κ. Παπαστεργίου εκστρατεύει με οργή εναντίον του τσιγάρου και εναντίον των υπουργών που καπνίζουν δημοσίως, όπως ο Σπίρτζης, ο Πολάκης αλλά και ο βουλευτής του Συριζα Βέττας και άλλοι πολλοί. Αυτό για τον δήμαρχο συνιστά μέγιστο σκάνδαλο. Αυτό δηλαδή τον μάρανε τον δήμαρχο. Εάν καπνίζει ο Σπίρτζης με τον Πολάκη. Τίποτα άλλο δεν τον έχει παραξενέψει σ’ αυτή τη ζωή. Μόνον το τσιγάρο τον ανησυχεί.

Οι έλληνες ως γνωστόν είμαστε ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ’ αλεύρι. Ή, πιο ελληνικά, όπως λέει ο ευαγγελιστής Ματθαίος, διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες, νομίζουμε πως είμαστε γενναίοι. Έτσι και με τον δήμαρχο. Αντί να κοιτάζει τη δουλειά του, που είναι η αποκομιδή των σκουπιδιών και η μείωση των φόρων, κοιτάζει γύρω του ποιος καπνίζει. Όπως οι γυμνασιάρχες στην εποχή της χούντας.

Όταν σπούδαζα στη Σορβόννη, άκουγα τα σεμινάρια του Ασδραχά μέσα σε σύννεφα καπνού, καθότι ο ιστορικός κάπνιζε αρειμανίως. Ουδείς φυσικά διανοήθηκε ποτέ να διαμαρτυρηθεί πως καταπατούνται τα ατομικά του δικαιώματα, διότι ήταν σε όλους αποδεκτά από αιώνες τα λόγια του Ουίλλιαμ Θάκερυ: «Οι άνθρωποι με πούρα στο στόμα τους έχουν μεγάλα φυσικά πλεονεκτήματα στις συζητήσεις. Τα διαλείμματα της σιωπής ποτέ δεν φαίνονται δυσάρεστα, διότι γεμίζουν από το φύσημα του καπνού. Τα συναισθήματα αποδίδονται με σοβαρό και άμεσο τρόπο. Το τσιγάρο φέρνει τον κοινωνικό συγχρωτισμό και απαλύνει διαμιάς τον ομιλητή και το θέμα πάνω στο οποίο συνομιλεί. Ανασύρει σοφία από τα χείλη του φιλοσόφου και κλείνει το στόμα του ανόητου. Γεννά ένα ύφος συζήτησης στοχαστικό, συνετό, καλοπροαίρετο και μη προσποιητό. Είναι ένας ευγενικός σύντροφος, ένα ευγενικό ερέθισμα, ένας δεσμός φιλίας».

Ο αντικαπνιστικός νόμος είναι απαράδεκτος και επιπλέον γελοίος και πρέπει πάραυτα να καταργηθεί, όπως έγινε στην Αυστρία και όπως φαίνεται να γίνεται και στη Γαλλία, όπου φτάσαμε να μπαίνουμε σε γαλλικό καφέ και αντί να βλέπουμε την εικόνα του Σαρτρ με το τσιγάρο στο στόμα, βλέπουμε βλοσυρούς πελάτες να πίνουν καφέ με σταυρωμένα χέρια, λες και βρίσκονται σε προθάλαμο νοσοκομείου.

Διότι, δεν είναι δυνατόν να είσαι στον πάγκο ενός μπαρ, να παραγγέλνεις ένα μπέρμπον και να μην μπορείς να ανάψεις το τσιγάρο σου και να μην μπορείς επίσης να προσφέρεις τσιγάρο στην κυρία που κάθεται δίπλα σου, δίνοντάς της και φωτιά. Επίσης, δεν είναι δυνατόν να τρως στο ρεστωράν και να απαγορεύεται να πίνεις στο τέλος έναν εσπρέσο, ανάβοντας το τσιγάρο σου. Η ένσταση πως αυτό προκαλεί καρκίνο των πνευμόνων στον διπλανό σου είναι τόσο εξωφρενική, όσο και η απαγόρευση της οδήγησης αυτοκινήτου που καπνίζει ή της χρήσης κινητού από τον διπλανό σου που ακτινοβολεί. Πρόκειται για κανονικές υστερίες.

Επιπλέον, το κάπνισμα είναι ατομικό δικαίωμα. Όπως και το μη κάπνισμα. Εάν ο Σπίρτζης καπνίζει στο πάνελ είναι δικαίωμά του. Ποιος υποχρέωσε τον θεατή να κάθεται και να τον ακούει; Ας φύγει. Μπορεί ο καθένας να παρακολουθεί ομιλίες μη καπνιζόντων ή να πίνει ποτά σε μπαρ χωρίς καπνό. Ο Σπίρτζης με τον Πολάκη έχουν το δικαίωμα να καπνίζουν ελευθέρως, δίχως να ρωτάνε τον δήμαρχο Τρικκαίων. Και επίσης έχουν το δικαίωμα να μην συμφωνούν με τον αντικαπνιστικό νόμο και να μην τον εφαρμόζουν, εφόσον τον θεωρούν παράλογο.
Όλοι είμαστε ελεύθεροι στην ανυπακοή. Και από την εποχή του Χριστού ακόμα περισσότερο. Πόσο μάλλον από την εποχή του ατομικού δικαιώματος.

Ένα είναι σίγουρο. Πως το θέμα δεν είναι εάν καπνίζει ή όχι ο Σπίρτζης. Άλλο είναι το θέμα. Τί ακριβώς κάνουν ως υπουργοί. Επ’ αυτού του ζητήματος έχει κάτι να μας πει ο κ. Δήμαρχος;