Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση γνωστές προσωπικότητες των γραμμάτων, των επιστημών και των τεχνών. Σήμερα, δημοσιεύουμε τις απαντήσεις του συνθέτη Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

Ads

 
Ποιές αιτίες; Έχουν ακουστεί τα πάντα. Τα φάγαμε, τα κάναμε, τα ράναμε… τα καγιέν, το βατοπέδι…
Μπούρδες!

Δεν πιστεύω σε τίποτε από όλα αυτά. Ένα οργανωμένο σχέδιο νομίζω ότι είναι, για να πληρώνεται με 300ευρώ ο κόσμος και να λέει και «ευχαριστώ».
 
Πέσαν όλες οι μάσκες, ειδικά, με το τελευταίο νομοσχέδιο που πάνε να περάσουν. Να δουλεύεις δηλαδή, και τα μισά χρήματα που παίρνεις να πρέπει να τα ξοδεύεις. Με λίγα λόγια αυτοί οι άνθρωποι, θέλουν τα λεφτά που κυκλοφορούν στην αγορά να είναι μόνο τα δικά μας λεφτά, των μισθωτών και των μεροκαματιάρηδων και τα δικά τους να τα έχουν στην… καβάτζα.
 
Δεν θέλω, ρε φίλε να ξοδεύω! Θέλω να τα κρατάω και να τα κάνω μασουράκι. Γούστο μου, καπέλο μου. Καταλαβαίνετε το πονηρό της υπόθεσης; Γιατί εκεί καταλήγουμε. Να παίρνεις 300-500 ευρώ το μήνα και να είσαι ευχαριστημένος, να δουλεύεις, και να… ψωνίζεις.
Θα μπορούσαμε να παίρνουμε και εκατό το μήνα και να μην έχουμε κανένα πρόβλημα, αλλά όλα αυτά που φτιάχνουν τι θα τα κάνουν; Θα τα φάνε; Τις τηλεοράσεις, τα αυτοκίνητα, κλπ. κάποιος πρέπει να τα αγοράζει! Λοιπόν, έτσι δεν υπάρχει καμία προκοπή, κι έτσι θα πάει η υπόθεση.  Κι όλα τώρα, ξαφνικά, πρέπει να τα κάνουμε όπως θέλει η Γερμανία…
 
Η λογική της «τράπεζας» υπάρχει, δηλαδή, παντού: Να υπάρχεις και να επιβιώνεις μόνο αν έχεις λεφτά να δώσεις στο κράτος-τράπεζα, στην Ευρωπαϊκή Ένωση-τράπεζα.  Είναι ένα σχέδιο το οποίο πάει να γίνει σε όλον τον κόσμο και όχι μόνο στην Ελλάδα.
 
Το οποίο σχέδιο, λέει να δουλεύεις ως είλωτας, να παίρνεις ένα μεροκάματο ίσα-ίσα για να συντηρηθείς και όλα τα υπόλοιπα να τους τα δίνεις πίσω για να παίρνεις εκείνα τα… αγαθά που υποτίθεται έχουν να σου… προσφέρουν.
 
Και τι πρέπει να κάνουμε; Δεν ξέρω. Θα γίνει από μόνο του αυτό που πρέπει να κάνουμε.
Βγήκαν οι άνθρωποι στους δρόμους και τους έβαλαν και την ταμπέλα «αγανακτισμένοι»… Αυτό, έγινε και γραφικό στο τέλος: Οι αγανακτισμένοι της κάτω πλατείας, της πάνω… Κάτι τρελά πράγματα. Θα βγει ο κόσμος ούτως ή άλλως στο δρόμο. Κάποια στιγμή οι μη έχοντες θα κυνηγάνε τους κατέχοντες. Δεν γίνεται αλλιώς.
 
Πάμε, άλλωτε, για πτώχευση με μαθηματική ακρίβεια. Δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει τίποτε άλλο. Και δεν θα γίνει κάτι σώνει και καλά οργανωμένο. Ούτε μόνο το ΠΑΜΕ θα τους βγάλει στο δρόμο. Θα βγουν μόνοι τους. Εδώ βγαίνουν στην Αμερική…

Είναι μία παγκόσμια αναταραχή. Εφόσον ο κόσμος δεν έχει να φάει;

Πριν 4 χρόνια που είχα πάει στο Παρίσι, υπήρχαν στις λαϊκές αγορές άνθρωποι κουστουμαρισμένοι, όχι κλοσάρ, που περίμεναν να κλείσει η αγορά, για να πάνε να μαζέψουν ότι περίσσεψε. Το είχα δει με τα μάτια μου, και σκεφτόμουν: «Τι συμβαίνει ρε παιδιά; κάτι συμβαίνει εδώ…».

Χρωστάει η Ιταλία, λένε, ενάμιση τρις. Από πού τα χρωστάει; Και ποιος έχει ενάμιση τρις και της τα έδωσε; Ποιοι είναι αυτοί που έχουν αυτά τα λεφτά που χρωστάει η Ιταλία, η Ισπανία, η Ισλανδία; Ποιοι είναι και πώς γίνεται να έχουν και οι υπόλοιποι να μην έχουν;
 
Από την Αμερική δεν ξεκινάει η κρίση; Και μάλιστα πριν το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, που βρήκαν την ευκαιρία και το έκρυψαν από πίσω του, το έβαλαν κάτω από το χαλί και ξεκίνησαν τους δανεισμούς και τις φούσκες;

Και βέβαια η Ευρώπη αντιγράφει το αμερικάνικο μοντέλο… Άρα είναι σαν να κοροϊδευόμαστε. Κοροϊδεύουν όλη την κοινωνία και έχουν βγάλει και όλα τα παπαγαλάκια…
 
Το πρόβλημα, άρα, είναι πάρα πολύ πιο σοβαρό από ότι λένε. Για παράδειγμα, έβλεπα μία εκπομπή στην τηλεόραση με τον Θεοδωράκη. Μίλησαν δέκα οικονομολόγοι, και ούτε μία γνώμη δεν ταίριαξε με κάποιου άλλου. Δεν είναι φοβερό αυτό; Δέκα άνθρωποι έλεγαν δέκα διαφορετικά πράγματα. Οπότε, τι να πώ εγώ;
Εγώ βλέπω αυτό που λέει ο τελευταίος αδαής, στο τελευταίο χωριό και το τελευταίο καφενείο: Ότι είναι ένα σχέδιο οργανωμένο που πάει να εξαφανίσει τον κόσμο.
 
Δεν είναι, πια, η εποχή με τα.. φέουδα. Σου δίνουνε πέντε πράγματα, τα δάνεια, τις κάρτες, για να δουλεύεις μια ζωή να τα ξεχρεώσεις. Αυτά. Μια χαρά!