Μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, ο Μπέρνι Σάντερς, ο μοναδικός υποψήφιος των δημοκρατικών που ίσως τον κέρδιζε, υπογράμμισε σε δήλωσή του ότι ο Τραμπ αξιοποίησε τον θυμό της αποδυναμωμένης μεσαίας τάξης που δεν αντέχει άλλο το κατεστημένο που ελέγχει την οικονομία, την πολιτική και τα ΜΜΕ. 

Πραγματικά τα αμερικάνικα μεσοστρώματα, έβγαλαν τον Τραμπ γιατί ξαναέστησε στα πόδια του το “αμερικάνικο όνειρο”. Ιδίως εκείνα τα μεσοστρώματα των λευκών ανδρών, που όντας οι ηττημένοι της παγκοσμιοποίησης, έχαναν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ο Τραμπ τους υποσχέθηκε την ανανέωση της ελπίδας-που είχαν χάσει εντωμεταξύ- για κοινωνική ανέλιξη μέσα από την ανάδειξη των αξιών και των συμπεριφορών τους σε κυρίαρχη θέση στο αξιακό σύστημα των ΗΠΑ, καθώς και μέσω της υπόσχεσης για πρωταγωνιστικό ρόλο στην οικονομική δραστηριότητα, κόντρα στα “γκόλντεν μπόϋς” της Γουώλ Στριιτ και των έγχρωμων-μειονοτικών-παράνομων εργαζομένων, κόντρα στις συμφωνίες τύπου ΤΤΡ ή ΤΤΙΡ ( Ο Τραμπ δήλωνε προεκλογικά: «οι πολιτικοί μας προώθησαν με πείσμα μια πολιτική παγκοσμιοποίησης που πλούτισε την οικονομική ελίτ η οποία χρηματοδοτεί τις εκστρατείες τους. Ενώ εκατομμύρια Αμερικανοί εργάτες δεν πήραν ως αντάλλαγμα παρά τη μιζέρια»).

Η υπόσχεση όμως του Τραμπ προς την αμερικάνικη μεσαία τάξη για βελτίωση της θέσης της στο αναπτυξιακό και καταναλωτικό μοντέλο, μέσω του κρατικού προστατευτισμού, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Δεν θα τον αφήσει η αμερικάνικη σουπερ-ελίτ, που ηγείται της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ. Αυτή ξέρει ότι η παγκόσμια οικονομική-καταναλωτική πίτα δε μπορεί πλέον να αυξάνεται-όπως μέχρι τώρα-για να διατηρείται το προ κρίσης βιοτικό επίπεδο των πολυπληθών μεσαίων τάξεων της Δύσης, και ιδίως το υπερκαταναλωτικό της αμερικάνικης μεσαίας τάξης, το οποίο μέχρι τώρα στηρίζονταν στην καταλήστευση των παγκόσμιων πλουτοπαραγωγικών πηγών και της εργασίας των «από κάτω» της υφηλίου και όχι στους ιδίους πόρους των ΗΠΑ. Μόνο αν συνεχισθούν αυτές οι ροές μέσω και των παγκόσμιων συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου τύπου ΤΤΡ και αν υποστηρίζονται αυτές οι ροές και στρατιωτικά, θα μπορεί η αμερικάνικη ελίτ να ηγείται και εν μέρει να συνεχισθεί η κατανάλωση φθηνών προϊόντων από τα «φτωχοποιημένα» αμερικάνικα μεσοστρώματα για να μην περάσουν οριστικά στους «από κάτω» αυτού του πλανήτη. 

Η αποκαθήλωση του Τραμπ δε θα αργήσει βέβαια, όπως έγινε με τον Μπερλουσκόνι, εκτός εάν ευθυγραμμισθεί γρήγορα με τα συμφέροντα της αμερικάνικης ελίτ και καθυστερήσει. Για μας βέβαια θα ήταν ευκταίο να γίνει αποκαθήλωσή του από ένα περισσότερο αναπτυγμένο κίνημα των αμερικανών “από κάτω”, που μαθαίνοντας από τα λάθη της υποστήριξης του Σάντερς, θα αναδειχθεί σε ανεξάρτητο από το αμερικάνικο πολιτικό σύστημα σαρωτικό κίνημα κοινωνικής-πολιτικής αλλαγής!  

Η συνεχής αύξηση της κατανάλωσης των φυσικών πόρων σε παγκόσμιο επίπεδο και η αντίστοιχη αύξηση των αποβλήτων οδήγησε τις σημερινές γενιές να ζούν σε βάρος του μέλλοντος και των επόμενων γενεών, ιδίως στις αναπτυγμένες χώρες με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ.  Εκτός των οικονομικών χρεών έχουν δημιουργηθεί και συνεχώς αυξανόμενα οικολογικά χρέη, γιατί υπάρχουν ελλείψεις και πλανητικά όρια σε πόρους, υλικά και ενέργεια, καθώς και όρια στην ενσωμάτωση των τεράστιων απόβλητων των οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως επίσης κλιματικές αλλαγές και οι συνακόλουθες καταστροφές. Αυτό δεν πρέπει να συνεχισθεί αν θέλουμε να έχουν μέλλον και οι επόμενες γενιές των  ανθρώπων.

Ένα σαρωτικό παγκόσμιο κίνημα κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών ξεπεράσματος του καπιταλισμού-και στις ΗΠΑ-δε μπορεί παρά να επιλέξει την κατεύθυνση της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης σε συνδυασμό με τον Κοινοτισμό και την άμεση δημοκρατία για την ίση κατανομή πόρων και εξουσιών. 

Για να διατηρηθεί η πιθανότητα μετάβασης σε μια μετακαπιταλιστική κοινωνία, θα χρειασθεί  η μεσαία τάξη να μη συναινεί για μεγάλο ακόμα διάστημα στον καπιταλισμό. Να αντιληφθεί σύντομα ότι δεν υπάρχει ελπίδα να περάσει στους «από πάνω», παρά μάλλον στους «από κάτω».  Και αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσο γρήγορα θα διαμορφωθεί η εναλλακτική προς τον καπιταλισμό πιο πάνω πρόταση. Το πόσο ελκυστική θα είναι αυτή η πρόταση για μια μετακαπιταλιστική κοινωνία. 

Δεν αρκεί μόνο να γίνει καθαρό στις μεσαίες τάξεις ότι είναι ουτοπία η γενίκευση του μοντέλου της ανάπτυξης. Θα χρειασθεί η σκιαγράφηση και της ρεαλιστικής εναλλακτικής δυνατότητας, για να αποφασίσουν-πριν χρεοκοπήσει η «Α.Ε. Γη»- να πουν στοπ στη μέχρι τώρα πορεία. Και θα είναι αποφασιστικό το τι θα κάνει η πολυπληθής μεσαία τάξη στις αναπτυγμένες χώρες, γιατί το κυρίαρχο μοντέλο εξουσίας σε αυτές, στηριζόταν μέχρι τώρα στη συναίνεσή της. Αυτή έβγαζε μέχρι τώρα εδώ τις κυβερνήσεις, αποδεχόμενη το κοινοβουλευτικό παιγνίδι εξουσίας. 

Αν δεν πει αντίο στον καπιταλισμό αυτή η τάξη μαζί με τους υπόλοιπους «από κάτω», τότε θα ζήσουμε όλοι μαζί τη δυστοπία ενός τελευταίου μοντέλου κυριαρχίας του καπιταλισμού, που θα επιβληθεί με τη μορφή τεχνοφασιστικού καθεστώτος και θα μας οδηγήσει στα σίγουρα στο τέλος του ταξιδιού της ανθρώπινης ιστορίας.

 Γιατί βέβαια αυτό το ακροδεξιό (εγωιστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό κ.λπ.) και κυκλοθυμικό ταπεραμέντο του Τραμπ, αναδείχθηκε στην εξουσία της ηγέτιδας του καπιταλισμού δύναμης με τη βοήθεια των ΜΜΕ. Τον εμφάνισαν ως αντισυστημικό -και έτσι ψηφίσθηκε και τον έφεραν στην εξουσία- για να μπει σε ένα ελεγχόμενο κανάλι η αντισυστημικότητα που έχει αρχίσει να εκτυλίσσεται και στην αμερικάνικη κοινωνία. Αντίστοιχα γίνεται το ίδιο με το να πλασάρεται ως αντισυστημική κι η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα και ως αντισυστημικά τα υπόλοιπα φασίζοντα ευρωπαϊκά κόμματα της Λεπέν, του AfD κ.λπ. στην Ευρώπη. Με τον Χίτλερ δεν έγινε το ίδιο κατά τον μεσοπόλεμο στη δεκαετία του 1930-40; Σαν αντισυστημικό τον παρουσίαζαν τότε!

https://www.topikopoiisi.eu/