«Τι συμβαίνει στην Κύπρο;». Ερώτημα που επαναλαμβάνεται συχνά τις τελευταίες ημέρες από φίλους και φίλες εξ Ελλάδος. Ένα ερώτημα που πρώτοι και πρώτες εμείς, οι κάτοικοι του νησιού θέτουμε στους εαυτούς μας. Και αφού θέσουμε το ερώτημα, το πιο βασικό είναι να μην το αφήσουμε να αιωρείται σαν θεολογικό ζητούμενο αλλά να απαιτήσουμε απαντήσεις, ατομικά μέσω της πληροφόρησής μας και συλλογικά μέσα από μία οργανωμένη πίεση που πρέπει επιτέλους να ασκηθεί στην κυβέρνηση, μακριά από πολιτική κορεκτίλα και μετα-αποικιακές ευγένειες.

Ads

Η Κύπρος μετράει ήδη 9 νεκρούς, μία τραγική αναλογία αν τη συγκρίνουμε με χώρες όπου η κρίση υποτίθεται ότι τελεί υπό κάποιον έλεγχο, όπως η Ελλάδα (59 νεκροί μέχρι το βράδυ της 3.4.2020). Ειδικός επί της Δημόσιας Υγείας δεν είμαι αλλά οι πληροφορίες που φτάνουν από παντού -γιατρούς, νοσηλευόμενους, συγγενείς νοσούντων και θανόντων – σκιαγραφούν ένα σύστημα με λευκή επιταγή να αυτοσχεδιάσει. Παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις αγγλοσαξονικής ηχούς ότι «ούλα εν άντερ κοντρόλ», η τεχνητή εικόνα που προσπάθησε η ελληνοκυπριακή ελίτ να εκπέμψει κατέρρευσε πριν καν καλά-καλά δοκιμαστεί από την ίδια την πραγματικότητα. 

Στην κατάσταση αυτή έρχονται να προστεθούν περιστατικά που αν δεν ήταν αχαρακτήριστα, θα ήταν απλώς τραγελαφικά. Ο Υπουργός Υγείας, Κωνσταντίνος Ιωάννου, απαθανατίζεται στις 5 Μαρτίου 2020 λίγο πριν από επίσημες δηλώσεις να αναφέρει ο COVID-19 «είναι μια απλή γρίπη». Πριν λίγες μέρες, σε μια προσπάθεια αντιστροφής της αίσθησης ότι η κυβέρνηση δεν αντιδρά απλά σπασμωδικά αλλά, έτι χειρότερα, ασυνάρτητα, ο πολύς Πρόεδρος του κυβερνώντος Δημοκρατικού Συναγερμού, Αβέρωφ Νεοφύτου, σκηνοθέτησε επίσκεψη σε δημόσιο νοσοκομείο όπου νοσηλεύονται νοσούντες από τον ιό, σε μια κατάφορη παραβίαση των μέτρων ασφαλείας αλλά και προσβολής βασικών ηθικών κανόνων διαχείρισης μιας κρίσης. Αμφότεροι, μετά την κατακραυγή που έχει φουντώσει τις τελευταίες μέρες, ζήτησαν συγγνώμη. 

Την ίδια στιγμή, βιομηχανικά συμπλέγματα συνεχίζουν ακάθεκτα τις δραστηριότητές τους, θέτοντας με εγκληματικό τρόπο την υγεία των εργαζομένων τους αλλά και των υπόλοιπων πολιτών σε κίνδυνο. Η EasyJet εντοπίστηκε από βουλευτή του ΑΚΕΛ να αποβιβάζει εν κρυπτώ επιβάτες στην Πάφο, παρά την απαγόρευση επιβατικών πτήσεων. Μεγάλα κατασκευαστικά έργα, μέχρι και σήμερα, συνεχίζουν τη λειτουργία τους, μιας που οι περιβόητοι developers, βασικοί παράγοντες της ασύμμετρης κρίσης του 2012-2013, έχουν αναθαρρήσει κατά την τελευταία 5ετία. Τα δικαστήρια γενικά συνεχίζουν να λειτουργούν. Αυτό, εκ πρώτης όψεως ίσως να μη φαίνεται προβληματικό. Αν όμως αναλογιστεί κανείς ότι στην Κύπρο τα μεγάλα δικηγορικά γραφεία που απασχολούν μέχρι και 100 άτομα διατηρούν τη μερίδα του λέοντος, ας αναλογιστούμε τι μπορεί να σημαίνει η καθημερινή μετακίνηση έστω και του 1/3 των εργαζομένων τους στα δικαστήρια. Και φυσικά από το μεγάλο πάρτυ -λίγο πριν την κατάρρευση- δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι τράπεζες προς τις οποίες ο Πρόεδρος προωθεί πακέτο 2 δις για «διευκόλυνση του δανεισμού», αντί να τα ρίξει απευθείας στην πραγματική οικονομία. Αν αναλογιστεί κανείς ότι το ΑΕΠ της Κύπρου είναι περίπου 20 δις δολάρια και ότι το δώρο στις τράπεζες αγγίζει το 10% του ΑΕΠ, ίσως αποκτήσει ακόμα καθαρότερη εικόνα του 2ου γύρου της συντριπτικής αναδιανομής πλούτου σε βάρος της πραγματικής οικονομίας. Σε βάρος δηλαδή των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων που αποτελούν την πλειοψηφία στο νησί, άρα και των εργαζομένων τους.

Ads

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, το κατασταλτικό κράτος επιδεικνύει μια άνευ προηγουμένου πυγμή που είναι εξόφθαλμα δυσανάλογη με τις προσπάθειες θωράκισης του συστήματος υγείας, της οικονομίας και της εμψύχωσης των πολιτών: χιλιάδες στρατού, αστυνομίας και θηροφυλάκων στους δρόμους των πόλεων με περιστατικά αυθαιρεσίας να κάνουν ήδη την εμφάνισή τους (η κυπριακή αστυνομία γενικά θεωρείται δημοκρατική), ηλεκτρονικά βραχιολάκια παρακολούθησης στους διαγνωσμένους φορείς του ιού, ενεργοποίηση των ‘’Παρατηρητών Γειτονιάς’’, δηλαδή πολιτών που συνδράμουν την αστυνομία στο έργο παρακολούθησης και καταγραφής των κινήσεων των πολιτών, γενική απαγόρευση κυκλοφορίας χωρίς εξαιρέσεις από 9 μ.μ. έως 6 π.μ.

Έτσι η ιστορία της βιοπολιτικής επιβολής όχι απλά επαναλαμβάνεται αλλά αναβαθμίζεται: καθυπόταξη κάθε αντίθετης φωνής και άποψης, συντριβή της ψυχολογικής αντοχής ενός λαού 800.000 ανθρώπων που με 9 μήνες καλοκαίρι δεν είχε ποτέ προετοιμαστεί για τέτοιες πρακτικές. Ο σκοπός είναι πια προφανής: οι Κύπριοι, οι Κύπριες, οι νέοι των οποίων οι μισθοί ουδέποτε ανέκαμψαν σοβαρά από την καταβαράθρωση του 2017, οι χιλιάδες μετανάστες που εργάζονται σε άθλιες συνθήκες στην κτηνοτροφία, τη γεωργία και το delivery, οι χιλιάδες οικιακές βοηθοί από τις Φιλιππίνες, τη Σρι Λάνκα και άλλες ασιατικές χώρες, να βγουν και πάλι γονατισμένοι από τις σπηλιές τους. Μόνο έτσι ο κύκλος που άνοιξε με το κούρεμα του 2013 και τη συντριβή της μεσαίας και κατώτερης τάξης θα ολοκληρωθεί. Ο κοινωνικός αυτοματισμός ήδη ζεσταίνεται και σε λίγες μέρες θα βρεθούμε να κατηγορούμε ο ένας κλάδος τον άλλο επειδή στον μεν δόθηκε δικαίωμα να συνεχίσει τις εργασίες του, ενώ στον άλλο όχι. Και κάπου εκεί, το ‘’διαίρει και βασίλευε’’ ήδη έχει καταγάγει μία ακόμα νίκη. Την ίδια στιγμή ο κανιβαλισμός θα είναι έτοιμος να αναλάβει τα ηνία της συνέχειας. Και έτσι, με λίγα, απλά και κυνικά βήματα, μία ακόμα κρίση θα έχει γίνει μία ακόμα ευκαιρία από τις σατραπικές πρακτικές του ελληνοκυπριακού κατεστημένου.

Η παρούσα κυβέρνηση αποδεικνύεται επικίνδυνη για τον λαό της. Αποδεικνύεται μια φθοροποιός και διχαστική δύναμη. Είναι η ώρα να πάψουν έστω και αυτά τα τυπικά ‘’Η Αυτού Εξοχότης ο κ. Πρόεδρος’’, τα ‘’Έντιμε κ. Υπουργέ’’ και οι συναφείς συνήθεις προσφωνήσεις, που εν έτει 2020 ακούγονται ακόμα. Είναι καιρός η Κύπρος να αντιληφθεί ότι όσο βαδίζει σε μία πορεία μονομερούς εξάρτησης από τον à la carte, μη ποιοτικό τουρισμό και την θολών στρατηγικών ρωσο-κυπριακή τραπεζοκρατία, η οικονομία της και η κοινωνία της θα παραμένoυν ένα έρμαιο, ένα χρυσοπράσινο πούπουλο στο μάτι των εκάστοτε διεθνών κυκλώνων. Γιατί όσοι και όσες θυμούνται τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό εναντίον της κυβέρνησης Χριστόφια για την τραγωδία στο Μαρί, που δικαίως επικρίθηκε σε έναν βαθμό για τους χειρισμούς της, θα θυμούνται ποιοί ήταν αυτοί που πρωτοστάτησαν στην εκπαραθύρωση του πρώην Προέδρου και κυρίως με ποιά επιχειρήματα.

Το 2013, η κυβέρνηση Αναστασιάδη νομιμοποιήθηκε από την πλειοψηφία των υπάκουων πολιτών να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου με ένα οριζόντιο κούρεμα, δημιουργώντας το πιο ανησυχητικό ιστορικό προηγούμενο όχι μόνο για την Κύπρο, αλλά και για την Ε.Ε. συνολικότερα. Η Κύπρος έγινε φόβητρο προς άλλους λαούς. Τι τιμή μπορεί αυτό να περιποιεί σε μια κοινωνία που ζει εδώ και 45 χρόνια με τον φόβο που αναβοσβήνει τις νύχτες πάνω στον Πενταδάκτυλο; Τι ρόλο επιφυλάσσει η Κύπρος στον εαυτό της, αν όχι τον ρόλο του αγελαίου αμνοερίφιου που δεν μπορεί να δει πέρα από το χορτάρι που μασουλάει και να ακούσει πέρα από τις κραυγές του βοσκού του που εκτός των άλλων δίνει εχέγγυα αφερεγγυότητας;