Η υποδοχή της Ελλάδας στο τελευταίο Eurogroup ήταν, όπως αναμενόταν, ιδιαίτερα θετική και όλα δείχνουν ότι η Ευρωζώνη έχει πλέον στόχο να κηρύξει το κλείσιμο της κρίσης στην ευρωζώνη παρουσιάζοντας ένα ελληνικό «success story» και την επάνοδο της χώρας μας στις αγορές.

Η λέξη-κλειδί του ελληνικού success story είναι ο όρος «ολιστική ανάπτυξη», η οποία χρησιμοποιήθηκε στις δηλώσεις μετά το Eurogroup και περιλαμβάνεται και στο ανακοινωθέν.

Για να κλείσει επιτυχώς η Ευρωζώνη το τρίτο πρόγραμμα στήριξης υπάρχει μια βασική προϋπόθεση: Θα πρέπει το ελληνικό χρέος να χαρακτηριστεί «βιώσιμο» και μάλιστα να συμφωνήσει σε αυτό και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Διότι διαφορετικά η Ευρωζώνη κινδυνεύει να βρεθεί σε ιδιαίτερα άβολη θέση, εάν δηλαδή εκείνη από την πλευρά της πανηγυρίσει την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, αλλά το ΔΝΤ επιμείνει στην σημερινή άποψή του ότι το ελληνικό χρέος παραμένει μη βιώσιμο.

Η δραστική λύση στο πρόβλημα αυτό θα ήταν η Ευρωζώνη να προχωρήσει σε δραστικά μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, όπως ζητεί το ΔΝΤ. Σε μια τέτοια περίπτωση, πράγματι θα έφευγε από τις πλάτες της Ελλάδας ένα μεγάλο μέρος του βάρους, οπότε το μέλλον θα ήταν πολύ πιο ευοίωνο για τη χώρα μας και το ΔΝΤ θα πιστοποιούσε το βιώσιμο του πράγματος.

Θα γίνει κάτι τέτοιο; Ουδείς γνωρίζει προς το παρόν.

Το πρόβλημα είναι ότι οι χώρες της Ευρωζώνης, κυρίως δε η Γερμανία αλλά και αρκετές άλλες, δεν είναι πρόθυμες να αναλάβουν το κόστος μιας δραστικής ελάφρυνσης.

Μετά το τελευταίο Eurogroup έγινε σαφές ότι η Ευρωζώνη επιχειρεί να μετριάσει την ανάγκη ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και να πείσει το ΔΝΤ να δεχθεί πιο ήπιες παρεμβάσεις από εκείνες που ζητεί σήμερα.

Αυτό θα μπορούσε να συμβεί εάν το ΔΝΤ δεχθεί ότι η Ελλάδα θα επιτύχει τα επόμενα χρόνια πιο υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης από εκείνους που μέχρι τώρα προβλέπουν οι τεχνοκράτες του Ταμείου.

Και αυτό ακριβώς ζητούν από το ΔΝΤ οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης όταν στην τελευταία φράση του ανακοινωθέντος τους αναφέρουν: «Το Eurogroup καλεί τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το ΔΝΤ να λάβουν υπόψη την ολιστική αναπτυξιακή στρατηγική της Ελλάδας όταν επικαιροποιούν το DSA (σ.σ. Ανάλυση Βιωσιμότητας Χρέους)».

Με άλλα λόγια, οι Ευρωπαίοι λένε στο ΔΝΤ: «Πρέπει να υπολογίσεις κάτι παραπάνω για την ανάπτυξη στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, να δεις το θέμα δυναμικά και όχι λογιστικά, διότι θα υπάρξει μια σφαιρική στρατηγική για την επίτευξή της. Επομένως πρέπει να χαρακτηρίσεις και το χρέος της χώρας βιώσιμο».

Σε αυτό θα συμβάλει βέβαια και ο μηχανισμός σύνδεσης των πληρωμών του χρέους με το ρυθμό ανάπτυξης, που έχει γίνει δεκτός από την Ευρωζώνη ύστερα από πρόταση των Γάλλων.

Η μηχανισμός πρακτικά σημαίνει ότι εάν η Ελλάδα έχει σημαντική οικονομική ανάπτυξη θα αποπληρώνει αναλόγως και το χρέος. Εάν η ανάπτυξη είναι μικρή, τότε οι πληρωμές θα μεταφέρονται στο μέλλον. Εφόσον βέβαια η Ελλάδα τηρεί τις όποιες προϋποθέσεις συνδεθούν με την ενεργοποίηση του μηχανισμού.

Με λίγα λόγια φαίνεται ότι δραστική ελάφρυνση του χρέους δεν είναι πολύ πιθανή.

Αυτό, όμως, δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Έτσι κι αλλιώς οι ελπίδες για ριζική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους εξανεμίστηκαν από τη στιγμή που αυτό δεν έγινε όταν η Ελλάδα αποτελούσε συστημικό κίνδυνο για την ευρωζώνη.

Από την άλλη πλευρά, όμως, μια διευθέτηση όπως αυτή που περιγράψαμε παραπάνω μπορεί να δημιουργήσει περιθώρια στην ελληνική οικονομία να αναπνεύσει, ενώ έχει και το πλεονέκτημα ότι η Ευρωζώνη θα γίνει «βασικός μέτοχος» στην ελληνική ανάπτυξη, διότι μόνο έτσι θα πάρει πίσω τα δανεικά που έχει δώσει.

Πηγή: ΕΡΤ