Καμιά κοινωνία δεν είναι ποτέ η ίδια μετά από μία πανδημία… Έχω κατεβάσει ιστορικά βιβλία από την βιβλιοθήκη μου και σκέφτομαι (και γράφω αφού οι λέξεις πρέπει να είναι έμβολο ενάντια στη μοίρα)τις ιστορικές κοινωνικοπολιτικές μεταβολές που συνδέονται με την διαχείριση της δημόσιας υγείας……Είτε από τη φύση, αφού το ξύπνημα ιών λόγω της κλιματικής κρίσης μπορεί προκληθεί όπως προειδοποιούσαν επιστήμονες, είτε από εργαστήριο, αφού η πολύωρη επιβίωση ακόμη και σε μέταλλο του νέου ιού δείχνει αφύσικη, (δεν ξέρω δεν θα ισχυριστώ πως ξέρω, δεν με νοιάζει εδώ να ξέρω) η νέα πανδημία δεν πέφτει σε ουδέτερο περιβάλλον ούτε θα εκκινήσει ουδέτερες (αν κι αντιφατικές) δυναμικές. Δεν ξέρω ποιοί θα είναι πιο άτυχοι, όσοι ζήσουν ή όσοι χαιρετίσουν, αλλά σχεδόν σίγουρα, όχι αμέσως (μιλάμε για ιστορικό χρόνο άλλωστε, όχι για τον βιολογικό μας) όμως σε λίγο (όπως κουμπώνει και με άλλες μεταβολές) και για πολλές πολλές δεκαετίες, η κοινωνία δε θα είναι η ίδια. Και θα χρειαστει ίσως ακόμη πιο πολλούς νεκρούς.ες απο την πανδημία στο πεδίο της πολιτικής για να “επανέλθει.” ιδίως μιας και, με ευθυνη όλων, η “κοινωνία” κατέρρεε έτσι κι αλλιώς.   Θυμάμαι τα χρόνια που έπρεπε να παγιωθεί η κοινωνική ανθρωποφαγία του νεοφιλελευθερισμού τα μπινελίκια ή τις ειρωνείες εναντίον των νοσοκομειακών γιατρών κι όσων θέλαμε “την Ελλάδα Σοβιετία…” Άιντε μερικοί κ μερικές χειροκροτήστε τους τώρα που έσφιξαν οι πισινοί στα μπαλκόνια…Αναγνωρίζω όμως (και μπράβο!) τα σωστά εν συγκρίσει πχ με Αγγλία μέτρα που πήρε η κυβέρνηση. Την ίδια ώρα που θυμάμαι την κατάρρευση του  ΕΣΥ αλλά και προσδοκώ την προσωπική συμμετοχή όλων μας, μένοντας στο σπίτι, αφού η πολιτική ευθύνη αφορά τους πολιτικούς όσον αφορά την καταρρευση δομών αλλά και τους πολίτες όσων αφορά την ατομική συμπεριφορά, Είθε όλοι.ες (γιατί όλοι οι χώροι το χρειαζόμαστε) να βγούμε ωριμότεροι από όλο αυτό…
Δεν πήρε πολλές δεκαετίες πχ μετά τον , “Μαύρο Θάνατο” , την ασθένεια που σκότωσε έναν συντριπτικό αριθμό Ευρωπαίων (και γατιών…) να εκδώσει ο Πάπας Ιννοκέντιος ο 8ος το Summis des iderantes affectibus. Και να ξεκινήσει έτσι το ξεχασμένο έμφυλο ολοκαύτωμα ,”εναντίον των μαγισσών”. Αληθινός και μεγάλος κίνδυνος, Θεσμικές κι εξωθεσμικές επιλογές, Προσωπικές υστερίες, διάχυτες ιδεοληψίες  Μιντιακό μανιπιουλάρισμα, κι αδαείς πολίτες, κουμπώνουμε όλοι κι όλες σε αυτό που λίγο λίγο έρχεται.

Ads

Θυμάμαι τα χρόνια που έπρεπε να παγιωθεί η κοινωνική ανθρωποφαγία του νεοφιλελευθερισμού τα μπινελίκια ή τις ειρωνείες εναντίον των νοσοκομειακών γιατρών κι όσων θέλαμε “την Ελλάδα Σοβιετία…” Άιντε μερικοί κ μερικές χειροκροτήστε τους τώρα που έσφιξαν οι πισινοί στα μπαλκόνια…Αναγνωρίζω όμως (και μπράβο!) τα σωστά εν συγκρίσει πχ με Αγγλία μέτρα που πήρε η κυβέρνηση. Την ίδια ώρα που θυμάμαι την κατάρρευση του  ΕΣΥ αλλά και προσδοκώ την προσωπική συμμετοχή όλων μας, μένοντας στο σπίτι, αφού η πολιτική ευθύνη αφορά τους πολιτικούς όσον αφορά την καταρρευση δομών αλλά και τους πολίτες όσων αφορά την ατομική συμπεριφορά, Είθε όλοι.ες (γιατί όλοι οι χώροι το χρειαζόμαστε) να βγούμε ωριμότεροι από όλο αυτό…
   Αλλά μέχρι τότε η αγορά, όταν δεν προσπαθούν να την τιθασεύσουν, θα χορεύει με κρατική ενθάρρυνση και χορηγία, ανεξέλεγκτη. Η κυνική απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου της Ιταλίας σε ερώτηση για τα πολλά κρούσματα του κορονοϊού στο νοσηλευτικό προσωπικό, πως δεν ξέρουμε που και πώς το κόλλησαν, θυμίζει εμφατικά πως ζεις σε ένα σύστημα που αποκτηνώνει.. Καθώς το μινιμαλιστικό κράτος του νεοφιλελευθερισμού έχει πετάξει από πάνω του τις ευθύνες του κράτους πρόνοιας των υπερφορολογούμενων πολιτών του μια τοσο ΚΤΗΝΩΔΗΣ απάντηση ήταν ανεμενόμενη… Όχι δεν είναι εργατικά ατυχήματα αλλά εργατικά εγκλήματα. Και μη φοβάστε Δεν θα αποζημιωθούν ποτέ…

Tι δεν καταλαβαίνεις;;; κι έχεις δικαίωμα πια να μην καταλαβαίνεις;; Με 10 δολλάρια τις κατασκεύασαν και σώσαν ζωές στην ρημαγμένη Ιταλία ιατρικά εξαρτήματα απαραίτητα για τους αναπνευστήρες στις ΜΕΘ, κι η πολυεθνική που τις πουλούσε 1100 δολλάρια τη μια, κι ενώ πεθαίνει κόσμος, τους μηνύει… Είτε το ξέρουν είτε θέλουν να το αγνοούν, είτε το βλέπεις είτε υποκρίνεσαι πως δεν το βλέπεις, και παρά τον κίνδυνο της άδικης γενίκευσης, γενικά στα υπερπολυτελή σαλόνια ή στις χρυσές τραπεζαρίες αυτού του κόσμου δεν κάθονται οικογενειάρχες. Κάθονται δολοφόνοι.